Interpretacja indywidualna z dnia 27 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.753.2025.2.MN

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 25 września 2025 r. (wpływ 26 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

25 kwietnia 2007 r. A.A. (po zawarciu związku małżeńskiego A.B., dalej: „Wnioskodawczyni”) zawarła umowę kredytu (dalej: „Kredyt”) o numerze (…) (dalej: ,,Umowa”) z Bankiem (…) S.A. z siedzibą w (…), czyli polskim bankiem w rozumieniu art. 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). (dalej: „Prawo bankowe”) (dalej: „Bank”).

Zgodnie z Umową Bank zobowiązał się do udzielenia kredytu mieszkaniowego w złotych polskich w kwocie 101.000,00 PLN indeksowanego do franków szwajcarskich na okres 360 miesięcy wraz z pięciomiesięczną karencją w spłacie kredytu od dnia jego wypłaty lub jego pierwszej transzy. Przy czym 1.000,00 PLN stanowiła jednorazowa bezzwrotna prowizja od udzielonego Kredytu, która została potrącona z jego kwoty.

Umowa została aneksowana 2 lipca 2008 r. Aneksem o numerze (…) (dalej: „Aneks”), zgodnie z postanowieniami aneksu kwota udzielonego kredytu została powiększona o kwotę 40.000,00 PLN i wynosiła ostatecznie 141.000,00 PLN.

W myśl postanowień aneksowanej Umowy celem Kredytu jest:

1. przeznaczenie kwoty 100.000,00 PLN na zakup mieszkania od dewelopera;

2. przeznaczenie kwoty 40.000,00 PLN na inne potrzeby konsumpcyjne.

Zgodnie z Umową, kwota 100.000,00 PLN przeznaczona była na zakup lokalu mieszkalnego od dewelopera, co stanowi cel mieszkaniowy w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o PIT.

Zarówno Umowa, jak i Aneks nie precyzują, jakie wydatki stanowią inne potrzeby konsumpcyjne.

Część Kredytu w wysokości 40.000,00 PLN oznaczona jako inne potrzeby konsumpcyjne została przeznaczona przez Wnioskodawczynię na wykończenie zakupionego mieszkania w stanie deweloperskim, co stanowi wydatek, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PIT. Z procedury zmierzającej do zawarcia Aneksu wynikało, że środki z tzw. „celu konsumpcyjnego” są w istocie środkami przeznaczonymi na wykończenie i przystosowanie lokalu do własnych potrzeb Wnioskodawczyni.

Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadcza, że środki uzyskane z Aneksu nie były przeznaczone na inne cele konsumpcyjne niż cele mieszkaniowe.

Z uwagi na znaczny upływ czasu (około 17 lat) Wnioskodawczyni nie posiada już faktur oraz paragonów.

Dodatkowo potwierdzenie, iż całość kredytu została przeznaczona na wydatki, których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT stanowi fakt, że Kredyt został powiększony o kwotę 40.000,00 PLN w drodze Aneksu, wskazując, iż jest to następny, naturalnie występujący etap realizowania inwestycji w przypadku zakupu mieszkania w stanie deweloperskim. Wnioskodawczyni była bowiem zmuszona ponieść dodatkowe wydatki na wykończenie mieszkania, aby zapewnić lokalowi funkcjonalność oraz realizację uzasadnionych potrzeb życiowych. W konsekwencji, całość środków pieniężnych uzyskanych z Kredytu (zarówno z Umowy pierwotnej, jak i z Aneksu) została przeznaczona na jedną inwestycję mieszkaniową, służącą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego.

Kredyt został zabezpieczony m.in. hipoteką kaucyjną na nabywanej nieruchomości.

W związku ze sporem sądowym dotyczącym zawartych w Umowie klauzul niedozwolonych, Wnioskodawczyni w ramach postępowania mediacyjnego rozważa zawarcie z Bankiem ugody.

Na jej mocy Bank umorzy część zobowiązania kredytowego w kwocie 189.711,96 PLN (stanowiącej równowartość 41.761,94 CHF).

Dodatkowo, Bank wypłaci Wnioskodawczyni kwotę 19.000,00 PLN, stanowiącą częściowy zwrot nadpłaconych przez nią rat kredytowych.

Kwota ta nie stanowi dla Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego ponad kwoty, które uprzednio wpłaciła do Banku.

W związku z planowaną ugodą Wnioskodawczyni dąży do potwierdzenia, że w przypadku jej zawarcia, zarówno umorzona kwota zobowiązania kredytowego (zarówno z Umowy jak i Aneksu), jak i zwrot kwoty 19.000,00 PLN nadpłaconych rat nie będą stanowić podstawy do powstania zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, na mocy przepisów § 1 Rozporządzenia.

