Interpretacja indywidualna z dnia 27 lutego 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.2.2025.2.MN
Ustalenie czy zaciągniecie kredytu na spłatę kredytu mieszkaniowego może być uznane na wydatek na cele mieszkaniowe.
Istota problemu
Główny problem prawny dotyczył możliwości uznania kredytu zaciągniętego na spłatę wcześniejszego zobowiązania kredytowego za wydatek na cele mieszkaniowe, umożliwiający skorzystanie z ulgi podatkowej przy sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni chciała, aby spłata kredytu z 2022 r. za pomocą nowego kredytu była traktowana jako wydatek mieszkaniowy w rozumieniu przepisów podatkowych, co pozwoliłoby na zwolnienie dochodu ze sprzedaży działki spod opodatkowania.
Rozstrzygnięcie
Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko wnioskodawczyni jest prawidłowe w zakresie faktów przedstawionych w jej wniosku. Kluczowym argumentem organu było stwierdzenie, że zaciągnięcie nowego kredytu na spłatę wcześniejszego zobowiązania nie spełnia definicji wydatku na cele mieszkaniowe według art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ owe środki nie są faktycznie wydatkowane na cele mieszkaniowe, lecz na refinansowanie. Organ podkreślił, że jedynie dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeśli faktycznie wydatkowane na własne cele mieszkaniowe w przewidzianym terminie, mogą być zwolnione z podatku dochodowego.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
3 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 20 lutego 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
We wrześniu 2020 r. Wnioskodawczyni nabyła z mężem do majątku wspólnego dwie działki budowlane, działki zakupili na kredyt. W roku 2022 małżonkowie wzięli kredyt refinansujący zakup działek oraz na budowę domu na jednej z działek.
W roku 2025 małżonkowie chcą sprzedać drugą działkę, która pozostała niezabudowana. Nie minęło 5 lat od kupna tej działki, więc sprzedaż będzie opodatkowana. Po sprzedaży działki nr 2 małżonkowie chcą zaciągnąć nowy kredyt spłacający kredyt z 2022 r. Nowy kredyt będzie wzięty jedynie na ten cel. Kredyt wzięty w 2022 r. ma niekorzystne warunki, obecnie małżonkowie mają szansę na uzyskanie lepszych warunków, stąd taka konieczność.
Kwota kredytu pozostała do spłaty to 667.000 zł, kwota przychodu za sprzedaż działki to 310.000 zł, z czego dochód to 200.000 zł.
Pytanie
Czy spłata kredytu wysokości 667.000 zł wziętego w 2022 r., za pomocą wzięcia nowego kredytu jedynie na ten cel, jest wydatkiem na cele mieszkaniowe, które będzie spełnieniem warunków do zwolnienia z podatku?
Pani stanowisko w sprawie
Wszelkie spłaty (raty) i nadpłaty kredytu z 2022 r., liczone od dnia sprzedaży działki w ciągu 3 lat liczonych zgodnie z przepisami, będą dla Wnioskodawczyni wydatkiem na własne cele mieszkaniowe, tj. wydatkiem, który uprawnia do zwolnienia od podatku dochodów ze sprzedaży nieruchomości, w ramach tzw. ulgi mieszkaniowej (art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zaciągnięcie nowego kredytu tylko w celu spłaty poprzedniego, o którym Wnioskodawczyni wspomniała we wniosku, nie będzie wliczone w wyżej wymienione koszty, ponieważ nie będzie to wydatek, który może udokumentować w rozliczeniu PIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.
Wskazać również należy, że dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2024 r, poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
W świetle powyższych uregulowań zaciągnięcie kredytu i uzyskanie pieniędzy od banku nie jest w świetle prawa podatkowego traktowane jako osiągnięcie przez podatnika przychodu do opodatkowania (od kwoty kredytu nie płaci się w momencie jego uzyskania podatku dochodowego), lecz jako sposób pozyskania finansowania ciążących na podatniku zobowiązań. Oznacza to, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Z opisu okoliczności faktycznych sprawy wynika, że ma Pani zamiar zaciągnąć w banku kredyt, który zostanie przeznaczony na spłatę już posiadanego kredytu, którym sfinansowała Pani wraz z mężem zakup działek i budowę domu. Pani wątpliwości interpretacyjne dotyczą kwestii tego, czy wydatkowanie kredytu na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu spełnia przesłanki zastosowania ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym spłata kredytu z 2022 r. za pomocą nowego kredytu nie jest wydatkiem na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatkowany na własny cel mieszkaniowy może bowiem zostać jedynie przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Ta interpretacja nie obejmuje oceny tej części stanowiska, która odnosi się do zastosowania zwolnienia przedmiotowego co do wydatkowania przychodu ze sprzedaży działki na spłatę kredytu. Zakres interpretacji indywidualnej został wyznaczony zakresem Pani pytania interpretacyjnego, stąd też wyjaśnienie innych wątpliwości może nastąpić na podstawie odrębnego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
