Uprawnienia urlopowe pracowników - urlop wychowawczy

Celem urlopu wychowawczego jest umożliwienie rodzicom kontynuowania bezpośredniej opieki nad dzieckiem pomimo zakończenia urlopów: macierzyńskiego, dodatkowego macierzyńskiego i rodzicielskiego. Zasady udzielania takiego urlopu są regulowane przez przepisy:

● ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.) - w art. od 186 do 186⁵, a także

● rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 września 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania urlopu wychowawczego (dalej: rozporządzenie w sprawie udzielania urlopu wychowawczego).

Urlop wychowawczy jest dobrowolny i niezależny od wykorzystania innych (nieobowiązkowych) urlopów związanych z rodzicielstwem. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 186 § 2 k.p. - wymiar urlopu wychowawczego wynosi do 36 miesięcy i udzielany jest na okres nie dłuższy niż do ukończenia przez dziecko 5 roku życia.

Urlop wychowawczy jest udzielany w wymiarze 36 miesięcy na każde dziecko, co może skutkować wieloletnią nieobecnością pracownika w pracy spowodowaną kilkoma występującymi po sobie urlopami wychowawczymi.

Prawo do urlopu wychowawczego

Jeżeli pracownik ma zamiar skorzystać z urlopu wychowawczego, to oprócz warunku wieku dziecka (nie więcej niż 5 lat) musi wykazać się co najmniej 6-miesięcznym stażem pracy (art. 186 § 1 k.p.). Chodzi tutaj o całkowity staż pracy, nie tylko o straż pracy u konkretnego pracodawcy. Do tego okresu wlicza się więc również okresy zatrudnienia u poprzednich pracodawców. Warto dodać, że chodzi tu o zatrudnienie, niezależnie od faktu, czy praca była de facto świadczona.

Z orzecznictwa

Do okresu zatrudnienia uprawniającego do uzyskania urlopu wychowawczego wlicza się także okres urlopu macierzyńskiego, jak również okresy, w których pracownik nie świadczył pracy z powodu choroby.