Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2024 r., sygn. I FSK 1186/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia WSA (del.) Maja Chodacka (spr.), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 lutego 2020 r. sygn. akt I SA/Lu 598/19 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 15 lipca 2019 r. nr 0601-IOV-2.4103.24.2019.18 w przedmiocie podatek od towarów i usług za listopad 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie kwotę 4050 (cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z 7 lutego 2020r. sygn. akt I SA/Lu 598/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę K. K.

na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z 15 lipca 2019r., nr 0601-IOV-2.4103.24.2019.18 w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2013r. Wymieniony wyrok oraz pozostałe orzeczenia sądów administracyjnych przywołane

w niniejszym uzasadnieniu publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego: http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

1.2. W treści uzasadnienia powyższego wyroku wskazano na ustalenia organów podatkowych, z których wynika, że podatnik zawyżył podatek naliczony, przyjmując

do rozliczenia faktury dokumentujące zakup robót budowlanych i nabycie materiałów budowlanych wystawione przez firmę T.., które zdaniem organów podatkowych nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Skarżący w rozliczeniu podatkowym za listopad 2013r. zawyżył podatek naliczony z faktur o kwotę w wysokości 60.592,35 zł.

1.3. W ocenie Sądu pierwszej instancji zgromadzony materiał dowodowy potwierdzał jednoznacznie, że zakwestionowane faktury nie dokumentują żadnej usługi wykonanej przez firmę T. na rzecz skarżącego. O fikcyjności zdarzeń gospodarczych świadczył szereg okoliczności ustalonych w toku postępowania: brak dokumentów regulujących warunki współpracy między kontrahentami opiewające na setki tysięcy złotych, brak wiedzy kontrahentów o pochodzeniu towarów,