Wnioskodawczyni oświadcza, że nigdy wcześniej nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego zabezpieczonego hipotecznie.

Podjęcie ostatecznej decyzji o zawarciu ugody z Bankiem jest uzależnione od uzyskania interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Kredyt został udzielony przed 15 stycznia 2015 r. przez Bank, tj. podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Planowane umorzenie będzie dotyczyło wyłącznie należności z tytułu kapitału kredytu oraz odsetek umownych, stanowiących część aktualnego salda zadłużenia objętego ugodą.

Umorzenie nie obejmie innych opłat (w szczególności prowizji, ubezpieczeń, ani opłat dodatkowych).

Jednorazowa prowizja w kwocie 1.000,00 PLN została pobrana przy uruchomieniu kredytu i nie stanowi części salda podlegającego umorzeniu. Gdyby jednak, po stronie Banku, technicznie w saldzie znajdowały się jakiekolwiek opłaty niezbędne do zawarcia umowy kredytu, to miałyby one charakter opłat koniecznych w rozumieniu § 1 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia, co jednak w przedmiotowym przypadku nie występuje.

Kwota umorzenia nie obejmuje odsetek karnych (odsetek od zadłużenia przeterminowanego). W ramach ugody rozliczane będą wyłącznie odsetki umowne wynikające z umowy kredytowej.

Wnioskodawca jest jedynym kredytobiorcą przedmiotowego kredytu. Brak jest innych współkredytobiorców, a tym samym nie zachodzi solidarność dłużników w spłacie kredytu.

Zawarcie ugody planowane jest po uzyskaniu interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2025 r.

Wypłata kwoty 19.000,00 PLN będzie mieć charakter zwrotu środków wcześniej wpłaconych do banku tytułem spłaty rat kapitałowo-odsetkowych, które, po ponownym przeliczeniu zobowiązania zgodnie z warunkami ugody, zostaną uznane za nadpłatę. Wypłata nie stanowi zwrotu świadczeń uznanych za nienależne z innych powodów.

Pytanie

1.Czy w przypadku zawarcia z Bankiem ugody, na mocy której Bank umorzy część zobowiązania kredytowego, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do skorzystania z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w § 1 Rozporządzenia w części Kredytu udzielonej na zakup mieszkania od dewelopera?

2.Czy w przypadku zawarcia z Bankiem ugody, na mocy której Bank umorzy część zobowiązania kredytowego, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do skorzystania z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w § 1 Rozporządzenia w części 4 Kredytu udzielonej na inne potrzeby konsumpcyjne, które to środki w rzeczywistości przeznaczone zostały na wykończenie zakupionego mieszkania?

3.Czy kwota 19.000,00 PLN, którą Bank wypłaci Wnioskodawczyni w ramach ugody tytułem częściowego zwrotu spłaconych rat, będzie stanowić dla Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku zawarcia z Bankiem ugody, będzie jej przysługiwało prawo do zaniechania poboru podatku od całości umorzonej kwoty zobowiązania kredytowego (pytanie nr 1 i 2).

Ponadto, otrzymana od Banku kwota 19.000,00 PLN, stanowiąca zwrot nadpłaconych rat, nie będzie stanowić dla niej przychodu podlegającego opodatkowaniu (pytanie nr 3).

Niemniej, jeżeli Organ uzna to stanowisko, w zakresie pytania 2, za nieprawidłowe, wówczas Wnioskodawczyni prosi o potwierdzenie, że zaniechanie poboru podatku z tytułu umorzenia przez Bank przysługuje w części w jakiej kwota Kredytu przeznaczona na zakup mieszkania od dewelopera pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego Kredytu na podstawie § 1 Rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni:

Ad. 1 i 2

Zmierzając do oceny skutków podatkowych umorzenia przez Bank wierzytelności od zaciągniętego przez Wnioskodawczynię kredytu mieszkaniowego wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami Prawa bankowego.

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Natomiast umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.)(dalej: „k.c.”):

W konsekwencji, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o PIT).

Oznacza to, że umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 11 czerwca 2025 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4011.441.2025.1.MKA, gdzie:

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy Rozporządzenia zarządzono zaniechanie poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego po spełnieniu określonych warunków.

Zgodnie z § 1 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia:

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) Rozporządzenia:

W myśl § 1 ust. 2 Rozporządzenia:

Jak stanowi § 1 ust. 3 Rozporządzenia:

Ponadto jak stanowi § 1 ust. 5 Rozporządzenia:

Ust. 6 § 1 Rozporządzenia stanowi zaś, że:

Natomiast z zgodnie § 3 Rozporządzenia:

Na podstawie § 4 Rozporządzenia:

Odnosząc się do powyższego, Wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki określone w Rozporządzeniu:

1) kredyt został udzielony przed 15 stycznia 2015 r. przez Bank, tj. podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów;

2) kredyt jest zabezpieczony hipoteką na nabytej nieruchomości;

3) Wnioskodawczyni nie korzystała wcześniej z zaniechania poboru podatku od umorzonego kredytu mieszkaniowego;

4) kredyt został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego;

5) Wnioskodawczyni planuje zawrzeć ugodę do dnia 31 grudnia 2026 r., a zatem spełnione będzie również kryterium czasowe obowiązywania Rozporządzenia.

Jednocześnie wskazać należy, iż bez znaczenia pozostaje waluta w jakiej wyrażona jest kwota umorzonego zobowiązania, bowiem zgodnie z art. 11a ust. 3 ustawy o PIT:

Zatem na możliwość skorzystania z instytucji zaniechania poboru podatku w związku § 1 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia nie będzie miała wpływu waluta w jakiej umorzenie zostało wyrażone.

Nadmienić należy, iż kluczową przesłanką jest zaciągnięcie kredytu na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT.

W opisanym zdarzeniu przyszłym całość Kredytu (zarówno kwota pierwotna, jak i kwota z Aneksu) została przeznaczona na takie właśnie wydatki:

1) część Kredytu w kwocie 100.000,00 PLN została przeznaczona na zakup lokalu mieszkalnego, co jest celem wprost wymienionym w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o PIT.

2) część Kredytu w kwocie 40.000,00 PLN, choć formalnie w Aneksie nazwana „innymi potrzebami konsumpcyjnymi”, została w całości przeznaczona na wykończenie nabytego mieszkania.

Wydatek na wykończenie/remont własnego lokalu mieszkalnego jest celem mieszkaniowym w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że o kwalifikacji wydatku powinien decydować jego rzeczywisty cel i faktyczne przeznaczenie, a nie wyłącznie nazewnictwo stosowane przez Bank w umowie.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 4 czerwca 2025 r. sygn. 0115-KDST2-2.4011.181.2025.3.MS, gdzie:

Tym samym, w analogicznym stanie faktycznym DKIS uznał, że zaniechanie poboru podatku ma zastosowanie również do części kredytu formalnie przeznaczonej na „cele konsumpcyjne”, ale faktycznie wydatkowanej na remont mieszkania (mimo braku możliwości przedstawienie dowodów, ze względu na upływ czas). Kluczowym argumentem, który Wnioskodawczyni również podnosi było to, że bank był informowany o rzeczywistym przeznaczeniu środków, które stanowiły naturalną kontynuację inwestycji mieszkaniowej (zakupu mieszkania).

Mając na uwadze, że obie części Kredytu sfinansowały jedną inwestycję mieszkaniową, zaniechanie poboru podatku na podstawie § 1 Rozporządzenia powinno objąć całą umorzoną kwotę.

Niemniej, jeżeli Organ uzna powyższe stanowisko za nieprawidłowe w części dotyczącej Kredytu przeznaczonego na „inne potrzeby konsumpcyjne”, Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie, że zaniechanie poboru podatku przysługuje jej co najmniej w części, w jakiej kwota Kredytu przeznaczona na zakup mieszkania od dewelopera pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego Kredytu, zgodnie z § 1 ust. 3 Rozporządzenia.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawczyni, kwota 19.000,00 PLN, którą ma otrzymać od Banku, nie stanowi dla niej przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

Za przychód można bowiem uznać tylko takie świadczenia, które mają charakter definitywnego przysporzenia majątkowego. Zwrot przez Bank kwot, które zostały wcześniej wpłacone przez kredytobiorcę tytułem spłaty rat, a które w wyniku ugody (lub wyroku sądowego) okazują się nienależne lub nadpłacone, nie stanowi takiego przysporzenia. Jest to jedynie zwrot własnych środków Wnioskodawczyni, który przywraca jej stan majątkowy do właściwego poziomu, a nie go wzbogaca. Czynność ta jest zatem dla Wnioskodawczyni neutralna podatkowo.

