stanowisko zus

Niewypłacenie wynagrodzenia nie pozbawi pracownika zasiłku

Do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych należy wliczać uzyskany przychód. Jeśli go nie ma, mimo że pracownik podlega ubezpieczeniom, otrzyma on zasiłek obliczony od minimalnej podstawy

Płatnicy, którzy zalegają w wypłatach wynagrodzeń lub poszczególnych składników pensji, muszą pamiętać, że zasiłek muszą obliczyć od faktycznie wypłaconych kwot, a nie od podstawy wymiaru składek, jaką wskazali w zgłoszeniu pracownika do ubezpieczeń. Jeśli wypłacą zasiłek ustalony np. od kwoty określonej w umowie o pracę, a nie od faktycznie wypłaconego wynagrodzenia, ZUS zobowiąże ich do zwrotu.

Podstawa wymiaru zasiłku

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 36 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa) podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacane za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed tym okresem, podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Aby ustalić podstawę, uwzględnia się składniki wynagrodzenia uzyskane u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. Za wynagrodzenie w świetle ustawy zasiłkowej uważa się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe.