Nie w każdym przypadku można ukarać podatnika dodatkowym zobowiązaniem w VAT – wyrok TSUE

Dodatkowe 20% zobowiązanie podatkowe w VAT nie może być stosowane w przypadku, w którym nieprawidłowe rozliczenie VAT wynikło z błędnej kwalifikacji podatkowej zdarzenia gospodarczego, którą podatnik następnie skorygował - wyrok TSUE z 15 kwietnia 2021 r., C-935/19.

Stan faktyczny i pytanie prejudycjalne

Grupa Warzywna (dalej: Grupa) nabyła nieruchomość zasiedloną przez ponad dwa lata. W akcie notarialnym cenę określono z VAT-em, który Grupa odliczyła jako podatek naliczony. W konsekwencji wniosła o zwrot VAT. W wyniku przeprowadzonej kontroli urząd skarbowy stwierdził, że transakcja ta podlegała zwolnieniu z VAT jako dotycząca nieruchomości po pierwszym zasiedleniu (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT), a strony nie złożyły oświadczenia o rezygnacji z tego zwolnienia (art. 43 ust. 10 ustawy o VAT). Grupa, zgadzając się z tym ustaleniem, złożyła korektę deklaracji, w której wycofała odliczenie podatku naliczonego z tej transakcji. Pomimo złożenia tej korekty organ wydał decyzję wymiarową (zgodną ze złożoną korektą) i ponadto - na podstawie art. 112b ust. 2 ustawy o VAT - nałożył na Grupę Warzywną dodatkowe zobowiązanie wynoszące 20% nienależnie żądanej kwoty zawyżenia zwrotu VAT. Z tym ostatnim Grupa się już nie zgodziła, wobec czego wszczęła procedury, w wyniku których sprawa trafiła do WSA we Wrocławiu, a tenże sąd powziął wątpliwość co do zgodności polskiego przepisu z prawem unijnym, wobec czego skierował do Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) następujące pytanie prejudycjalne:

„Czy dodatkowe zobowiązanie podatkowe takie jak przewidziane w treści art. 112b ust. 2 ustawy o VAT jest zgodne z przepisami dyrektywy VAT (...) i zasadą proporcjonalności?”.