Konsekwencje wypowiadania przez szpitale umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych

W ustawie z 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. nr 45, poz. 391 z późn. zm.), Fundusz został określony jako państwowa jednostka organizacyjna posiadająca osobowość prawną. Stosownie do art. 129 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ, środki finansowe Funduszu są środkami publicznymi. Fundusz stanowi jednostkę sektora finansów publicznych w myśl ustawy z 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 155, poz. 1014 z późn. zm.).

Należy wskazać przy tym na art. 123 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ, który stanowi, iż ubezpieczony ma prawo do refundacji przez Fundusz wydatków poniesionych w związku z uzyskaniem świadczeń zdrowotnych w stanie bezpośredniego zagrożenia życia lub nagłego porodu, udzielanych przez świadczeniodawców niezwiązanych umową z Funduszem, o ile wykaże, że nie miał możliwości uzyskania tych świadczeń u świadczeniodawcy, który zawarł z Funduszem umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych. Refundacja przysługuje ubezpieczonemu do wysokości przeciętnych kosztów takich świadczeń zdrowotnych ponoszonych przez Fundusz na podstawie umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych. Można rozważać kwestię, w jaki sposób Fundusz będzie wyliczał średni koszt takich świadczeń. Czy będzie to koszt obliczany w skali całego kraju, czy też przykładowo województwa lub powiatu. Ponadto w przypadku gdy refundacja będzie znacznie odbiegała od poniesionych przez ubezpieczonego kosztów, a Fundusz nie zwróci poniesionych kosztów ubezpieczonemu, możliwe wydaje się dochodzenie przez ubezpieczonego poniesionych należności na drodze powództwa cywilnego.