Interpretacja indywidualna z dnia 10 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.623.2025.1.KF

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z finansowaniem kosztów uczestnictwa pracowników kontrahentów w branżowych szkoleniach oraz wydarzeniach targowych o charakterze informacyjno-edukacyjnym. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzą Państwo działalność handlową w branży (…), dostarczając sprzęt, aparaturę i produkty do (…) oraz do podmiotów prywatnych prowadzących działalność w zakresie (…).

W ramach zawieranych umów sprzedaży, w sytuacjach określonych indywidualnie w kontrakcie, zobowiązują się Państwo – po spełnieniu określonych warunków przez nabywcę (np. osiągnięcie określonego poziomu zakupów, lojalność kontraktowa) – do sfinansowania na rzecz pracowników podmiotów trzecich (Państwa klientów) kosztów uczestnictwa w branżowych szkoleniach, a także związanych z tym kosztów transportu i noclegu.

Szkolenia te organizowane są zarówno przez Państwa, jak i przez firmy zewnętrzne, niepowiązane z Państwem, a uczestniczą w nich osoby wskazane imiennie przez kontrahenta (Państwa klienta). Płatność za te usługi kierowana jest przez Państwa bezpośrednio do organizatorów szkoleń i hoteli. Uczestnicy nie otrzymują żadnych środków pieniężnych. Finansowanie tych kosztów następuje w ramach wykonania zobowiązania umownego przez Państwa.

Analogiczny model finansowania stosowany jest również w przypadku udziału wskazanych imiennie pracowników kontrahentów w targach branżowych i wydarzeniach o charakterze informacyjno-edukacyjnym. Koszty uczestnictwa w tego rodzaju wydarzeniach (w tym opłaty za wstęp, transport, noclegi) ponoszone są bezpośrednio przez Państwa na rzecz organizatorów lub podmiotów świadczących usługi logistyczne. Uczestnicy tych wydarzeń nie prezentują własnych produktów ani usług – udział ma charakter pasywny, informacyjno-obserwacyjny, służący zaznajomieniu się z nowościami rynkowymi oraz budowaniu relacji biznesowych. Również i w tym przypadku, finansowanie stanowi realizację zobowiązania wynikającego z umowy zawartej pomiędzy Państwem a Państwa kontrahentem (jako jednostką organizacyjną), a nie świadczenie kierowane bezpośrednio do osób fizycznych.

Pytanie

Czy finansując koszty uczestnictwa wskazanych imiennie pracowników kontrahentów (Państwa klientów) w branżowych szkoleniach oraz wydarzeniach targowych o charakterze informacyjno-edukacyjnym – w tym koszty udziału, transportu i noclegów – są Państwo zobowiązani do wystawienia informacji PIT-11, przyjmując, że po stronie tych osób powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, w opisanym stanie faktycznym nie ciąży na Państwu obowiązek wystawienia informacji PIT-11 ani obliczenia i pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Finansowanie kosztów uczestnictwa w szkoleniach i wydarzeniach branżowych (w tym kosztów transportu i noclegów) wskazanych imiennie pracowników kontrahentów jest realizacją zobowiązania umownego zawartego między Państwem a Państwa klientem (kontrahentem –jednostką organizacyjną). Świadczenie to nie jest kierowane bezpośrednio do pracowników kontrahenta jako osób fizycznych, lecz stanowi element relacji biznesowej pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Nie pozostają Państwo w żadnym stosunku prawnym – ani cywilnoprawnym, ani faktycznym – z uczestnikami szkoleń czy targów.

Udział pracowników kontrahentów w wydarzeniach o charakterze edukacyjnym lub informacyjnym, w których nie prezentują oni własnych produktów ani usług, nie skutkuje powstaniem po ich stronie realnego przysporzenia majątkowego. Finansowanie ma charakter pośredni i służy realizacji interesów gospodarczych kontrahenta jako jednostki, a nie osób fizycznych. Brak jest tym samym podstaw do uznania, że po stronie uczestników powstaje opodatkowany przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, nie są Państwo zobowiązani do sporządzania i przekazywania informacji PIT-11 na rzecz tych osób.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie zarówno w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, które wskazują, że nie każde świadczenie przypisane osobie fizycznej stanowi automatycznie przychód podlegający opodatkowaniu, w szczególności jeśli świadczenie nie ma dla niej konkretnego wymiernego charakteru lub służy realizacji celów gospodarczych innego podmiotu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 199 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są m. in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 9:

Jak natomiast stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy – jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Na podmiotach dokonujących świadczeń z powyższego tytułu ciążą z kolei obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Przepisy ustawy podatkowej nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 20 ust. 1 tej ustawy.

