5. Świadczenia rodzinne

W ramach polityki społecznej państwa (zabezpieczenia społecznego), poza ubezpieczeniami społecznymi, ochroną zdrowia, opieką i pomocą społeczną realizowana jest również pomoc w formie świadczeń rodzinnych. Zadania w zakresie świadczeń rodzinnych wykonuje organ właściwy, czyli: wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie rodzinne lub otrzymującej to świadczenie. Organy te kierują systemem świadczeń rodzinnych poprzez uprawnione podmioty. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta może upoważnić swojego zastępcę, pracownika urzędu albo kierownika OPS lub innej jednostki organizacyjnej gminy do prowadzenia postępowania w sprawach świadczeń rodzinnych, a także do wydawania w tych sprawach decyzji. Przekazanie takich zadań kierownikowi OPS powoduje stworzenie w ośrodku komórki organizacyjnej do realizacji świadczeń rodzinnych (art. 20 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych; dalej: ustawa o świadczeniach rodzinnych).

Poszczególne świadczenia rodzinne mają różny charakter - w większości wypłacane są na czas określony (tzw. okres zasiłkowy), mogą być też przyznawane jednorazowo lub raz w ciągu pewnego okresu. Część z nich występuje samoistnie, a część w formie dodatków do innych świadczeń - zasiłków.

5.1. Podmioty uprawnione do świadczeń

Świadczenia rodzinne przysługują:

● obywatelom polskim;
● cudzoziemcom:

● do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,
● jeżeli wynika to z wiążących RP umów dwustronnych o zabezpieczeniu społecznym,
● przebywającym na terytorium RP na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w związku z wykonywaniem pracy lub w związku z uzyskaniem w RP statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, jeżeli zamieszkują z członkami rodzin na terytorium RP

- art. 1 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych.