Interpretacja indywidualna z dnia 20 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.189.2022.1.SP

Ustalenie czy koszty finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu niepowiązanego, wykorzystane na nabycie akcji własnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w wysokości nieprzekraczającej obowiązującego w danym roku podatkowym limitu wynikającego z art. 15c ustawy o CIT oraz czy koszty finansowania dłużnego powinny być w całości alokowane do źródła przychodów z zysków kapitałowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia:

‒  czy koszty finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu niepowiązanego, wykorzystane na nabycie akcji własnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w wysokości nieprzekraczającej obowiązującego w danym roku podatkowym limitu wynikającego z art. 15c ustawy o CIT

‒  czy koszty finansowania dłużnego powinny być w całości alokowane do źródła przychodów z zysków kapitałowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. S.A. (dalej: Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą  w formie spółki akcyjnej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja pieców przemysłowych do obróbki cieplnej metali, wykorzystywanych w branży lotniczej, samochodowej, maszynowej, medycznej, narzędziowej, energetycznej oraz komercyjnej obróbki cieplnej. Wnioskodawca jest podmiotem dominującym w Grupie A. (dalej: Grupa) pełniącym funkcje holdingowe. Akcje Wnioskodawcy są notowane na (...)

W 2020 r. i w 2021 r. Wnioskodawca przeprowadził transakcje nabycia akcji własnych w trybie i na zasadach przewidzianych w stosownych przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: „KSH”).

Nabycie akcji własnych zostało przez Wnioskodawcę przeprowadzone w oparciu o uchwały Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia (dalej: Uchwały NWZ).

Cel nabycia akcji własnych został ustalony na zasadach określonych w art. 362 § 1 KSH. Celem nabycia akcji własnych było przeznaczenie ich:

‒na potrzeby realizacji istniejących lub przyszłych programów motywacyjnych dla kadry menadżerskiej Grupy,

‒do dalszej odsprzedaży,

‒do umorzenia,

‒na inne cele, które zostaną określone w uchwale Zarządu Wnioskodawcy.

Uchwały NWZ definiowały cel nabycia akcji własnych w następujący sposób, cyt.: „Akcje Własne nabyte przez Spółkę mogą zostać umorzone na podstawie odrębnej uchwały Walnego Zgromadzenia lub po uprzednim pozytywnym zaopiniowaniu przez Radę Nadzorczą Spółki, mogą zostać przeznaczone na potrzeby istniejących lub przyszłych programów motywacyjnych w Spółce lub w podmiotach od niej zależnych, do dalszej odsprzedaży lub też na inny cel określony uchwałą Zarządu Spółki”.

W związku z nabyciem akcji własnych Wnioskodawca tworzył kapitał rezerwowy z przeznaczeniem na realizację odkupu akcji własnych Wnioskodawcy. W części niewykorzystanej kapitał rezerwowy ulegał rozwiązaniu.

W celu pozyskania środków pieniężnych na nabycie akcji własnych w 2020 r. i 2021 r. Wnioskodawca uzyskał finansowanie zewnętrzne (dłużne) w formie udzielonych Wnioskodawcy kredytów bankowych.

Wnioskodawca zawarł dwie umowy o kredyt inwestycyjny (dalej: „Kredyty”), na mocy których bank, niebędący podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT (dalej: „Bank”), udzielił Wnioskodawcy kredytów inwestycyjnych z przeznaczeniem na sfinansowanie określonych w umowach ilości sztuk akcji własnych Wnioskodawcy. Z tytułu udzielonych Kredytów Wnioskodawca zobowiązany jest wypłacać na rzecz Banku koszty finansowania dłużnego jak odsetki obliczane w stosunku rocznym od kwoty wykorzystania, prowizje i opłaty (dalej: Koszty Finansowania Dłużnego).

Programy motywacyjne są adresowane do kadry menadżerskiej Wnioskodawcy oraz kadry menadżerskiej podmiotów od niego zależnych (dalej: Kadra Menadżerska).

Programy motywacyjne są przyjmowane w drodze Uchwał NWZ Wnioskodawcy, które ustanawiają również ich regulamin. Regulamin taki określa m.in.:

‒   szczegółowe zasady funkcjonowania programu motywacyjnego, w tym warunki nabywania akcji własnych Wnioskodawcy w ramach programu motywacyjnego przez jego uczestników,

‒   warunki uzyskania przez beneficjentów programu motywacyjnego uprawnienia do nabycia akcji własnych Wnioskodawcy, tj. zrealizowanie celu rocznego stanowiącego poziom realizacji określonego parametru oceny w danym roku obrotowym,

‒   kluczowe pojęcia istotne z punktu widzenia realizacji programu motywacyjnego, takie jak cel roczny, parametr oceny itp.,

‒   iż parametr oceny to określona w stosunku do każdego beneficjenta programu motywacyjnego kategoria wyniku finansowego, taka jak zysk netto Grupy, zysk netto Wnioskodawcy lub zysk EBIT segmentu operacyjnego Grupy,

‒   beneficjentów programu motywacyjnego, którymi są członkowie Kadry Menadżerskiej, których stanowiska zostały wskazane jako objęte programem motywacyjnym,

‒   że uczestnicy programu motywacyjnego zobowiązani są do podejmowania starań zmierzających do realizacji celów rocznych,

‒   że nabycie akcji własnych Wnioskodawcy nastąpi na podstawie umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i beneficjentem programu motywacyjnego, na podstawie której beneficjent nabędzie akcje własne Wnioskodawcy w liczbie nie większej niż określona w uchwale weryfikacyjnej, za jednostkową cenę akcji ustaloną w regulaminie programu motywacyjnego.

