Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. III SAB/Wa 54/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Bożena Dziełak, Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz, sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2016 r. sprawy ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w W. na przewlekłość Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w przedmiocie zwrotu podatku od towarów i usług za styczeń 2015 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Spółka M. Sp. z o.o. w W. (dalej zwana też "Spółką" lub "Skarżącą") złożyła do Sądu skargę "...na przewlekłe prowadzenie postępowań weryfikujących zasadność zwrotu Skarżącej podatku VAT..." m.in. za styczeń 2015 roku, prowadzonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. Spółka, zarzucając Naczelnikowi naruszenie art. 121 §1, art. 125 § 1 art. 139 § 3 i art. 140 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.), uznała, że postępowanie prowadzone jest w sposób mało efektywny oraz opieszały. Wniosła o dokonanie kontroli przewlekłości postępowań, których dotyczy skarga, oraz zobowiązanie Naczelnika do uznania uprawnienia Skarżącej do zwrotu podatku do zwrotu tego podatku w kwocie wynikającej ze złożonej deklaracji VAT -7, albo do wydania decyzji w przedmiocie zwrotu w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt Naczelnikowi. Skarżąca wniosła też o zobowiązanie Naczelnika do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie, a także, w przypadku uwzględnienia skargi, o orzeczenie, czy przewlekłe prowadzenie postępowań miały miejsce z rażącym naruszeniem.

Spółka podała, że Organ wielokrotnie zwracał się do niej o dostarczenie dokumentów, jakimi już dysponował, kontrola podatkowa prowadzona była - w odniesieniu do każdego okresu objętego skargami (grudzień 2014 r. - luty 2015 r.) przez inne osoby, Organ podejmował niecelowe czynności kontrolne oraz wielokrotne przedłużał kontrole. Wskazała, że w okresie wrzesień 2014 - luty 2015 prowadziła nieskomplikowaną i jednorodną działalność handlową. Zrealizowała wówczas 54 wysyłki towarów, w tym w styczniu 2015 r. - 16 wysyłek. Zawsze otrzymywała, dla każdej transakcji, dwie faktury zakupowe (od dostawcy i firmy transportowej), a nadto wystawiała jedną fakturę sprzedażową. Oznacza to 162 dokumenty. 90% transakcji sprzedaży dokonała do tego samego nabywcy, a pozostałe tylko do dwóch innych firm. W tym okresie dostawców było mniej niż 10, tak samo, jak firm transportowych. Asortyment towaru to zaledwie dwie pozycje - kawa i krem nutella. Dlatego Spółka uznała, że jej działalność jest mało skomplikowana. Skarżąca nie zgodziła się z oceną zawartą w odpowiedzi Dyrektora Izby Skarbowej w W. na złożone wcześniej ponaglenie, iż brak zwrotu podatku wyniknął z zaangażowania w proces weryfikacji zasadności zwrotu podatku innych organów administracji podatkowej, na które Naczelnik nie miał wpływu. Spółka wskazała, że akceptując taki punkt widzenia należałoby uznać, że cały system VAT jest niewydolny, a podatnik pozbawiony ochrony prawnej. W ocenie Skarżącej kontrola podatnika musi odbywać się w określonych ramach, nie może być kontrolą totalną, nie może polegać np. na sprawdzaniu finansowania podatnika albo podmiotu powiązanego kapitałowo. Spółka wyraziła pogląd, że przewlekłość zwrotu podatku wynikać może z rodzinnych powiązań jej byłego wspólnika z pracownikami Urzędu Skarbowego W. Współpracowała z przedstawicielami Organu w celu wyjaśnienia okoliczności sprawy, uznała ponadto, że nawet, jeśli w łańcuchu dostaw poprzedzających zakupy dokonywane przez Spółkę istniałyby jakieś nieprawidłowości, to orzecznictwo sądowe nie uznaje odpowiedzialności zbiorowej. Rolą organów podatkowych jest "...wychwycenie oszustów a przyznanie prawa do odliczenia rzetelnym podatnikom VAT.". Postępowanie wyjaśniające nie może zmierzać do ustalania zamiaru podatnika albo zamiaru jego kontrahenta. Każda transakcja powinna być bowiem rozpatrywana per se, jej charakteru nie może zmieniać transakcja wcześniejsza lub późniejsza. Spółka powołała się na orzecznictwo ETS i Trybunału Konstytucyjnego, dotyczące zasady neutralności podatku, proporcjonalności i ochrony podatnika działającego w dobrej wierze. Zauważyła, że nie otrzymała żadnej informacji o przyczynach zaniechania zwrotu podatku, za taką przyczynę nie może być bowiem uznana, zastosowana w postanowieniach przedłużających termin zwrotu podatku, formuła o konieczności zebrania i oceny materiału dowodowego.