Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 lipca 2020 r., sygn. II SA/Ol 218/20

Gospodarka komunalna; Prawo miejscowe

Dnia 16 lipca 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2020 roku sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Kętrzynie na uchwałę Rady Miejskiej w Reszlu z dnia 23 lutego 2012 r., nr XIX/125/2012 w przedmiocie ustalenia zasad korzystania z parkingów i miejsc postojowych, sposobu pobierania opłat oraz powierzenia Burmistrzowi Reszla uprawnienia do stanowienia o ich wysokości 1. stwierdza nieważność § 3 ust 7 zaskarżonej uchwały; 2. w pozostałym zakresie oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miejska w Reszlu w dniu 23 lutego 2012 r. podjęła uchwałę Nr XIX/125/2012 w sprawie ustalenia zasad korzystania z parkingów i miejsc postojowych, sposobu pobierania opłat oraz powierzenia Burmistrzowi Reszla (dalej jako: Burmistrz) uprawnienia do stanowienia o ich wysokości. W podstawie prawnej uchwały powołano się na art. 40 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 6 i art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity na dzień wydania aktu - Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm., dalej jako: u.s.g.) oraz art. 4 ust. 2 ustawy z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jednolity na dzień wydania aktu - Dz.U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236, dalej jako: u.g.k.)

Skargę na powyższą uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy w Kętrzynie, zaskarżając jej § 3 ust. 11. Prokurator zarzucił przedmiotowej uchwale, że została wydana z naruszeniem art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 26 ust. 1 i art. 30 ust. 1 u.s.g. oraz art. 13b ust. 4 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity na dzień wniesienia skargi - Dz.U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm., dalej jako: u.d.p.) poprzez określenie w § 3 ust. 11 upoważnienia Burmistrza do ustalania wysokości opłat za korzystanie z parkingu i miejsc parkingowych, co stanowi wyraźne przekroczenie kompetencji Burmistrza jako organu wykonawczego rady gminy, do którego zadań należy m.in. wykonywanie uchwał Rady, a nie ustalanie wysokości opłat ustanowionych przez Radę. W świetle powyższych zarzutów Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w zaskarżonej części. W uzasadnieniu strona skarżąca podniosła, że Rada powinna wskazać jako podstawę przyjętego aktu prawa miejscowego również art. 18 ust. 2 pkt 8 u.s.g., który uprawnia radę gminy do podejmowania uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach. Przy czym przepis ten uprawnia wyłącznie radę gminy do podejmowania uchwał w zakresie opłat, w tym także opłat parkingowych za korzystanie z parkingów i miejsc postojowych położonych na obszarze danej gminy, a pod pojęciem "podejmowania uchwał w zakresie opłat" należy rozumieć nie tylko uprawnienie do wprowadzenia opłaty określonego rodzaju, ale też kompetencję do określenia wysokości tej opłaty. Jednocześnie z treści art. 30 i art. 31 u.s.g. wynika, że wójt (burmistrz, prezydent) jako organ wykonawczy nie posiada kompetencji do ustalania wysokości opłat uchwalonych przez radę gminy. W ocenie strony skarżącej wskazane uchybienie nie może być uzasadniane przekazaniem na rzecz organu wykonawczego części kompetencji, wynikającym z przyjętej przez Radę uchwały, gdyż Rada nie może skutecznie scedować uprawnienia do ustalenia wysokości ustalonej przez nią opłaty na rzecz organu wykonawczego. Ponadto wskazano, że kwestionowany zapis uchwały narusza również art. 13b ust. 4 u.d.p., zgodnie z którym wysokość opłaty ustala rada gminy (rada miasta), ustalając strefę płatnego parkowania lub śródmiejską strefę płatnego parkowania.