Celem wprowadzanych programów motywacyjnych jest przede wszystkim zwiększenie zaangażowania kluczowej Kadry Menadżerskiej Grupy w realizację jej długofalowych celów oraz ujednolicenie interesów akcjonariuszy Wnioskodawcy i Kadry Menadżerskiej Grupy.

Podsumowując Wnioskodawca:

‒nabył w 2020 i 2021 r. akcje własne,

‒cele nabycia akcji własnych były określone w Uchwałach NWZ jako:

• na ich umorzenie,
• na ich przeznaczenie na potrzeby istniejących lub przyszłych programów motywacyjnych w Grupie,
• do dalszej odsprzedaży
• na inny cel określony uchwałą zarządu Wnioskodawcy

‒nabycie akcji własnych w 2020 i 2021 r. zostało sfinansowane Kredytami uzyskanymi od podmiotu niepowiązanego.

W przyszłości Wnioskodawca również może przeprowadzać transakcje nabycia akcji własnych na opisanych powyżej zasadach, na wskazane wyżej cele oraz transakcje takie mogą być również finansowane kredytem od niepowiązanej instytucji kredytowej.

Pytania

1. Czy Koszty Finansowania Dłużnego uzyskanego od Banku, będącego podmiotem niepowiązanym z Wnioskodawcą, które zostało wykorzystane na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy z przeznaczeniem na różne cele, tj. na potrzeby realizowanych programów motywacyjnych, w celu dalszej odsprzedaży akcji, bądź też ich umorzenia stanowią/będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w wysokości nieprzekraczającej obowiązującego w danym roku podatkowym Wnioskodawcy limitu ustalanego w oparciu o przepis art. 15c ustawy o CIT?

2. Czy Koszty Finansowania Dłużnego przeznaczonego na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy powinny być w całości alokowane przez Wnioskodawcę do źródła przychodów z zysków kapitałowych, czy też powinny być alokowane przy zastosowaniu tzw. klucza przychodowego określonego w art. 15 ust. 2b ustawy o CIT odpowiednio do dwóch źródeł przychodów, tj. zysków kapitałowych i innych źródeł przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Koszty Finansowania Dłużnego uzyskanego od Banku, będącego podmiotem niepowiązanym z Wnioskodawcą, które zostało wykorzystane na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy z przeznaczeniem na różne cele, tj. na potrzeby realizowanych programów motywacyjnych, w celu dalszej odsprzedaży akcji, bądź też ich umorzenia stanowią/będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w wysokości nieprzekraczającej obowiązującego w danym roku podatkowym Wnioskodawcy limitu ustalanego w oparciu o przepis art. 15c ustawy o CIT.

2. Koszty Finansowania Dłużnego przeznaczonego na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy powinny być alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z zysków kapitałowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu”.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera natomiast katalog kosztów, które podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Z ugruntowanego wśród organów podatkowych, jak też w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w doktrynie stanowiska wynika, że aby dane wydatki mogły zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest spełnienie następujących warunków:

‒wydatki takie muszą zostać faktycznie poniesione przez podatnika z jego zasobów majątkowych,

‒muszą mieć definitywny charakter,

‒nie mogą zostać zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie,

‒muszą pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

‒nie mogą mieścić się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

‒muszą zostać należycie udokumentowane.

Koszty Finansowania Dłużnego jakie Wnioskodawca ponosił i ponosi względem Banku są przez Wnioskodawcę faktycznie ponoszone z jego zasobów finansowych, mają charakter definitywny, nie są Wnioskodawcy zwracane w jakiejkolwiek formie i są należycie udokumentowane.

Jeżeli chodzi o związek ponoszonych Kosztów Finansowania Dłużnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, wskazać należy, że Wnioskodawca jest spółką holdingową, notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych (dalej: GPW), a zatem transakcje finansujące zakup jego akcji własnych pozostają niewątpliwie w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Jeżeli chodzi o związek ponoszonych Kosztów Finansowania Dłużnego z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami bądź z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł przychodów Wnioskodawcy oraz brakiem objęcia tych kosztów katalogiem negatywnym z art. 16 ustawy o CIT, to w ocenie Wnioskodawcy Koszty Finansowania Dłużnego wykazują pośredni związek z przychodami Wnioskodawcy bądź z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł przychodów Wnioskodawcy oraz nie mieszczą się w katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jeżeli chodzi o cel przeznaczenia akcji jakim są programy motywacyjne, to uczestnictwo Kadry Menadżerskiej w programach motywacyjnych w sposób bezsprzeczny przyczynia się do wzrostu motywacji, poprawy efektywności, a także zwiększenia zaangażowania kluczowej Kadry Menadżerskiej w realizację długofalowych interesów zarówno Wnioskodawcy, jak i Grupy oraz ujednolicenie interesów akcjonariuszy i Kadry Menadżerskiej..

