Finanse publiczne. Komentarz do ustawy - art. 54

1

[Główny księgowy w JST] Bardzo obszerny w swej treści przepis art. 54 u.f.p. dotyczy istotnej dla finansów publicznych funkcji głównego księgowego.

Na wstępie ust. 1 komentowanego przepisu rozstrzyga bardzo ważną kwestię, mianowicie funkcję głównego księgowego w jednostce sektora finansów publicznych może pełnić tylko i wyłącznie pracownik tej jednostki.

Pojęcie pracownika zostało przybliżone w komentarzu do art. 53 u.f.p. Warto tylko przypomnieć, że definicja pracownika określona jest w Kodeksie pracy. Przekazanie tych obowiązków pracownikowi to pierwszy warunek prawidłowego obsadzenia funkcji głównego księgowego.

Należy zwrócić uwagę, że zasada zatrudnienia na etacie ma istotne znaczenie gwarancyjne i zapewnia bezpieczeństwo obu stronom tego stosunku zobowiązaniowego, a więc zarówno pracodawcy, czyli jednostce sektora finansów publicznych, jak i samemu zainteresowanemu jako pracownikowi. Przepis ten znajduje rozwinięcie w ustawach ustrojowych w zakresie funkcji skarbnika budżetu, który faktycznie jest głównym księgowym jednostki samorządu terytorialnego. Wynika to z faktu, że przepisy dotyczące głównego księgowego stosuje się odpowiednio do głównego księgowego budżetu państwa, głównego księgowego części budżetowej oraz skarbnika (głównego księgowego budżetu jednostki samorządu terytorialnego), co wynika z ust. 8 komentowanego przepisu.

Kolejne zagadnienie, które wynika z komentowanego przepisu, to powierzenie przez kierownika jednostki obowiązków oraz odpowiedzialności. Powierzenie obowiązków i odpowiedzialności jest podstawową i konieczną przesłanką uznania takiej osoby za głównego księgowego jednostki. Prawidłowe powierzenie funkcji głównego księgowego może być dokonane tylko i wyłącznie przez samego kierownika, a nie przez inną osobę z kierownictwa jednostki.

Kolejnym elementem prawidłowego wyznaczenia głównego księgowego w jednostce sektora publicznego jest prawidłowe i wyraźne określenie przydzielonym mu funkcji i zadań.