Nie trzeba mieć 1000 zł, by założyć fundację

Nie oznacza to jednak, że fundacja, która nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej, w chwili rejestracji może być całkowicie pozbawiona majątku. Przepis art. 3 ust. 2 ustawy o fundacjach (uof; ilekroć dalej mowa jest o ustawie bez bliższego określenia, oznacza to uof) mówi wyraźnie: W oświadczeniu woli o ustanowieniu fundacji fundator powinien wskazać cel fundacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację. Przyjmuje się, że w polskim prawie określenie „powinien” oznacza tyle, co „ma obowiązek”.

To oświadczenie woli musi być złożone w formie aktu notarialnego, chyba że ustanowienie fundacji następuje w testamencie.

O tym, że fundacja musi posiadać jakiś majątek, decyduje też istota fundacji. W literaturze fundację traktuje się jako „spersonifikowany majątek, przeznaczony na realizację celów określonych w akcie notarialnym” (D. Bugajna-Sporczyk [w:] D. Bugajna-Sporczyk, I. Janson, Zakładamy fundację, Warszawa 1994, s. 32). Majątkowy charakter fundacji przesądza też o jej odrębności, np. w stosunku do stowarzyszeń, które mogą funkcjonować bez majątku, opierając swoją działalność np. na pracy członków.

O tym, jakie środki przeznaczy się na działalność fundacji, z reguły decyduje zasobność fundatora (fundatorów). Oczywiście nie ma przepisu, który nakazywałby wyposażać fundację w jakikolwiek majątek na zasadzie proporcjonalności, czyli że bogaty musi dać więcej. Ale najczęściej jest tak, że osoby zamożne, choćby ze względów prestiżowych, przeznaczają na działalność ustanawianej przez siebie fundacji więcej niż osoby niezamożne.