Powyższe działania przyczyniają się w sposób wymierny do generowania zwiększonych obrotów, powiększania zysków netto Grupy, a także do realizacji celów strategicznych Wnioskodawcy oraz Grupy. Konstrukcja programów motywacyjnych uzależnia bowiem możliwość skorzystania z uprawnienia do preferencyjnego nabycia akcji własnych Wnioskodawcy od zrealizowania konkretnych celów rocznych w oparciu o parametry oceny ustalone indywidualnie dla osób zajmujących poszczególne stanowiska w strukturze Wnioskodawcy. Innymi słowy, dążenie do zrealizowania indywidualnych celów rocznych przez osoby wchodzące w skład Kadry Menadżerskiej jest nierozerwalnie związane z osiąganiem celów strategicznych Wnioskodawcy oraz Grupy. Działania te są ze sobą sprzężone i następują równolegle w toku realizacji celów rocznych na dany rok obrotowy Wnioskodawcy w odniesieniu do poszczególnych parametrów oceny. Akcje własne Wnioskodawcy mogą zostać nabyte przez osoby wchodzące w skład Kadry Menadżerskiej wyłącznie w przypadku zrealizowania, w całości lub w części określonej w regulaminie programu motywacyjnego, indywidualnie ustalonego dla poszczególnych stanowisk celu rocznego na dany rok obrotowy.

Należy także wskazać, że uczestnictwo w programach motywacyjnych w naturalny i oczywisty sposób przyczynia się także do zacieśnienia więzi, wzmocnienia relacji, przywiązania, a także budowania poczucia przynależności do organizacji oraz „bycia częścią” struktury Wnioskodawcy. To z kolei wpływa na wzrost wydajności pracy.

Wszystkie opisane wyżej okoliczności świadczą o tym, że Koszty Finansowania Dłużnego uzyskanego w celu nabycia akcji własnych Wnioskodawcy z przeznaczeniem ich na realizację programów motywacyjnych są związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy oraz są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Co również istotne, akcje własne Wnioskodawcy przeznaczone do realizacji programów motywacyjnych są nabywane przez osoby wchodzące w skład Kadry Menadżerskiej za cenę określoną w regulaminie motywacyjnym.

W konsekwencji z tytułu nabycia akcji własnych Wnioskodawcy przez Kadrę Menadżerską w ramach programów motywacyjnych, Wnioskodawca osiągnął/będzie osiągał przychód ze sprzedaży akcji kwalifikowany do przychodów z zysków kapitałowych (art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT).

W tym stanie rzeczy Koszt Finansowania Dłużnego na nabycie akcji własnych przeznaczonych na realizację programów motywacyjnych pozostaje w pośrednim związku z przychodami Wnioskodawcy z przychodów kwalifikowanych do zysków kapitałowych.

Jeżeli chodzi o kolejny cel przeznaczenia akcji własnych, to jest nim dalsza sprzedaż akcji.

W takiej sytuacji Wnioskodawca osiągać będzie przychód ze sprzedaży akcji kwalifikowany do przychodów z zysków kapitałowych (art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT). Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT: „Za przychody z zysków kapitałowych uważa się (...) inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia”.

W tym stanie rzeczy Koszt Finansowania Dłużnego na nabycie akcji własnych w celu dalszej odsprzedaży również będzie pozostawać w pośrednim związku z przychodami Wnioskodawcy kwalifikowanymi do zysków kapitałowych.

Akcje własne mogą podlegać również umorzeniu na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia lub po uprzednim pozytywnym zaopiniowaniu przez Radę Nadzorczą Wnioskodawcy.

W takiej sytuacji przy ocenie związku tego typu wydatków z przychodami Wnioskodawcy należy mieć na względzie, że Wnioskodawca jest spółką holdingową.

Nabycie akcji własnych i ich umarzanie pozwala m.in. na:

‒kształtowanie struktury kapitału Wnioskodawcy, w tym poprzez podwyższenie rentowności kapitału własnego,

‒kształtowanie akcjonariatu Wnioskodawcy, w tym jako:

• narzędzie obrony przed wrogim przejęciem (spadek liczby akcji skutkuje mniejszym ryzykiem wrogiego przejęcia) oraz
• gwarancja kontynuacji planów inwestycyjnych, mogących być w przyszłości źródłem przychodu dla Wnioskodawcy,

‒kształtowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy na rynku kapitałowym; tego typu operacje są pozytywnym sygnałem do inwestorów, gdyż informacje o wykupie akcji własnych sygnalizują na rynku trzy informacje o:

• poprawie zysków spółki w przyszłości,
• spadku ryzyka,
• niedowartościowaniu akcji,

– w efekcie rynki kapitałowe pozytywnie reagują na informacje o wykupie akcji własnych.

Reasumując, wykup akcji własnych celem umorzenia stanowi jedną z typowych operacji dokonywanych przez podmioty funkcjonujące w formie prawnej spółek akcyjnych notowanych na GPW. Cel takich operacji jest ukierunkowany na długofalowe pozytywne efekty gospodarcze, w tym takie jak wzrost lub chociażby stabilizacja notowań oraz zwiększenie płynności akcji.

W tym stanie rzeczy Koszty Finansowania Dłużnego na nabycie akcji własnych, które mogą być przeznaczone do umorzenia, również wykazują pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jako podmiotu holdingowego Grupy i tym samym wykazują pośredni związek z przychodami Wnioskodawcy jako spółki dominującej.

Ww. stanowisko potwierdza sam ustawodawca, który z dniem 1 stycznia 2022 r. na mocy ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw do ustawy o CIT dodał w katalogu wyłączeń przepis art. 16 ust. 1 pkt 13f, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: „(...) kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 uzyskanych od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, w części, w jakiej zostały one przeznaczone bezpośrednio lub pośrednio na transakcje kapitałowe, w szczególności nabycie lub objęcie udziałów (akcji), nabycie ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, wniesienie dopłat, podwyższenie kapitału zakładowego lub wykup udziałów własnych w celu ich umorzenia”.

