Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2009 r., sygn. III SA/Wa 14/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2009 r. wniosku Dyrektora Izby Skarbowej w W. o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2009 r. III SA/Wa 14/09 w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2007 r. uzupełnia sentencję wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2009 r. III SA/Wa 14/09 w ten sposób, że po punkcie 1) dodaje punkt 2) w brzmieniu >>w pozostałej części skargę oddala<<, dotychczasowy punkt 2) oznacza jako punkt 3), zaś dotychczasowy punkt 3) oznacza jako punkt 4)

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W., skierowaną do Skarżącej - B. sp. z o.o., obejmującą swym zakresem podatek od towarów i usług (VAT) za luty 2007 r. określił kwotę różnicy podatku do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 555.247 zł, kwotę różnicy podatku do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika w wysokości Ozł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w wysokości 166.574 zł. Decyzja ta została wydana po wcześniejszym uchyleniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. decyzji organu pierwszej instancji w tym samym przedmiocie.

Podstawą rozstrzygnięcia organu było stwierdzenie, iż Skarżąca w lutym 2007 r. nie dokonała importu usług, jak też nie dokonała żadnych innych czynności opodatkowanych, a w związku z tym, zgodnie z art. 86 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: u.p.t.u.), w deklaracji VAT-7 za luty 2007 r. przysługiwało jej prawo do wykazania nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wyłącznie do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, a nie do zwrotu na rachunek bankowy.