Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 września 2008 r., sygn. I SA/Wr 388/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta, Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Aleksandra Madej, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 września 2008 r. przy udziale --- sprawy ze skargi A SA z/s we W. na postanowienie Dyrektor Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o udzielonej pomocy de minimis I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego z dnia [...] r. Nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 117 (sto siedemnaści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

 

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239 Ordynacji podatkowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika D. Urzędu Skarbowego z dnia [...] r. Nr [...] odmawiające A Spółka Akcyjna wydania zaświadczenia o udzielonej w dniu [...] r. pomocy de minimis w wysokości [...]. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Do wniosku o wydanie zaświadczenia strona dołączyła m. in. rejestr pomocy publicznej, elektroniczne kopie dotychczasowych zaświadczeń o uzyskanej pomocy de minimis, oświadczenie o nie korzystaniu z pomocy innej niż de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych oraz oświadczenie, że nie jest przedsiębiorcą znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej. Na żądanie organu I instancji o przedłożenie dokumentów potwierdzających posiadanie konta bankowego Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, strona wyjaśniła, że dnia [...] r. przedłożyła zaświadczenie Banku [...] S.A. Oddział we W. stwierdzające, że posiada rachunek bankowy, który jest prowadzony dla Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Organ I instancji postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] odmówił wydania zaświadczenia o udzielonej w dniu [...] r. pomocy de minimis w kwocie [...], wskazując na przepis art. 33 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) oraz regulujące sposób wykorzystywania środków zgromadzonych na ZFRON przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 ze zm.) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakład pracy chronionej (Dz. U. z 2004 r. Nr 98, poz. 989 ze zm.), wyjaśniając, że pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej jest obowiązany do prowadzenia rachunku bankowego środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz przekazywania na ten rachunek środków funduszu rehabilitacji w terminie 7 dni od dnia ich uzyskania. Z przedłożonego wyciągu bankowego wynika, że wydatek w kwocie [...] z faktury VAT z dnia [...] r. Nr [...] został pokryty z bieżącego rachunku Spółki, a nie ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym prowadzonym dla ZFRON.

Utrzymując w mocy postanowienie organu I instancji organ odwoławczy przedstawił obowiązki płatników będących zakładami pracy chronionej lub aktywności zawodowej wynikające z art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz obowiązki pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej wynikające z art. 33 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Wskazał na przepisy rozporz. Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Podkreślił, że od dnia wejścia w życie rozporz. RM z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis tj. od dnia 16 kwietnia 2004 r. przyjmuje się, że dniem udzielenia pomocy de minimis jest dzień wydatkowania środków zgromadzonych na ZFRON, na cele określone w rozporządzeniu. Warunkiem uznania pomocy jako pomocy de minimis jest wydanie zaświadczenia przez organ podatkowy (§ 5 pkt 1 rozporz. RM z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej - Dz. U. Nr 76, poz. 496), w celu uzyskania którego przedsiębiorca przedkłada informację o dokonaniu wydatku, w ciągu 30 dni od jego dokonania, ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Zdaniem organu odwoławczego z przedłożonego przez stronę wyciągu bankowego nr [...] wystawionego przez Bank [...] S.A., który jest właściwym dokumentem dla ustalenia rzeczywistego źródła finansowania wydatku, wynika, że wydatek w kwocie [...]. dokonany w dniu [...] r. za badania wynikające z faktury Nr [...] został pokryty ze środków konta obrotowego Spółki. Taka forma pokrywania wydatków nie została przewidziana w § 3 rozporz. RM z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakład pracy chronionej, a zatem wydatkowanie w dniu [...] r. z rachunku obrotowego kwoty [...] nie można uznać za uzyskanie pomocy de minimis. Nie można uznać za wydatkowanie środków z ZFRON w przypadku dokonania zapłaty ze środków innych aniżeli zgromadzone na ZFRON, które następnie zostały z ZFRON zrekompensowane. Wskazał organ, że stanowisko to jest zbieżna ze stanowiskiem zajmowanym przez Ministerstwo Finansów z dnia [...] r. [...] oraz z pismem Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej z dnia [...] r. Nr [...]. Odpowiadając na zarzut strony stwierdził organ odwoławczy, że prawidłowo organ I instancji jako podstawę prawną wskazał art. 216 w zw. z art. 306c Ordynacji podatkowej.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00