Z wprowadzonego od 1 stycznia 2022 r. art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT a contrario wynika, iż koszty finansowania dłużnego przeznaczonego na transakcje kapitałowe (w tym m.in. wykup udziałów własnych w celu ich umorzenia) stanowią koszty uzyskania przychodów, jeżeli takie finansowanie dłużne zostało uzyskane od podmiotu niepowiązanego (niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT). Sytuacja taka ma miejsce w rozpoznawanej sprawie, bowiem Bank, który udzielił Wnioskodawcy finansowania dłużnego w postaci Kredytów nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Zatem zakładając racjonalność ustawodawcy, wprowadzenie z dniem 1.01.2022 r. przepisu wyłączającego możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu powiązanego z przeznaczeniem na transakcje kapitałowe, w tym m.in. na nabycie lub objęcie udziałów (akcji), wykup udziałów własnych w celu ich umorzenia, potwierdza, iż tego typu wydatki mieszczą się w ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów. W przeciwnym wypadku przepis ten byłby zbędny.

Innymi słowy, skoro w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT ustawodawca wyraźnie wskazał, iż wyłączenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów dotyczy kosztów finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu powiązanego, a jednocześnie brak jest tożsamej regulacji odnoszącej się do uzyskania takiego finansowania od podmiotu niepowiązanego, to należy przyjąć, iż koszty finansowania dłużnego uzyskanego od pomiotu niepowiązanego, przeznaczonego na transakcje kapitałowe, w tym m.in. związane z unicestwieniem udziałów i akcji mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Gdyby ustawodawca nie dostrzegał związku kosztów finansowania dłużnego poniesionego na nabycie akcji własnych w celu ich umorzenia z przychodami, wówczas wprowadzenie regulacji przewidującej wyłączenie możliwości zaliczania takich kosztów do kosztów uzyskania przychodów przewidziane art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT byłoby zbędne oraz pozbawione racjonalnego uzasadnienia. Zgodnie zatem z koncepcją racjonalności ustawodawcy, przejawiającej się w tym, iż nie wprowadza on do porządku prawnego norm oraz regulacji zbędnych, niecelowych i nieposiadających uzasadnienia aksjologicznego, a także takich przepisów, które w istocie nie znajdują zastosowania do żadnych adresatów danej normy prawnej, wprowadzony z dniem 1.01.2022 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT potwierdza, że koszty finansowania dłużnego przeznaczane na transakcje kapitałowe, w tym transakcje prowadzące do unicestwienia udziałów lub akcji mieszczą się w definicji ogólnej kosztów uzyskania przychodów, z tym że z kosztów uzyskania przychodów wyłączone zostały koszty finansowania dłużnego pozyskanego od podmiotów powiązanych.

Motywem wprowadzenia przepisu art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT była bowiem ochrona bazy podatkowej przed działaniami optymalizującymi w obrębie grupy podmiotów powiązanych. W uzasadnieniu do Ustawy Nowelizującej wskazano, że:

„Projektowany przepis ma przeciwdziałać sytuacjom obniżenia dochodu podatkowego w ramach grupy podmiotów powiązanych na skutek przekształcenia finansowania dłużnego w finansowanie własne. Działanie to polega na zaciągnięciu przez podatnika pożyczki od podmiotu powiązanego, która następnie jest zmieniana na transakcję kapitałową (np. wkład pieniężny do innej spółki). W ten sposób dochodzi do erozji podstawy opodatkowania w ramach grupy kapitałowej na poziomie podatnika uzyskującego finansowanie długiem, który dokonuje jego konwersji na kapitał. Odsetki od finansowania długiem pomniejszają jego dochód i jednocześnie podatnik nie wykazuje z tego tytułu przychód na skutek przekwalifikowania na finansowanie kapitałem. W skali grupy kapitałowej w wyniku takich transakcji wartość zadłużenia względem podmiotów niepowiązanych (zewnętrznych) nie wzrasta, ponieważ zmianie ulega wyłącznie wewnątrzgrupowy stosunek proporcji długu do kapitału”.

Również z treści powyższego uzasadnienia wynika, że motywem przyświecającym ustawodawcy przy wprowadzeniu art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT było dążenie do wyeliminowania działań optymalizacyjnych dokonywanych pomiędzy podmiotami operującymi w ramach grupy podmiotów powiązanych, w efekcie których dochodzi do erozji podstawy opodatkowania. Przepis ten odnosi się więc wyłącznie do działań wewnątrzgrupowych, dokonywanych w ramach grupy kapitałowej. W konsekwencji również cel wprowadzenia art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT, o którym mowa w uzasadnieniu do Ustawy Nowelizującej, tj. wyeliminowanie działań optymalizacyjnych w ramach grup podmiotów powiązanych, wskazuje na to, iż przepis ten odnosi się do odmiennych stanów faktycznych i nie ma zastosowania w rozpoznawanej sprawie, bowiem – jak wskazano – Wnioskodawca uzyskał finansowanie dłużne na nabycie akcji własnych od Banku, niebędącego podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą.

Wnioskodawca wskazuje również, że w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT ustawodawca powołał przykładowy katalog transakcji kapitałowych objętych dyspozycją tego przepisu. Jest to katalog otwarty, a jego wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy, niezupełny. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności”. Jak bowiem wynika z § 153 ust. 3 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz.U.2016.0.283 t. j.), jeżeli nie jest możliwe sformułowanie definicji zakresowej (wyliczającej elementy składowe definiowanego zakresu), można objaśnić znaczenie danego określenia przez przykładowe wyliczenie jego zakresu, wyraźnie wskazując przykładowy charakter wyliczenia przez posłużenie się zwrotem: „w szczególności”. Z katalogu tego niewątpliwie wynika, że normą tą objęte są szeroko pojęte transakcje kapitałowe, w tym skutkujące obniżeniem kapitałów własnych, jak ma to miejsce w przypadku „wykupu udziałów własnych w celu ich umorzenia”.

