orzecznictwo

Uchwała SN w sprawie ochrony przedemerytalnej jest ważna, ale nie rewolucyjna

Sąd Najwyższy 30 września 2025 r. rozstrzygnął, że zakaz wypowiadania umowy o pracę z art. 39 kodeksu pracy obejmuje także umowy terminowe. Nie zmienił więc dotychczasowych zasad ochrony przedemerytalnej, lecz jedynie doprecyzował ich zakres

W przestrzeni publicznej pojawiło się wiele komentarzy ekspertów wskazujących, że uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 30 września 2025 r. (sygn. akt III PZP 6/24) może wywołać tzw. efekt mrożący. Zamiast wzmocnić ochronę osób w wieku przedemerytalnym przed wypowiedzeniem umowy o pracę, może – w ocenie części komentatorów – zniechęcić pracodawców do ich zatrudniania w ogóle, a w wypadku podjęcia takiej współpracy – skłonić do korzystania głównie z umów cywilnoprawnych, zapewniających większą elastyczność w kształtowaniu relacji z personelem. Ma to szczególne znaczenie w warunkach dynamicznie zmieniającej się sytuacji gospodarczej, w której koszty zatrudnienia mogą wprost wpływać na stabilność i płynność finansową przedsiębiorstw.