Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 29 grudnia 2021 r., sygn. II SA/Rz 1407/21

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Jerzy Solarski Sędziowie NSA Stanisław Śliwa /spr./ WSA Maciej Kobak Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi H. S. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 7 pkt 2; II. odrzuca skargę w zakresie dotyczącym § 8 pkt 2 zaskarżonej uchwały; III. zasądza od Rady Miejskiej na rzecz skarżącego H. S. kwotę 300 zł /słownie: trzysta złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

H. S. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie uchwałę Rady Miejskiej w [....] Nr [...] z dnia [...] marca 2021 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[....]", zarzucając naruszenie prawa materialnego tj.:

- art. 9 ust. 4 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: "u.p.z.p."), polegające na ustaleniu całkowitego zakazu zabudowy na nieruchomościach stanowiących jego własność, podczas gdy ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [....], obowiązującego dla terenu objętego Miejscowym Planem nie wynika konieczność wprowadzenia tak daleko idącego, całkowitego zakazu zabudowy na nieruchomościach objętych Miejscowym Planem. Tym samym, organ uchwalił Miejscowy Plan zawierający ustalenia nie w pełni zgodne z ww. Studium,

- art. 3 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 u.p.z.p., polegające na przekroczeniu tzw. władztwa planistycznego gminy, skutkującym ograniczeniem przysługującego mu prawa własności nieruchomości objętych Miejscowym Planem, bez wskazania okoliczności uzasadniających wprowadzenie na całym terenie całkowitego zakazu zabudowy,

- art. 15 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 3 u.p.z.p. polegające na braku wyważania w uzasadnieniu uchwały interesu publicznego i jego interesu prywatnego, w szczególności braku przedstawienia konkretnych okoliczności, które przemawiały za wprowadzeniem na przedmiotowym terenie całkowitego zakazu zabudowy,