Innymi słowy Koszty Finansowania Dłużnego zaciągniętego u podmiotu niepowiązanego z podatnikiem, przeznaczane na transakcje kapitałowe w tym również takie które prowadzą do unicestwienia udziałów lub papierów wartościowych wpisują się w ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i wykazują pośredni związek z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł przychodów przez podmiot dominujący w Grupie.

Mając na uwadze powyższe, Koszty Finansowania Dłużnego uzyskanego od Banku na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, tj. spełniają wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Koszty Finansowania Dłużnego przeznaczonego na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy nie mieszczą się również w katalogu kosztów i wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który został wskazany w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Z katalogu tego w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym leżącym u podstaw rozpoznawanej sprawy pod uwagę należy wziąć wyłączenia określone w art. 16 ust. 1 pkt 8 oraz w omówionym wyżej, wprowadzonym od dnia 1 stycznia 2022 r. art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: „(...) wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e”.

Przepis ten odnosi się jednak do wydatków na objęcie lub nabycie udziałów, a za takie nie można uznać Kosztów Finansowania Dłużnego.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje potwierdzenie przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 37/19, w którym sąd stwierdził, cyt.:

„Prawidłowe jest stanowisko sądu pierwszej instancji według, którego odsetki od pożyczek (kredytów) uzyskanych na zakup akcji (udziałów) nie są kwalifikowane do określonych w art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. wydatków na zakup akcji (udziałów), co oznacza, że mogą stanowić koszt uzyskania przychodów innych niż przychody ze sprzedaży akcji (udziałów) jeżeli pożyczka (kredyt), której dotyczą, została zaciągnięta w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów obejmującego inne przychody niż sprzedaż akcji (udziałów) lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Co oznacza, że same wydatki na zakup akcji lub udziałów stosownie do ww. przepisu stanowią wskazany w tym przepisie koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży akcji lub udziałów, rozpoznawany w momencie ich sprzedaży a odsetki od pożyczek (kredytów) zaciągniętych na nabycie akcji lub udziałów podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco (...). Pogląd ten, jak wskazał to sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, ugruntowany jest w orzecznictwie NSA”. Podobnie NSA w wyroku z dnia 7 kwietnia 2006 r., sygn. akt II FSK 508/05, z dnia 13 stycznia 2006 r., sygn. akt II FSK 229/05, z dnia 7 września 2004 r., sygn. akt FSK 324/04.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS), tytułem przykładu w interpretacji z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.160.2018.1.AM.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków, o których mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT nie ma zatem zastosowania w rozpoznawanej sprawie, ponieważ zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych oraz stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe koszty finansowania dłużnego, takie jak odsetki od kredytów czy też pożyczek, nie stanowią wydatków na objęcie lub nabycie udziałów (akcji) w rozumieniu tego przepisu. Wydatki takie stanowią bowiem zapłatę za pozyskanie kapitału. Z kolei wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT to wyłącznie wydatki bezpośrednie na nabycie udziałów/akcji.

Ponadto, w realiach opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w stosunku do kosztów poniesionych/ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu finansowania dłużnego nie ma zastosowania także wyłączenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT, ponieważ przepis ten odnosi się do innych sytuacji, niż leżąca u podstaw rozpoznawanej sprawy, normuje bowiem przypadki, w których finansowanie dłużne udzielane jest danemu podmiotowi przez podmiot z nim powiązany, tj. odnosi się do sytuacji obejmujących podejmowanie tego typu działań w warunkach powiązań kapitałowych. W przypadku zaś Wnioskodawcy finansowanie dłużne zostało udzielone przez Bank, który nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą, jest to podmiot zewnętrzny, będący bankiem komercyjnym.

Zaznaczyć przy tym należy, że zgodnie z aktualnie procedowaną ustawą z dnia 7 października o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, z dniem 1.01.2023 r. przepis art. 16 ust. 13f ustawy o CIT ma ulec dalszym zamianom, w kierunku jego liberalizacji.

Planowane jest następująca zmiana przepisu art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT, zgodnie z którym z dniem 1.01.2023 r. nie będą uważane za koszty uzyskania przychodów, cyt.:

„koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 uzyskanego przez spółkę albo spółkę niebędącą osobą prawną od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, w części, w jakiej zostało ono przeznaczone na transakcje kapitałowe, w szczególności na nabycie lub objęcie udziałów (akcji), nabycie ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, wniesienie dopłat, podwyższenie kapitału zakładowego lub wykup udziałów własnych w celu ich umorzenia, z wyjątkiem kosztów finansowania dłużnego udzielonego:

a)na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) lub ogółu praw i obowiązków w podmiotach niepowiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 z podatnikiem, w tym na nabycie lub objęcie kolejnych udziałów (akcji) w tych podmiotach niepowiązanych, w których podatnik uprzednio nabył lub objął część udziałów (akcji), w przypadku gdy kolejne nabycie lub objęcie nastąpi w terminie 12 miesięcy, licząc od dnia nabycia lub objęcia pierwszych udziałów (akcji),

b)przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, mające siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego”.

Planowana zamiana przepisu nadal potwierdza, że w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, gdzie Kredyty zostały udzielone przez komercyjny Bank niepowiązany z Wnioskodawcą, przepis ten nie będzie miał zastosowania.