Powyższe znajduje swoje uzasadnienie w już powołanej powyżej interpretacji indywidualnej (0115-KDST2-2.4011.181.2025.3.MS), gdzie:

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 10 lipca 2025 r., sygn. 0112-KDIL2- 1.4011.499.2025.3.MB:

Tudzież w interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.431.2025.1.TR, gdzie:

Przedstawione powyżej stanowiska zostały potwierdzone przez organy podatkowe m.in w:

• interpretacji Dyrektora KIS z dnia 23 czerwca 2025 r., sygn. 0115-KDST2- 2.4011.181.2025.3.MS gdzie organ stwierdził, iż:

• interpretacji Dyrektora KIS z dnia 25 czerwca 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.516.2025.1.MKA gdzie organ stwierdził, iż:

Analogiczne stanowiska organy podatkowe poparły również w:

• interpretacji Dyrektora KIS z 26 czerwca 2025 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4011.525.2025.2.MB;
• interpretacji Dyrektora KIS z 13 czerwca 2025 r. sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.297.2025.2.EC;
• interpretacji Dyrektora KIS z 24 czerwca 2025 r. sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.319.2025.3.AKU;
• interpretacji Dyrektora KIS z 4 lipca 2025 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4011.515.2025.1.AK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Wskazała Pani, że na podstawie proponowanej ugody bank umorzy Pani częściowo istniejące zobowiązanie oraz zwróci określoną kwotę.

Powzięła Pani wątpliwość, jakie będą dla Pani skutki podatkowe z tego tytułu.

Wypłata kwoty dodatkowej

Ugoda – jako jeden z typów umów – regulowana jest przepisami Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 917 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Instytucja kredytu została natomiast uregulowana przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Pani skutki podatkowe z tytułu wypłaty kwoty określonej przez bank

Jak wynika z opisu sprawy, Bank zwróci Pani kwotę, która wynika z nadpłaty rat kredytu i nie stanowi przysporzenia ponad kwoty, które uprzednio Pani wpłaciła do banku.

W przypadku zwrotu nadpłaconych wcześniej środków pieniężnych - taka operacja nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Po stronie Kredytobiorcy nie dochodzi do powstania przysporzenia majątkowego, bowiem otrzymuje on z powrotem zwrot swoich własnych środków, które wcześniej wpłacił tytułem spłaty kredytu ponad to, co powinien był zapłacić. Taka wypłata będzie więc kredytobiorcy neutralna podatkowo – po jego stronie nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Skoro więc otrzyma Pani od banku taki zwrot, to otrzymana przez Panią kwota w ogóle nie będzie stanowiła przychodu.

Tym samym - nie będzie na Pani ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Zatem w tej kwestii (pytanie nr 3) Pani stanowisko jest prawidłowe.

Umorzenie wierzytelności

Odrębną kwestią jest umorzenie wierzytelności, które następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy Kodeks cywilny:

Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym, umorzoną Pani kwotę wierzytelności z tytułu zaciągniętego kredytu należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaniechanie poboru podatku

Jednakże zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102) zmienionym RozporządzeniemMinistra Finansów z 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. 2024 poz. 1912):

Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:

Stosownie do § 4a tego rozporządzenia:

Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1.kredyt był zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej;

2.kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;

3.kredyt był zabezpieczony hipotecznie;

4.kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie.

Pani skutki podatkowe z tytułu umorzenia wierzytelności

Omawiane rozporządzenie odwołuje się w swej treści do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując – że główną przesłanką do skorzystania z zaniechania poboru podatku jest przeznaczenie kredytu na wydatki, o których mowa w tym artykule.

Zgodnie z tym artykułem, wydatkiem uznawanym za cel mieszkaniowy jest m.in. nabycie lokalu mieszkalnego i remont lokalu mieszkalnego.

Z opisu sprawy wynika, że kredyt został przez Pani zaciągnięty na zakup lokalu mieszkalnego Zatem główna przesłanka do skorzystania z zaniechania poboru podatku została spełniona.

Ponadto, w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jako jeden z wydatków na cele mieszkaniowe – został wymieniony również remont lokalu mieszkalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje „remontu”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418 ze zm.):

Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu jako nieruchomości i jego części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od lokalu bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu lokalu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie lokalu mieszkalnego, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej lokalu mieszkalnego. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa, bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi lokalu mieszkalnego.

Z przedstawionego przez Panią opisu wynika, że część zaciągniętego przez Panią kredytu nazwana w umowie „inne potrzeby konsumpcyjne” została przeznaczona na wykończenie zakupionego lokalu mieszkalnego.

Wskazuję, że jeśli kredyt został zawarty na inne potrzeby, czyli potrzeby nieokreślone, a faktyczne jego przeznaczenie było na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 - to wówczas umorzenie takiego kredytu może korzystać z zaniechania.

Mając na uwadze przepisy omawianego Rozporządzenia – będzie Pani zatem mogła skorzystać z zaniechania poboru podatku z tytułu umorzonej wierzytelności kredytowej zarówno w tej części, w jakiej kredyt został zaciągnięty na zakup lokalu mieszkalnego – jaki i w części, w jakiej został zaciągnięty na inne potrzeby konsumpcyjne z faktycznym przeznaczeniem na wykończenie zakupionego lokalu mieszkalnego.

Pani stanowisko w tej części (pytanie nr 1 i 2) również jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.