UTRATA ZAUFANIA JAKO PRZYCZYNA WYPOWIEDZENIA UMOWY O PRACĘ

Ryszard Sadlik

sędzia Sądu Okręgowego w Kielcach

● utrata zaufania jako przyczyna rozwiązania umowy z kierownikiem

● utrata zaufania w związku z krytyką

Utrata zaufania jako przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę ma szczególne odniesienie w stosunku do pracowników zajmujących stanowiska kierownicze, wobec których stosuje się ostrzejsze kryteria oceny stawianych im wymagań.

W praktyce wiele wątpliwości budzi określenie, czy utrata zaufania jest wystarczającą przyczyną wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę. Wątpliwości te dotyczą zarówno strony formalnej, jak i merytorycznej wypowiedzenia. Dlatego też tak istotne znaczenie w praktyce ma orzecznictwo Sądu Najwyższego, który niejednokrotnie rozstrzygał kontrowersyjne zagadnienia dotyczące utraty zaufania jako przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę.

Utrata zaufania jako wymóg formalny

Wskazanie w piśmie wypowiadającym pracownikowi umowę o pracę utraty zaufania pracodawcy do pracownika wystarczająco konkretyzuje tę przyczynę w kontekście znanych pracownikowi zarzutów, postawionych mu wcześniej przez pracodawcę.

Tak wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z 26 marca 1998 r., I PKN 565/97 (OSNP 1999/5/165).

Wyrok ten zapadł w sprawie z powództwa pracownika o przywrócenie do pracy. Pracownik był zatrudniony na czas nieokreślony w zakładzie energetycznym na stanowisku montera, a w przerwach urlopowych był referentem ds. handlowych. Otrzymał on od swojego pracodawcy wypowiedzenie umowy o pracę z powodu utraty zaufania pracodawcy do pracownika. Pracownik w uzasadnieniu pozwu podnosił, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione oraz to, że pracodawca nie uwzględnił sprzeciwu związku zawodowego na rozwiązanie z nim umowy o pracę.

Orzeczenia sądów

Sąd I instancji uwzględnił powództwo pracownika. W jego ocenie wypowiedzenie powodowi umowy o pracę było uzasadnione, jednak pracodawca naruszył przepisy formalne dotyczące wypowiadania umów o pracę, gdyż zawarta w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę treść, że przyczyną wypowiedzenia jest utrata zaufania pracodawcy do pracownika, nie wyczerpuje art. 30 § 4 k.p. Przyczyna ta powinna być bowiem skonkretyzowana przez pracodawcę.