Wnioski:

Koszty Finansowania Dłużnego uzyskanego od Banku, będącego podmiotem niepowiązanym z Wnioskodawcą, które zostało wykorzystane na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy z przeznaczeniem na różne cele, tj. na potrzeby realizowanych programów motywacyjnych, w celu dalszej odsprzedaży akcji, bądź też ich umorzenia stanowią/będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w wysokości nieprzekraczającej obowiązującego w danym roku podatkowym Wnioskodawcy limitu ustalanego w oparciu o przepis art. 15c ustawy o CIT, bowiem:

‒zostały one oraz zostaną faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę - z tytułu uzyskanego finansowania dłużnego, tj. udzielonych Wnioskodawcy Kredytów, Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczania i w konsekwencji także uiszcza Koszty Finansowania Dłużnego,

‒Koszty Finansowania Dłużnego mają definitywny, ostateczny charakter, ponieważ są/będą faktycznie ponoszone przez Wnioskodawcę, tj. dokonywane z majątku Wnioskodawcy i w tym następuje uszczuplenie zasobów majątkowych Wnioskodawcy, z których wydatki te są/będą dokonywane,

‒Koszty Finansowania Dłużnego nie są i nie będą zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie,

‒Koszty Finansowania Dłużnego są związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, bowiem zostały one przeznaczone na sfinansowanie nabycia akcji własnych Wnioskodawcy,

‒Koszty Finansowania Dłużnego wykazują pośredni związek z przychodami Wnioskodawcy bądź z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródeł przychodów Wnioskodawcy, gdyż:

‒w przypadku przeznaczenia sfinansowanych Kredytami akcji własnych Wnioskodawcy na realizację programów motywacyjnych związek z przychodem osiąganym przez Wnioskodawcę przejawia się w tym, że:

‒udział w programach motywacyjnych przyczynia się do wzrostu motywacji, poprawy efektywności, a także zwiększenia zaangażowania osób wchodzących w skład Kadry Menadżerskiej, wpływa na ujednolicenie interesów akcjonariuszy Wnioskodawcy, jak również pozwala na zwiększenie zaangażowania Kadry Menadżerskiej w realizację długofalowych interesów zarówno Wnioskodawcy, jak i Grupy,

‒akcje własne przeznaczone do realizacji programów motywacyjnych są przez Wnioskodawcę zbywane na zasadach określonych w regulaminach programów motywacyjnych, a zatem z tytułu zbycia akcji własnych Wnioskodawca uzyskuje/będzie uzyskiwał przychód ze sprzedaży kwalifikowany do przychodów z zysków kapitałowych (art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT),

‒w przypadku przeznaczenia akcji własnych Wnioskodawcy do dalszej odsprzedaży Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychód ze sprzedaży kwalifikowany do przychodów z zysków kapitałowych (art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT),

‒w przypadku przeznaczenia akcji własnych Wnioskodawcy do umorzenia występuje pośredni związek z przychodami Wnioskodawcy, bowiem:

‒tego typu transakcje są podejmowane przez spółki akcyjne notowane na GPW w celu realizacji określonych celów gospodarczych, gdyż pozwalają m.in. na kształtowanie struktury kapitału spółki giełdowej, jej akcjonariatu, mają funkcję prewencyjną przed wrogim przejęciem, stanowią gwarancję kontynuacji planów inwestycyjnych, mogących być w przyszłości źródłem przychodu dla Wnioskodawcy oraz kształtują pozytywny wizerunek Wnioskodawcy na rynku kapitałowym (sygnalizują informacje o poprawie zysków w przyszłości, spadku ryzyka, niedowartościowaniu akcji), a zatem wpływają pozytywnie na postrzeganie Wnioskodawcy i Grupy na rynku kapitałowym,

‒fakt, iż Koszty Finansowania Dłużnego przeznaczanego na wykup akcji własnych z celem przeznaczenia jakim jest umorzenie mieszczą się w definicji ogólnej kosztów uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem jest dostrzegalny związek pomiędzy poniesieniem tego kosztów z przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, potwierdził zresztą ustawodawca wprowadzając przepis art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT, który wyłącza z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotów powiązanych, w części, w jakiej zostały one przeznaczone bezpośrednio lub pośrednio na transakcje kapitałowe, w tym m.in. nabycie lub objęcie udziałów (akcji) lub wykup udziałów własnych w celu ich umorzenia, a zatem gdyby ustawodawca nie dostrzegał związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych kosztów finansowania dłużnego z przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, wówczas wprowadzenie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT byłoby zbędne i niecelowe, co przeczyłoby zasadzie racjonalności ustawodawcy,

‒Koszty Finansowania Dłużnego od podmiotu niepowiązanego przeznaczonego na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy nie zostały zawarte w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, tj. w stosunku do tych kosztów nie zachodzi żadna z przesłanek negatywnych określonych w tym przepisie, w tym w szczególności:

‒do tego typu kosztów nie możne mieć zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, bowiem przepis ten zastosowanie wyłącznie do wydatków bezpośrednich na zakup lub objęcie akcji (udziałów), a za takie nie są traktowane koszty finansowania dłużnego,

‒do tego typu kosztów nie może mieć zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT, bowiem przepis ten wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wyłącznie koszty finansowania dłużnego przeznaczone na transakcje kapitałowe ale takie które pochodzą od podmiotów powiązanych, a nie jak w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym od komercyjnego Banku; wręcz przeciwnie zakładając racjonalność ustawodawcy przejawiającą się w spójności i logice interpretacyjnej, przepis ten czytany a contrario, potwierdza, że koszty finansowania dłużnego uzyskanego z przeznaczeniem na transakcje kapitałowe, w tym wykup akcji własnych, o ile tylko mieszczą się w limitach określonych w art. 15c ustawy o CIT, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów wówczas, gdy finansowanie dłużne zostanie uzyskane od podmiotów niepowiązanych;

‒Koszty Finansowania Dłużnego są/będą należycie udokumentowane, bowiem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę względem Banku są płatne na zasadach ustalonych pomiędzy Wnioskodawcą i niepowiązaną z nim instytucją kredytową, przy czym Wnioskodawca każdorazowo ma/będzie miał możliwość wygenerowania dokumentów stanowiących potwierdzenia transakcji w tym zakresie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy Koszty Finansowania Dłużnego przeznaczonego na nabycie akcji własnych Wnioskodawcy powinny być alokowane przez Wnioskodawcę w całości do źródła przychodów z zysków kapitałowych.

