Urlop pracownika w pierwszym roku pracy

Pracownik, który podejmuje pierwsze w życiu zatrudnienie w ramach stosunku pracy, poczynając od 1 stycznia 2004 r., nabywa w roku kalendarzowym, w którym podejmuje pierwsze zatrudnienie, prawo do urlopu wypoczynkowego z upływem każdego miesiąca pracy, a więc „z dołu”. Nie musi to być miesiąc kalendarzowy. Pracownik, który w pierwszym roku pracy (w jednym bądź w kilku stosunkach pracy) nie przepracował nawet jednego miesiąca, w ogóle nie nabywa prawa do urlopu.

Do nabycia prawa do urlopu wymagany jest jednomiesięczny okres zatrudnienia. Nie musi to być okres faktycznie przepracowany, ale okres pozostawania w stosunku pracy, np. okres niezdolności do pracy wskutek choroby, czy też zwolnienie od pracy w związku z opieką nad dzieckiem nie mają wpływu na moment nabycia prawa do urlopu. Jest to m.in. urlop bezpłatny udzielony na podstawie art. 174 Kodeksu pracy. Okres ten nie podlega wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, w tym urlop wypoczynkowy.