NFZ zapłaci za "ustawę 203"

Problemy spowodowało uchwalenie przez Sejm 22 grudnia 2000 r. nowelizacji ustawy z 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r. nr 1, poz. 2 z późn. zm.). Nowy przepis art. 4a, wprowadzony dosłownie „z dnia na dzień” (obowiązywał już od początku 2001 r.) przewidywał, iż pracownikom samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (SPZOZ) przysługuje od 1 stycznia 2001 r. przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, nie niższy niż 203 zł miesięcznie, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy łącznie ze skutkami wzrostu wszystkich składników wynagrodzenia. Ustęp 2 tego artykułu określał dodatkowo wskaźnik minimalnego przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika w 2002 r., przeliczony na pełny wymiar czasu pracy łącznie ze skutkami wzrostu wszystkich składników wynagrodzenia. Od kwoty „obowiązkowej” podwyżki nowelizację tą powszechnie nazwano „ustawą 203”.