Fundusze europejskie na lata 2014-2020 (część 7)

1. Metody ewidencji dotacji unijnych

Dotacje unijne otrzymują podmioty gospodarcze działające w bardzo zróżnicowanych formach prawnych oraz funkcjonujące na podstawie różnych przepisów systemowych regulujących ich działalność. W związku z obowiązującymi różnymi przepisami systemowymi podmioty gospodarcze ewidencjonują otrzymane przychody z tytułu dotacji jedną z dwóch metod:

1) metodą kapitałową - zwaną także funduszową,

2) metodą wynikową - zwaną także przychodową.

Metoda wynikowa ujmowania dotacji otrzymywanych z funduszy unijnych jest najczęściej stosowana. Obowiązuje podmioty gospodarcze, w odniesieniu do których przepisy systemowe nie zawierają szczególnych uregulowań. Zgodnie z tą metodą dotacje zalicza się do przychodu na przestrzeni jednego lub wielu okresów sprawozdawczych.

Metoda kapitałowa polega na ewidencjonowaniu środków otrzymanych z funduszy unijnych na zwiększenie kapitału (funduszu) własnego jednostki otrzymującej dotację. Ujęcie tych środków jako zwiększenie kapitałów dokonywane jest na podstawie przepisów systemowych regulujących zasady gospodarki finansowej danej grupy jednostek.

Przykładami takich jednostek są (nie wszystkie prowadzą już tego typu ewidencję):

1) publiczne zakłady opieki zdrowotnej,

2) instytucje kultury,

3) uczelnie wyższe,

4) spółdzielnie mieszkaniowe.

Przy wyborze metody ewidencji dotacji z UE warto zapoznać się z zapisami ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z art. 5 tej ustawy środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej są środkami publicznymi. Przepisy ustawy należy stosować więc do wszystkich podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub dysponują tymi środkami.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. ustawa wprowadziła istotne zmiany w systemie wdrażania funduszy europejskich. Dotyczą one przede wszystkim systemu finansowania realizacji programów, ale również systemu instytucjonalnego. Nowe przepisy ustanawiają instytucję płatnika, którego funkcję pełni Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK).