Nieodpłatne świadczenia na rzecz pracowników w wyroku Trybunału Konstytucyjnego

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego jest wyrokiem interpretacyjnym, który zawiera wskazówki, jak stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawy o pdof) w zakresie ustalania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Wytyczne Trybunału pozwalają precyzyjniej niż do tej pory odróżniać świadczenia opodatkowane od niepodlegających podatkowi. Jeżeli pracodawca ma pewność, że zgodnie z wykładnią Trybunału Konstytucyjnego nie ma możliwości rozpoznania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń i w związku z tym nie pobierze zaliczki na podatek od takiego świadczenia, to podczas ewentualnego sporu w tym zakresie przed WSA lub NSA powinien powołać się na ten wyrok i złożyć wniosek o zastosowanie sposobu interpretacji przepisów, który będzie zgodny z Konstytucją. Czy ten sposób stosowania wyroku zostanie zaakceptowany przez sądy administracyjne, okaże się w najbliższym czasie.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. (K 7/13) określił, jak należy stosować przepisy ustawy o pdof w zakresie ustalania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Szeroki katalog świadczeń podlegających opodatkowaniu

Dla wyroku Trybunału Konstytucyjnego w zakresie możliwości opodatkowania przychodów pracowniczych kluczowy jest art. 12 ust. 1 ustawy o pdof. Zgodnie z tym przepisem, za przychody m.in. ze stosunku pracy uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.