Wydatki strukturalne
Czy obowiązujący system ewidencjonowania i obliczania wydatków strukturalnych jest skuteczny
Analiza obowiązującego stanu prawnego dotyczącego ewidencjonowania oraz sprawozdawczości w zakresie wydatków o charakterze strukturalnym rodzi wątpliwości, czy obecny system jest skuteczny i dający precyzyjny obraz faktycznie ponoszonych przez administrację publiczną wydatków o tym charakterze. Ponadto nasuwają się pytania o ewentualne konsekwencje nieskuteczności systemu. W przypadku jego znacznej niedoskonałości wskazane jest również przedstawienie nowych, lepszych rozwiązań.
Próba oceny skuteczności obowiązującego systemu powinna zostać rozpoczęta od przytoczenia celu, dla realizacji którego do polskiego systemu prawnego wprowadzono obowiązek ewidencjonowania przez jednostki sektora finansów publicznych wydatków o charakterze strukturalnym. Podstawowym (i w praktyce jedynym) celem, jaki przyświecał wprowadzeniu nowych obowiązków, było wykazanie, że Polska spełnia wynikającą ze wspólnotowego ustawodawstwa zasadę dodatkowości (zwaną również zasadą współfinansowania lub uzupełnienia). Zgodnie z jej brzmieniem, środki pozyskane z budżetu Unii Europejskiej nie mogą wypierać wydatków ze źródeł krajowych, a mogą je jedynie uzupełniać. Państwa członkowskie, korzystające z funduszy pochodzących z budżetu UE, zobowiązane są do utrzymywania takiego pułapu pomocy ze środków krajowych, jaki byłby ich normalnym udziałem w przypadku braku współfinansowania. W wyniku niespełnienia przez państwo członkowskie tego wymogu następuje tzw. zmniejszenie alokacji, czyli zmniejszenie wielkości środków otrzymywanych z budżetu Unii Europejskiej. Pamiętać trzeba, że zasada ta obowiązuje w skali całego kraju, a nie poszczególnych regionów czy np. instytucji korzystających z dobrodziejstw wynikających z członkostwa w UE.
POTRZEBUJESZ POMOCY?