Artykuł
2. Jak wykorzystać dźwignię całkowitą w zarządzaniu finansami
W poprzednich dwóch numerach „BRif” opisywaliśmy zastosowanie wskaźnika dźwigni finansowej i operacyjnej w zarządzaniu finansami. Tym razem omówimy dźwignię łączną, będącą iloczynem dwóch poprzednich. Obliczając wskaźnik dźwigni łącznej, można określić, jak zmieni się stopa zwrotu z kapitału własnego w przypadku zmiany przychodów netto ze sprzedaży, co często jest wykorzystywane m.in. przez analityków giełdowych i inwestorów.
Dźwignia łączna (całkowita) powstaje z połączenia ze sobą dźwigni operacyjnej i finansowej. Służy do określenia ogólnego wpływu powodujących koszty stałe zasobów majątkowych i kapitałowych przedsiębiorstwa na zyski i korzyści dla właścicieli firmy. Zasoby kapitałowe tworzą finansowe koszty stałe, którymi są odsetki od kredytów i pożyczek, natomiast posiadany majątek przyczynia się do powstawania operacyjnych kosztów stałych (takich jak np. amortyzacja aktywów trwałych firmy).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
