Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 23 marca 2010 r., sygn. I SA/Rz 158/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Grzegorz Panek /spr./ Sędziowie NSA Maria Piórkowska WSA Kazimierz Włoch Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 23 marca 2010r. spraw ze skarg J. S. na interpretacje indywidualne Ministra Finansów z dnia [...] listopada 2009r. nrnr: [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług - oddala skargi -

Uzasadnienie

Skarżący J. S., wnioskiem z dnia 9 sierpnia 2009r., który wpłynął do Ministra Finansów z dniu 17 sierpnia 2009r., zwrócił się o wydanie interpretacji indywidualnej, jako podatnik w zakresie:

- określenia powstania obowiązku podatkowego w związku ze zmianą przeznaczenia sprowadzonego samochodu osobowego,

- możliwości odliczenia w całości podatku VAT od zakupionego samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

Skarżący zaznaczył we wniosku, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe.

W przedstawionym przez siebie stanie faktycznym wskazał, że w dniu 13 czerwca 2007r. nabył samochód osobowy marki VOLVO V70 w celach handlowych. Pojazd ten został zakwalifikowany w jego działalności do towarów handlowych określonych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako PKD 50.1 - sprzedaż pojazdów samochodowych.

Powyższy towar handlowy został rozliczony w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów handlowych. W związku z faktem prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży pojazdów samochodowych, oraz nabyciem przedmiotowego pojazdu w celach handlowych wnioskodawca dokonał pełnego odliczenia podatku VAT zgodnie z treścią art. 86 ust. 3 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - określana dalej jako ustawa VAT).

Kwoty netto zostały powiększone o kwotę podatku akcyzowego wpłaconego dnia 19 czerwca 2007r.

Od lipca 2007r. do sierpnia 2009r. samochód osobowy VOLVO V70 był ewidencjonowany jako towar handlowy i ujmowany w remanencie (zapasy towarów handlowych) jako towary handlowe nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Mimo usilnych prób sprzedaży towaru handlowego nie udało się wnioskodawcy znaleźć dla niego nabywcy. Przez cały wskazany okres pojazd nie był użytkowany, nie było opłacane ubezpieczanie, nie był tankowany itp. co ewidentnie wskazuje, że nikt z niego nie korzystał.