Ponoszone Koszty Finansowania Dłużnego dotyczą bowiem transakcji kapitałowych, których przedmiotem są akcje własne Wnioskodawcy, dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, koszty te są powiązane ze źródłem przychodów z zysków kapitałowych.

Wnioskodawca zamierza przeznaczyć pewną pulę akcji własnych do sprzedaży w ramach programów motywacyjnych. Z tego tytułu Wnioskodawca uzyska przychód kwalifikowany do źródła przychodów z zysków kapitałowych. Również inne potencjalne cele wykorzystania akcji własnych jak ich dalsza odsprzedaż bądź umorzenie wiąże się z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, która jest związana z działalnością Wnioskodawcy na rynku kapitałowym.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora KIS odnoszące się do kwalifikacji kosztów finansowania dłużnego zaciągniętego na potrzeby nabycia udziałów/akcji, jak np.: z dnia 26 maja 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.93.2021.2.BG, z dnia 17 maja 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.124.2021.1.SK, z dnia 20 listopada 2020 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.339.2020.1.JS, z dnia 12 sierpnia 2020 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.241.2020.1.PC.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT” lub „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w negatywnym katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT oraz pod warunkiem wykazania ich związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zaś ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodów, względnie zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Przepis ten konstytuuje więc ogólną zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem uzyskania przychodów oraz przychodami podatkowymi musi wystąpić związek przyczynowo skutkowy.

W konsekwencji powyższego, kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

‒jest definitywny (rzeczywisty);

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

‒poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

‒został właściwie udokumentowany;

‒nie może znajdować się w grupie kosztów , których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog kosztów, które podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8 updop:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT:

Dodatkowo, zgodnie z art. 15c ust. 1 updop:

Na podstawie art. 15c ust. 1a updop:

W myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT,

Podkreślić należy, że treść powołanego wyżej art. 15c ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że katalog kosztów ujętych w definicji „kosztów finansowania dłużnego” ma charakter przykładowy, o czym świadczy użycie przez Ustawodawcę sformułowań „wszelkiego rodzaju koszty” oraz „w szczególności”.

Dodatkowo, w świetle art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. koszty finansowania zewnętrznego oznaczają wydatki z tytułu odsetek od wszystkich form zadłużenia, inne koszty ekonomiczne równoważne odsetkom oraz wydatki związane z pozyskiwaniem finansowania, które mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z prawem krajowym. Wynikający zatem z Dyrektywy ATAD zakres pojęcia „finansowanie zewnętrzne” jest bardzo szeroki.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że są Państwo polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Polsce. Przedmiotem Państwa działalności jest m.in. produkcja pieców przemysłowych do obróbki cieplnej metali. W 2020 r. i 2021 r. przeprowadzili Państwo transakcje nabycia akcji własnych w trybie i na zasadach określony w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1467, dalej także: „KSH”). Nabycie akcji własnych zostało przeprowadzone w oparciu o uchwały Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia. Celem nabycia akcji własnych było przeznaczenie ich na potrzeby realizacji istniejących lub przyszłych programów motywacyjnych dla kadry menadżerskiej Grupy; do dalszej odsprzedaży; do umorzenia; na inne cele, które zostaną określone w uchwale Zarządu. W związku z nabyciem akcji własnych utworzyli Państwo kapitał rezerwowy z przeznaczeniem na realizację odkupu akcji własnych. W części niewykorzystanej kapitał rezerwowy ulegał rozwiązaniu. Zawarli Państwo dwie umowy o kredyt inwestycyjny z bankiem, niebędącym podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Bank udzielił Państwu kredytów inwestycyjnych z przeznaczeniem na sfinansowanie określonych w umowach ilości sztuk akcji własnych. Z tytułu udzielonych Kredytów są Państwo zobowiązani wypłacać na rzecz Banku koszty finansowania dłużnego, takie jak: odsetki obliczane w stosunku rocznym od kwoty wykorzystania, prowizje i opłaty. W przyszłości mogą Państwo również przeprowadzać inne transakcje nabycia akcji własnych na opisanych powyżej zasadach, na wskazane wyżej cele oraz transakcje takie mogą być również finansowane kredytem od niepowiązanej instytucji kredytowej.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy koszty finansowania dłużnego, powstałe w wyniku zawarcia umowy kredytu inwestycyjnego z Bankiem, będą stanowiły dla Państwa koszty uzyskania przychodów w wysokości nieprzekraczającej obowiązującego w danym roku podatkowym limitu ustalanego w oparciu o przepis art. 15c ustawy o CIT oraz czy koszty finansowania dłużnego przeznaczone na nabycie akcji własnych powinny być w całości alokowane do źródła przychodów z zysków kapitałowych.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. Użycie w tym przepisie określenie „wydatki na nabycie” oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów – ale dopiero z chwilą sprzedaży udziałów lub akcji – zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie tych udziałów lub akcji, tj. takie, bez których poniesienia skuteczne nabycie udziałów lub akcji nie byłoby możliwe. Takimi wydatkami są np. cena zakupu udziałów (akcji), opłaty notarialne, prowizja biura maklerskiego, podatek od czynności cywilnoprawnych, związane z ich zakupem. Zasada ta nie odnosi się zatem do innych wydatków, które nie były wydatkami na nabycie udziałów/akcji. W szczególności, w stosunku do odsetek/prowizji/opłat od kredytu, zastosowania nie będzie miał art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, bowiem odsetki/prowizje/opłaty od kredytu bankowego nie stanowią wydatków na nabycie akcji, lecz są zapłatą za pozyskany kapitał.

