Postanowienie WSA w Bydgoszczy z dnia 9 sierpnia 2012 r., sygn. II SA/Bd 151/12

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Jarzembski po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. M. na rozkaz personalny Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego w [...] z dnia [...] września 1976 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności rozkazu z dnia [...] września 1976 r., Nr [...] postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Z. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę, stanowiącą kontynuację uprzednio wniesionych skarg z dnia [...] i [...] września 2011r., odrzuconych postanowieniami z dnia 9 listopada 2011r. w sprawie o sygn. akt II SA/Bd 1138/11 i 1 grudnia 2011r. w sprawie o sygn. akt II SA/Bd 1192/11.

W skardze stanowiącej przedmiot rozpoznania w niniejszej sprawie, skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego nr [...] wydanego, jak wskazał skarżący, w dniu [...] września 1976r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na uprawomocnienie się postanowień wydanych w sprawach o sygn. akt II SA/Bd 1138/11 i II SA/Bd 1192/11.

Wskazać należy, że do nadesłania skarżonego rozkazu personalnego Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego w [...] nr [...] z dnia [...] września 1976r., wezwany został zarówno organ, jak i skarżący, przy czym żadna ze stron nie przedłożyła przedmiotowego rozkazu personalnego, zgodnie z wezwaniem. [...] Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych w [...] o udostępnienie przedmiotowego rozkazu personalnego z dnia [...] września 1976r. nr [...] z dnia [...] września 1976r. zwrócił się do Archiwum Wojsk Lądowych w [...] oraz Archiwum Wojskowego w [...], przy czym w żadne z tych instytucji przedmiotowy rozkaz z dnia [...] września 1976r. nie został odnaleziony. Skarżący natomiast nadesłał m.in. kopię rozkazu personalnego, datowanego na dzień [...] stycznia 1976r. nr [...], kopię wyciągu z rozkazu personalnego nr [...] z [...] kwietnia 1976r., a także kopię książeczki woskowej na stronie 4 której figuruje wpis o przyznaniu skarżącemu stopnia szeregowego mocą rozkazu personalnego Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego nr [...] z dnia [...] września 1976r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012r. poz. 270, dalej powoływanej jako "p.p.s.a.").

Zgodnie z treścią art. 3 § 1 i 2 ww. ustawy sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4 pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

W sprawie niniejszej, jako przedmiot zaskarżenia, skarżący wskazał stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego nr [...] wydanego - jak wskazał skarżący - w dniu [...] września 1976r. Powyższy rozkaz personalny, ujawniony został w książeczce wojskowej skarżącego.

Zwrócić uwagę należy, że przedmiotowa decyzja o wskazanym numerze i określonym dniu jej wydania nie została przedłożona sądowi zarówno przez organ skarżony w niniejszym postępowaniu, który w tym celu zwrócił się do Archiwum Wojsk Lądowych w [...] oraz Archiwum Wojskowego w [...], jak i przez skarżącego.

Archiwum Wojsk Lądowych w [...] przesłało jedynie wyciąg z rozkazu personalnego Nr [...] z dnia [...] kwietnia 1976r. dowódcy [...], mocą którego skarżący mianowany został na stopień plutonowego i powołano go do zawodowej służby wojskowej. Archiwum Wojskowe w [...] przesłało natomiast rozkaz personalny Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego Nr [...] z dnia [...] czerwca 1976r., Rozkaz dzienny nr [...] Dowódcy [...] w [...] z dnia [...] maja 1976r., Rozkaz dzienny nr [...] Dowódcy [...] w [...] z dnia [...] maja 1976r. oraz Rozkaz dzienny nr [...] Dowódcy [...] w [...] z dnia [...] lipca 1976r.

Rozkaz personalny stwierdzenia nieważności którego domaga się skarżący, zatem rozkaz Dowódcy [...] Okręgu Wojskowego nr [...] z dnia [...] września 1976r. nie został przedłożony, pomimo wezwania sądu, również przez skarżącego. Zwrócić uwagę należy, że skarżący wskazując na akt, stwierdzenia nieważności którego się domaga, wskazuje rozkaz o określonym numerze i dacie wydania: Nr [...] z dnia [...] września 1976r. Z dokumentów nadesłanych przez skarżącego wynika, że rozkaz Nr [...] w istocie został wydany przez Dowódcę [...], jednakże data jego wydania to [...] stycznia 1976r., nie jest nim natomiast dzień [...] września 1976r. Ponadto w treści nie zostało wymienione imię i nazwisko skarżącego w niniejszej sprawie.

Wskazać należy, że postanowieniem z dnia 27 listopada 2009r., wydanym w sprawie o sygn. [...] Wojskowy Sąd Garnizonowy w [...] odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wzruszenia w trybie nadzoru prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego Nr [...] Dowódcy [...] z dnia [...] września 1976r. Z uzasadnienia tego postanowienia wynika, że na podstawie karty ewidencyjnej oraz książeczki wojskowej skarżącego ustalono, że skarżący z dniem 22 września 1976r. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i pozbawiony stopnia podoficerskiego na podstawie rozkazu Dowódcy [...] z dnia [...] września 1976r. Nr [...], jednakże wskazany numer rozkazu faktycznie datowany jest na dzień [...] stycznia 1976r. Ponadto w żadnym jego miejscu nie przywołano osoby skarżącego. Jak wynika z dalszych ustaleń Wojskowego Sądu Garnizonowego w [...] nie udało się ustalić na podstawie jakiego rozkazu skarżący zwolniony został z zawodowej służby wojskowej, z uwagi na co, pomimo uznania, że wskazany w książeczce wojskowej rozkaz z dnia [...] września 1976r. Nr [...] jest oczywiście błędny, postanowieniem z dnia 27 listopada 2009r., wydanym w sprawie o sygn. [...] Wojskowy Sąd Garnizonowy w [...] odmówił wszczęcia postępowania w przedmiocie wzruszenia w trybie nadzoru tego błędnego orzeczenia.

