Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 września 2009 r., sygn. III SA/Wa 531/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędziowie Sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2009 r. sprawy ze skargi A. L. [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. (dalej jako "DUKS") na podstawie m.in. przepisów art. 10 ust. 2, art. 19 ust. 1 i ust. 2, art. 25 ust. 1 pkt 3, art. 27 ust. 4, ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm. - dalej jako "ustawa VAT z 1993 r.") oraz art. 86 ust. 1 i ust. 2, art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3-6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej jako "ustawa VAT z 2004 r.) oraz przepisów § 48 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a oraz pkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2007 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) określił A. L. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Usługowo - Handlowe - dalej określanego jako "Skarżący" lub "Strona" zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za poszczególne miesiące 2004 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji wskazano, iż Inspektorzy Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w W. przeprowadzili kontrolę w zakresie prawidłowości rozliczenia Skarżącego z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2004 r. W toku kontroli kontrolujący ustalili, że Skarżący w 2004r. obniżając podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur, na których jako sprzedawcę wskazano: spółkę z o.o. PHU "A." z siedzibą w W., firmę Handlowo - Usługową B. H., oraz firmę wielobranżową "D." J. R. naruszył przepisy art. 19 ust. 1 ustawy VAT z 1993 r. oraz art. 86 ust. 1 ustawy VAT z 2004 r. Organ podatkowy w toku kontroli ustalił, że spółka "A." oraz firma p. H. w rzeczywistości nie świadczyły dostaw oleju napędowego dla Skarżącego, natomiast faktury wystawione przez firmę "D." dokumentowały czynności pozorne, nieodzwierciedlające rzeczywistych transakcji. Powodem zakwestionowania odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez "A." był brak kopii faktur u sprzedawcy. Jak bowiem ustalono faktury zakupu znajdujące się u Skarżącego różniły się szatą graficzną (inne są również daty wystawienia i podmioty gospodarcze na które zostały wystawione) od faktur wystawianych przez ww. spółkę, dodatkowo figurujący na nich jako upoważniony do wystawiania faktur p. W. P. nigdy nie był pracownikiem spółki. Ustalono ponadto, iż spółka "A." nie zawierała w 2004 r. transakcji handlowych ze Skarżącym. Z oświadczenia spółki wynikało, że współpracę ze Skarżącym rozpoczęła dopiero w kwietniu 2007 r. Przesłuchani zaś w charakterze świadków pracownicy Skarżącego tj. p. D. Z. oraz p. R. C. przedstawili ogólnikową wiedzę na temat dostaw oleju napędowego, z której, w ocenie organu, nie można było dowieść, że zaewidencjonowane w firmie Skarżącego faktury dokumentowały rzeczywisty zakup paliwa od spółki "A.". Także Skarżący nie przedstawił jakichkolwiek, oprócz faktur, dowodów na potwierdzenie transakcji ze spółką "A." (zamówień, umów, korespondencji z kontrahentem). Na tej podstawie organ stwierdził, że Skarżący nabył i posiadał w 2004 r. olej napędowy niewiadomego pochodzenia, zaś faktury znajdujące się u Skarżącego potwierdzają czynności, które nie zostały dokonane. Zdaniem organu pierwszej instancji także faktury wystawione przez p. B. H. nie odzwierciedlały rzeczywistego obrotu. Jak bowiem ustalono firma ta nie dysponowała żadnym paliwem, nie posiadała bazy magazynowej, ani transportowej; nie wynajmowała też środków transportu od innych firm, nie znała żadnych dostawców; nie zatrudniała pracowników, pieniędzy za paliwo nie otrzymywała. Kwestionując odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez firmę "D." organ podatkowy stwierdził, iż firma "D." J. R. faktycznie nie prowadzi działalności gospodarczej. J. R. nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenia rejestracyjnego, posługuje się nieprawidłowym nr NIP, od 1999r. nie składa zeznań rocznych, nie można ustalić jego aktualnego miejsca zamieszkania. W związku z tymi ustaleniami organ pierwszej instancji uznał, że faktury wystawione przez firmę "D." dokumentują pozorne czynności i są dokumentami fałszywymi oraz nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji gospodarczych. Pełnomocnik Skarżącego w trakcie postępowania kontrolnego wniósł o uzupełnienie postępowania dowodowego o przesłuchanie J. R. na okoliczność dostaw paliw. Dwukrotne wezwania skierowane do p. R. zostały zwrócone z informacją o nieskutecznych próbach doręczenia. Również próby osobistego doręczenia wezwań dla świadka nie przyniosły rezultatu. Pracownicy Urzędu Kontroli Skarbowej ustalili, iż pod adresem widniejącym na fakturach wystawionych przez J. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "D." firma ta nigdy nie wynajmowała pomieszczeń biurowych.