Interpretacja indywidualna z dnia 4 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4015.236.2025.1.JKU

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych wykorzystania pieniędzy pochodzących z majątku osobistego męża na zakup nieruchomości do majątku wspólnego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W (…) r. nabyła Pani wraz z mężem działkę budowlaną do majątku wspólnego. Cena zakupu wyniosła (…) zł. Zakup został sfinansowany w dwóch częściach: (…) zł pochodziło z majątku osobistego męża (otrzymał je od swoich rodziców jako darowiznę, przelewem bankowym), (…) zł pochodziło z majątku wspólnego małżonków. Cała kwota została przekazana w gotówce sprzedawcy (zgodnie z ustaleniami zawartymi w akcie notarialnym). Pani mąż nie miał zamiaru dokonania darowizny na Pani rzecz. Środki z majątku osobistego męża zostały wykorzystane wyłącznie w celu nabycia działki do majątku wspólnego. Nie doszło do żadnego przysporzenia majątkowego, które można by uznać za darowiznę.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym po Pani stronie (żony) powstaje obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn, mimo że mąż nie miał zamiaru dokonania darowizny, a środki pochodziły z jego majątku osobistego i zostały przeznaczone na zakup wspólnej nieruchomości?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, w przedstawionym stanie faktycznym nie powstaje obowiązek podatkowy po Pani stronie.

Mąż wniósł środki z majątku osobistego na zakup nieruchomości do majątku wspólnego – nie doszło do darowizny. Zgodnie z art. 45 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jest to nakład z majątku osobistego na majątek wspólny, który może być rozliczany tylko przy ustaniu wspólności majątkowej. Brak jest podstaw do przyjęcia, że nastąpiło przysporzenie na Pani rzecz podlegające opodatkowaniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837 ze zm.):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna” (do której Pani się odwołuje), dlatego w tym zakresie należy sięgnąć do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

W myśl art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego:

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego.

Należy również wskazać, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie z art. 33 pkt 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że w (…) r. nabyła Pani wraz z mężem działkę budowlaną do majątku wspólnego. Zakup został sfinansowany w dwóch częściach: (…) zł pochodziło z majątku osobistego męża (otrzymał je od swoich rodziców jako darowiznę), (…) zł pochodziło z majątku wspólnego małżonków. Pani mąż nie miał zamiaru dokonania darowizny na Pani rzecz. Środki z jego majątku osobistego zostały wykorzystane wyłącznie w celu nabycia działki do majątku wspólnego. Nie doszło do żadnego przysporzenia majątkowego, które można by uznać za darowiznę.

Ma Pani wątpliwości czy w przedstawionym zdarzeniu powstał dla Pani obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Pani zdaniem, jest to nakład z majątku osobistego na majątek wspólny, który nie powoduje powstania po Pani stronie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

W świetle opisanej sytuacji środków pochodzących z majątku osobistego męża, które zostały wykorzystane do zakupu nieruchomości do majątku wspólnego nie należy traktować jako darowizny na Pani rzecz, skoro taka darowizna nie miała miejsca. Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego a Pani jest wraz z mężem współwłaścicielką nieruchomości, niezależnie od proporcji kwot z majątku wspólnego i majątku osobistego męża. Środki te są nakładem z majątku osobistego męża do majątku wspólnego (objętego wspólnością majątkową małżeńską), a co za tym idzie zaistniała sytuacja nie spowodowała powstania obowiązku podatkowego po Pani stronie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.