Odnośnie aktu, stwierdzenia nieważności którego domaga się skarżący należy przyjąć, że nie istnieje rozkaz personalny Dowódcy [...] z dnia [...] września 1976r. Nr [...], a jedynie rozkaz personalny Dowódcy [...] Nr [...] z dnia [...] stycznia 1976r. Rozkaz bowiem o wskazanym numerze wydany w dniu [...] września 1976r. i ujawniony w książeczce wojskowej skarżącego przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w [...] uznany został za błędny. Nie można przy tym przyjąć, że rozkaz z dnia [...] stycznia 1976r. Nr [...] stanowi podstawę wpisu do książeczki wojskowej skarżącego z uwagi na okoliczność, że osoba skarżącego w rozkazie z dnia [...] stycznia 1976. nie została w żadnym miejscu przywołana. Nie jest rolą sądu administracyjnego ocenianie charakteru błędu w przedmiotowym wpisie w książeczce, nie można zatem przyjąć, czy dokonanie błędnego wpisu jest działaniem omyłkowym, czy celowym. Stwierdzić jednak należy, że nie powinny w obrocie prawnym funkcjonować dwa akty oznaczone tym samym numerem. Dokonanie błędnego wpisu w książeczce, bez względu na charakter jego wpisu, nie może przesądzać o ważności rozkazu, który mimo, iż oznaczony tym samym numerem, został wydany w zupełnie innej dacie i skierowano go do zupełnie innych osób.

Stwierdzenie nieważności decyzji następuje wówczas, gdy decyzja obarczona jest wadą tkwiącą w istocie samej decyzji. Przesłanki stwierdzenia nieważności określa art. 156 § 1 k.p.a. Tylko wystąpienie którejś z wad enumeratywnie wymienionych w ww. przepisie obliguje do stwierdzenia nieważności. Przy czym zwrócić uwagę należy na okoliczność, że zgodnie z art. 157 § 2 k.p.a., postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. W związku z powyższym uznać należy, że skarżący nie ma legitymacji do składania wniosku o stwierdzenie nieważności rozkazu z dnia 8 stycznia 1976r. Nr 02/PZ/76, nie jest bowiem stroną tego rozkazu. Ponadto, jak wynika z art. 156 § 2 k.p.a. nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło dziesięć lat, a także gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne.

Odnośnie stwierdzenia nieważności rozkazu z dnia [...] września 1976r. Nr [...] przyjąć należy, że rozkaz ten oznaczony jest błędnie, na co zwrócił uwagę Wojskowy Sąd Garnizonowy w [...], co należy zaaprobować. Przy czym rozkazu prawidłowego nie udało się ustalić w toku postępowania prowadzonego w sprawie. O błędnym oznaczeniu rozkazu ujawnionego w książeczce skarżącego świadczy istniejący rozkaz mający taki sam numer, lecz wydany w dacie wcześniejszej. Rozkaz zatem Nr [...] z dnia [...] września 1976r. Nr [...] w świetle istnienia rozkazu Nr [...] z dna [...] stycznia 1976r. uznać należy za nieistniejący, z uwagi na wyżej wskazaną okoliczność, że nie powinny w obrocie prawnym funkcjonować dwa akty prawne o tym samym numerze. Nie ustalony pozostaje charakter błędnego wpisu do książeczki i numer prawidłowego aktu, ustalenie jednak tych kwestii wykracza poza kompetencje sądu administracyjnego. Nie można jednakże stwierdzić nieważności aktu, którego nie udało się w istocie ustalić. Dokumentu tego bowiem nie odnalazł prowadząc postępowanie, pomimo podjęcia wielu czynności, Wojskowy Sąd Garnizonowy w [...], ani w postępowaniu niniejszym Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych w [...], Archiwum Wojsk Lądowych w [...] czy Archiwum Wojskowe w [...]. Z uwagi na powyższe skargę do sądu administracyjnego złożoną w tym zakresie traktować należy jako niedopuszczalną.

Zwrócić uwagę należy ponadto, że nie mogą podlegać stwierdzeniu nieważności czynności materialno-techniczne ani podejmowane w formie rejestracji faktów w ewidencji, ani w formie wystawienia zaświadczeń. Wpis do książeczki wojskowej traktować należy jako czynność materialno - techniczną, zatem stwierdzenie nieważności powyższego wpisu również nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.

Odnosząc się do argumentacji zawartej w odpowiedzi na skargę, zwrócić uwagę należy, że prawomocne postanowienie o odrzuceniu skargi nie ma przymiotu powagi rzeczy osądzonej, jednakże skarga do sądu administracyjnego wniesiona zostać może po spełnieniu ustawowo spełnionych przesłanek. Przy braku zatem innych przeszkód natury formalnej, nic nie stoi na przeszkodzie zaskarżenia orzeczenia lub czynności czy też bezczynności, co do których orzeczono o odrzuceniu skargi.

Z powyższych względów sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia,

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/