Rozumienie tego pojęcie zostało jednak wypracowane w judykaturze. W uchwałach z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, stwierdził, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

-po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

-po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

-po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (…) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W tym miejscu należy zauważyć, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. odnosi się do pracowników. Jednakże zawarte w nim wskazania Trybunału Konstytucyjnego – odnoszące się do pracowników – mogą stanowić wskazówkę przy ustalaniu ewentualnego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń również dla osób niebędących pracownikami.

W świetle powyższego – mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów z tzw. innych źródeł – nie każde świadczenie spełnione na rzecz osoby fizycznej, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiony stan faktyczny wniosku wskazuje, że w ramach zawieranych umów sprzedaży, w sytuacjach określonych indywidualnie w kontrakcie, zobowiązują się Państwo – po spełnieniu określonych warunków przez nabywcę (np. osiągnięcie określonego poziomu zakupów, lojalność kontraktowa) – do sfinansowania na rzecz pracowników podmiotów trzecich (Państwa klientów) kosztów uczestnictwa w branżowych szkoleniach, a także związanych z tym kosztów transportu i noclegu.

Szkolenia te organizowane są zarówno przez Państwa, jak i przez firmy zewnętrzne, niepowiązane z Państwem, a uczestniczą w nich osoby wskazane imiennie przez kontrahenta (Państwa klienta). Płatność za te usługi kierowana jest przez Państwa bezpośrednio do organizatorów szkoleń i hoteli. Uczestnicy nie otrzymują żadnych środków pieniężnych. Finansowanie tych kosztów następuje w ramach wykonania zobowiązania umownego przez Państwa.

Analogiczny model finansowania stosowany jest również w przypadku udziału wskazanych imiennie pracowników kontrahentów w targach branżowych i wydarzeniach o charakterze informacyjno-edukacyjnym. Koszty uczestnictwa w tego rodzaju wydarzeniach (w tym opłaty za wstęp, transport, noclegi) ponoszone są bezpośrednio przez Państwa na rzecz organizatorów lub podmiotów świadczących usługi logistyczne. Uczestnicy tych wydarzeń nie prezentują własnych produktów ani usług – udział ma charakter pasywny, informacyjno-obserwacyjny, służący zaznajomieniu się z nowościami rynkowymi oraz budowaniu relacji biznesowych. Również i w tym przypadku, finansowanie stanowi realizację zobowiązania wynikającego z umowy zawartej pomiędzy Państwem a Państwa kontrahentem (jako jednostką organizacyjną), a nie świadczenie kierowane bezpośrednio do osób fizycznych.

Odnosząc powyższe przepisy do informacji przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uznać należy, że sfinansowanie przez Państwa kosztów uczestnictwa wskazanych imiennie pracowników kontrahentów (Państwa klientów) w branżowych szkoleniach oraz wydarzeniach targowych o charakterze informacyjno-edukacyjnym – w tym kosztów udziału, transportu i noclegów – nie generuje po ich stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., nie ciążą na Państwu obowiązki informacyjne, wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do osób fizycznych biorących udział w szkoleniach branżowych oraz wydarzeniach targowych o charakterze informacyjno-edukacyjnym. Nie mają Państwo obowiązku rozpoznania u tych osób przychodu w wysokości wartości świadczenia związanego z ich uczestnictwem w tych wydarzeniach. W przypadku uczestnictwa osoby fizycznej w tego rodzaju spotkaniach nie są bowiem spełnione wszystkie przesłanki, o których mowa w ww. wyroku Trybunału, a co za tym idzie udział osoby fizycznej w tego rodzaju wydarzeniach nie kreuje po jej stronie przychodu do opodatkowania z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Reasumując, finansując koszty uczestnictwa wskazanych imiennie pracowników kontrahentów (Państwa klientów) w branżowych szkoleniach oraz wydarzeniach targowych o charakterze informacyjno-edukacyjnym – w tym koszty udziału, transportu i noclegów – nie są Państwo zobowiązani do wystawienia informacji PIT-11, ponieważ po stronie tych osób nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.