Wyrok NSA z dnia 2 września 2005 r., sygn. FSK 2292/04

1. Błędne zastosowanie przepisów materialnoprawnych każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Tym samym więc zasadniczo oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.
2. Mając na względzie konsekwencje prawne wynikające z brzmienia art. 20 ust. 2 ustawy w obowiązującym w sprawie brzmieniu sformułować można w kontekście pozostałych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (...) pogląd, że oddział (zakład) osoby prawnej, który zyskał status samodzielnego podatnika podatku od towarów i usług musi być traktowany tak jak każdy inny podatnik tego podatku. Tym samym więc takiego podatnika obciążają wszelkie powinności jakie z tego tytułu dla niego wynikają. W rezultacie tego do rozliczenia może on przyjąć tylko taki podatek naliczony, który związany jest ze sprzedażą opodatkowaną, którą sam prowadzi, a nie ze sprzedażą, która jest opodatkowana w ramach podmiotu, którego jest częścią.

Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2004 r., sygn. akt SA/Sz 2426/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę A w Szczecinie na decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 25 października 2002 r., Nr PP.1.25 - 4408/2/2002 w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2001 r.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano, że opisaną wyżej decyzją utrzymano w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie z dnia 14 grudnia 2001 r., Nr UKS - 11/1/32/2001/0687/869/K ? 3 określającą A w Szczecinie zwrot różnicy podatku w wysokości 624.602,00 zł, zaległość podatkową w tym podatku w kwocie 184.034,00 zł oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 55.210,00 zł.

Następnie przybliżono motywy zaskarżonego rozstrzygnięcia w ramach czego wskazano, że skarżąca w deklaracji VAT -7 za sierpień 2001 r. wykazała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w wysokości 808.636,00 zł. W wyniku czynności kontrolnych ustalono wszakże, że deklarowana kwota została zawyżona łącznie o 184.034,00 zł. Do zawyżenia tego doszło, jak podkreślono, w następstwie przyjęcia do rozliczenia podatku naliczonego od kosztów transportu i spedycji pszenicy przekazanej nieodpłatnie z magazynów A w Szczecinie do magazynów A w Poznaniu, które to rozliczenie zostało zakwestionowane przez organ l instancji.

Izba Skarbowa w pełni podzieliła ustalenia dokonane przez organ pierwszej instancji, wskazując na art. 19 ust. 1 i art. 20 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. W związku z tym wyjaśniono, że skorzystanie z prawa do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnikowi przy zakupie towarów i usług uzależnione jest min. od całkowitego lub częściowego powiązania podatku naliczonego z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter bezpośredni i dotyczyć zarówno bieżącej, jak i planowanej sprzedaży opodatkowanej. Podkreślono także, że czynność nieodpłatnego przekazania takiego towaru pomiędzy oddziałami osoby prawnej będącymi podatnikami podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu tymże podatkiem, w związku z czym powołano się na art. 2 ust. 1 i ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Z przepisów tych wyprowadzono tezę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega jedynie odpłatne świadczenie usług oraz świadczenie usług bez pobrania należności, nie zaś usługa nieodpłatna, ta bowiem nie została wymieniona w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem.