Wyrok NSA z dnia 20 maja 2005 r., sygn. FSK 1744/04

Organy podatkowe mają obowiązek badania, jaka była przyczyna zawarcia umowy renty odliczonej później przez podatnika. Jeżeli taką przyczyną były wzajemne rozliczenia między członkami najbliższej rodziny, podatnik będzie musiał zwrócić ulgę.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Zofii B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 marca 2004 r. I SA/Gd 2317/00 w sprawie ze skargi Zofii B. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 27 września 2000 r. (...) w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1999 - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 marca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Zofii B. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 27 września 2000 r. w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, iż istotą sporu w sprawie niniejszej było ustalenie jaka jest rzeczywista treść normy wynikającej z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, tj. przesądzenie czy może być podstawą do skorzystania z ulgi określonej w tym przepisie renta ustanowiona przez Zofię B. jedynie w celu dokonania rozliczeń finansowych pomiędzy stronami w zakresie zwrotu przypadających na skarżącą wydatków poniesionych przez rentobiorcę - syna skarżącej Wojciecha B., na wspólne nieruchomości, w tym na wspólnie prowadzoną inwestycję - budowę domu.

W ocenie Sądu prawidłowe jest stanowisko organów podatkowych obu instancji w zakresie wykładni przepisu art. 26 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Wbrew poglądowi skarżącej nie można uznać, aby wykładnia dokonana przez organy podatkowe była wykładnią nieprawidłową. Izba Skarbowa trafnie wskazała, że renta ustanowiona przez skarżącą nie może stanowić podstawy do dokonywania odliczeń na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Cel przysporzenia wskazuje bowiem jednoznacznie, iż rzeczywistą przyczyną zawarcia umowy była chęć skorzystania z ulgi podatkowej, przy jednoczesnej spłacie istniejących wobec rentobiorcy Wojciecha B. zobowiązań skarżącej z tytułu ponoszonych kosztów inwestycji i utrzymania wspólnych nieruchomości.