Nowe uregulowania w gospodarce nieruchomościami

Ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. nr 46, poz. 543 ze zm.) była do tej pory kilkakrotnie nowelizowana. Zmiany te jednak okazały się niewystarczające i dlatego zdecydowano się na obszerną i kompleksową nowelizację, która została uchwalona 28 listopada 2003 r. Wskutek zaskarżenia do Trybunału Konstytucyjnego art. 2 pkt. 1-7 i pkt. 9-13 oraz art. 9 pkt 1 lit. b, pkt 3 lit. b i pkt 11 i stwierdzenia ich niekonstytucyjności, termin wejścia w życie nowych rozwiązań znacznie się opóźnił, bowiem nastąpi to dopiero 22 września 2004 r. W sumie nowela przewiduje kilkadziesiąt istotnych zmian, które zmienią instytucje publicznej gospodarki gruntami.

Pierwszoplanowe znaczenie ma wprowadzenie nowych znaczeń podstawowych dla ustawy pojęć „zasobu nieruchomości“ oraz „działki budowlanej“. Pojęcie „zasób nieruchomości” jest niejako fundamentem dla regulacji dotyczących publicznego obrotu nieruchomościami. Dlatego doniosłe konsekwencje będzie miało zaliczenie do nieruchomości wchodzących w skład zasobu tych, które są obciążone trwałym zarządem i prawem użytkowania. Druga zmiana definicyjna dotyczy pojęcia „działka budowlana”, przez które należy rozumieć „zabudowaną działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej umożliwiają prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków i urządzeń położonych na tej działce”.

Ponadto nowela dodaje nowe pojęcia związane z regulacją działalności zawodowej w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami, zwłaszcza zaś zawodu rzeczoznawcy majątkowego, definiując pojęcia określania wartości nieruchomości, standardów zawodowych organizacji zawodowych oraz nieruchomości podobnej.