W sprawie nie znajdzie także zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 13f updop, ponieważ nie ponoszą Państwo kosztów finansowania dłużnego opisanych w tym przepisie na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego poniesione/ponoszone w związku ze spłatą odsetek obliczanych w stosunku rocznym od kwoty wykorzystania, prowizje i opłaty od kredytów inwestycyjnych udzielonych przez Bank (od podmiotu niepowiązanego).

Powyższe stanowisko ma zastosowanie przy uwzględnieniu limitu wynikającego z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, tj. kwoty 3.000.000 zł albo kwoty obliczonej według przywołanego wcześniej wzoru ([(P - Po) - (K - Am - Kfd)] x 30%), w zw. z art. 15c ust. 1a updop.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Obowiązkowi wyodrębniania źródeł przychodów nie podlegają banki i inne instytucje finansowe. Zgodnie z art. 7b ust. 2 ustawy o CIT:

Wydzielając odrębne źródło przychodów ustawodawca zamieścił w art. 7b ustawy o CIT, katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do takiego źródła.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 2b updop:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o CIT:

Oznacza to, że warunkiem niezbędnym do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2b ustawy o CIT, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

‒   faktyczne poniesienie wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zarówno z zysków kapitałowych jak i przychodów z innych źródeł przychodów,

‒   brak możliwości przyporządkowania wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł przychodów.

Zdaniem organu, koszty, które dotyczą przychodów z zysków kapitałowych określonych w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, winny być kwalifikowane do źródła, do którego kwalifikowane są przychody.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, odsetki od zaciągniętych kredytów bankowych powinny być zaliczane jako koszty uzyskania przychodu powiązane z przychodami uzyskiwanymi z zysków kapitałowych. Za taką kwalifikacją przemawia wykładnia powołanego wcześniej art. 7b ustawy o CIT. W art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca wymienia bowiem zdarzenia w związku z zaistnieniem których podatnik osiąga przychody będące następstwem dokonanych czynności związanych z obrotem udziałami/akcjami. Nie są to wyłącznie przychody ze zbycia udziałów (akcji), ale także np. przychody z umorzenia udziałów (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości, przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziału podmiotów, czy też przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów. Do tej grupy wchodzą również przychody z otrzymanej dywidendy.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia kwalifikacji do źródła przychodów związanych z udziałami (akcjami), w zależności od celu nabycia przedmiotowych udziałów (akcji). W każdej sytuacji koszty związane z nabyciem udziałów (akcji) powinny być odnoszone do kosztów związanych z zyskami kapitałowymi.

Przychody z udziałów/akcji zaliczane są do przychodów z zysków kapitałowych, a zatem wszystkie wydatki (bezpośrednie i pośrednie – a więc także odsetki/prowizje/opłaty o jakich mowa we wniosku) związane z nabyciem akcji własnych powinny być przypisane do źródła przychodów, jakim są zyski kapitałowe.

Zatem, jeżeli w świetle art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, przychody z tytułu zbycia udziałów (akcji) w spółce kapitałowej są przychodami ze źródła „zyski kapitałowe”, to do tego samego źródła należy zaliczyć także koszty związane z nabyciem tych udziałów (akcji), w tym koszty finansowania zakupu tych udziałów (akcji), w tym przypadku odsetki/prowizje/opłaty.

Wprowadzony przez ustawodawcę tzw. klucz przychodowy, określony w art. 15 ust. 2b updop znajduje zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła.

Odsetki, które dotyczą przychodów z zysków kapitałowych określonych w art. 7b ustawy o CIT, winny być kwalifikowane do źródła, do którego kwalifikowane są przychody. W sprawie będącej przedmiotem wniosku, odsetki od kredytów bankowych zaciągniętych przez Państwa zwiększą koszty uzyskania przychodu z tego źródła. Za taką kwalifikacją przemawia wykładnia powołanego wcześniej art. 7b ustawy o CIT. W art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT ustawodawca wymienia zdarzenia w związku z zaistnieniem których podatnik osiąga przychody będące następstwem uzyskania przychodów z zysków kapitałowych. Odsetki od kredytu są świadczeniem akcesoryjnym i powinny być kwalifikowane do źródła przychodów analogicznie jak kredyty których dotyczą, tzn. że skoro z kredytów finansowane jest nabycie udziałów generujących przychody ze źródła zyski kapitałowe to również odsetki od tych kredytów winny być kwalifikowane do tego źródła.

Podsumowując, w opisanym we wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, odsetki od zaciągniętych kredytów na zakup własnych udziałów, stanowią/będą stanowiły koszty zawiązane z przychodami zaliczanymi do źródła przychodów „zyski kapitałowe”, uwzględniając przy tym wcześniej przywoływany przepis art. 15c ustawy o CIT.

A zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz

‒zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się zaś do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒  Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒     Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).