Wypłata świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
Płatnicy muszą wiedzieć, kiedy mają obowiązek ustalenia prawa do świadczeń w razie choroby i macierzyństwa, obliczania ich wysokości oraz wypłaty. W artykule zostały omówione obowiązki płatnika w zakresie wypłaty tych świadczeń oraz wskazano, kiedy zadania te powinny zostać przekazane do oddziału ZUS.
Osoby objęte ubezpieczeniem chorobowym mogą liczyć na to, że w razie choroby lub macierzyństwa będą miały prawo do świadczeń, które rekompensują niemożność zarobkowania w czasie niezdolności do pracy. Świadczenia te są wypłacane przez zakłady pracy jako płatników składek lub przez ZUS w zależności od statusu zakładu pracy.
Obowiązki płatnika składek
Płatnicy składek przy wypłacaniu świadczeń chorobowych muszą znać zasady ustalania prawa do świadczeń chorobowych, aby nie doprowadzić do niedopłaty lub nadpłaty należnych świadczeń. Znajomość przepisów ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa) wymagana jest również w stosunku do pracodawców, którzy nie wypłacają świadczeń chorobowych (zatrudniają do 20 ubezpieczonych), gdyż od tego uzależniona jest terminowość wypłaty pracownikom świadczeń przez ZUS.
Świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przysługują osobom objętym ubezpieczeniem chorobowym bez względu na charakter tego ubezpieczenia, który może być obowiązkowy lub dobrowolny.
Obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają:
● pracownicy, z wyłączeniem prokuratorów i sędziów,
● członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych,
● osoby odbywające służbę zastępczą
- art. 11 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1, pkt 1, 3, 12 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: ustawa systemowa).
Dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek:
● osoby wykonujące pracę nakładczą,
● osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z 23 sierpnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej: k.c.) stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, oraz osoby z nimi współpracujące,
