Interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDSL1-1.4011.551.2025.2.MW
Zbycie nieruchomości nabyte w 2008 roku, dokonane w 2025 roku, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, jeśli nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a poprzedzające spłaty kredytu nie stanowią nabycia w rozumieniu ustawy PIT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 9 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 6 października 2025 r. (wpływ 6 października 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego (wynikający w wniosku i jego uzupełnienia)
W 2008 r. nabył Pan wspólnie z inną osobą (niespokrewnioną, z III grupy podatkowej) nieruchomość mieszkalną, przy czym udziały w nieruchomości wynosiły po 50%. Zakup został sfinansowany wspólnym kredytem hipotecznym.
W 2014 r. zawarł Pan ze współwłaścicielem (i jednocześnie współkredytobiorcą) porozumienie, na mocy którego zobowiązał się Pan do dalszej spłaty również jego części kredytu. W zamian uzyskał Pan wyłączne prawo do dysponowania nieruchomością. Na moment zawarcia porozumienia kwota pozostała do spłaty nieznacznie przekraczała wartość nieruchomości.
W 2025 r. kredyt został unieważniony. W tym samym roku, na podstawie wcześniej udzielonego pełnomocnictwa notarialnego, sprzedał Pan całą nieruchomość (swój udział oraz udział współwłaściciela).
Całość środków ze sprzedaży została przelana na Pana konto bankowe. Były współwłaściciel złożył pisemne oświadczenie, że zgodnie z porozumieniem z 2014 r. pieniądze w całości należą się Panu.
W piśmie z 6 października 2025 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, udzielił Pan następujących odpowiedzi na zawarte w wezwaniu pytania:
1.Czy kredyt został zaciągnięty w banku mającym siedzibę w Polsce, innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej?
Odpowiedź: Kredyt został zaciągnięty w banku mającym siedzibę w Polsce, (…).
2.Czy za spłatę ww. kredytu odpowiadał Pan solidarnie, a więc do pełnej wysokości?
Odpowiedź: Gdy wzięli Panowie razem kredyt, to odpowiadali wspólnie, solidarnie do pełnej wysokości każdy z Panów. Po podpisaniu umowy, gdy przejął Pan wszelkie zobowiązania wynikające z kredytu, wówczas to Pan sam odpowiadał za cały kredyt.
3.Na jakiej podstawie i w jakiej formie (jakim aktem – dokumentem) zostało zawarte porozumienie, o którym mowa we wniosku? Jakie były konkretnie ustalenia w tym porozumieniu? – należy szczegółowo wyjaśnić.
Odpowiedź: Na potrzeby realizacji ustaleń zostały zawarte dwa dokumenty:
· Przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości (…) - jej głównym celem było regulowanie przez Pana płatności rat kredytu. Sama sprzedaż części B.B. A.A. nie doszła do skutku, ponieważ odwołał ją Pan przed ostateczną sprzedażą nieruchomości. Mając dalsze pełnomocnictwo, mógł Pan swobodnie dysponować niniejszą nieruchomością.
· Pełnomocnictwo do umowy sprzedaży (…). Jego głównym celem było swobodne dysponowanie nieruchomością po zwolnieniu B.B. ze zobowiązania spłaty kredytu hipotecznego.
4.Czy na podstawie porozumienia zawartego ze współwłaścicielem nieruchomości mieszkalnej dokonali Państwo zmian zapisów umowy kredytowej zawartej z bankiem? Jeżeli tak proszę wskazać jakich i w jakim zakresie?
Odpowiedź: Nie, bank nie został wówczas poinformowany o zawartym porozumieniu.
5.Co należy rozumieć poprzez stwierdzenie, że porozumienie „nabrało mocy w 2025 r.”?
Odpowiedź: Ww. porozumienie miało na celu dokonanie wszelkich czynności prawnych zmierzających do zwolnienia B.B. (mocodawcy) z zobowiązania wynikającego z umowy kredytowej.
(…) 2024 r. zapadł wyrok w sądzie I instancji dotyczący unieważnienia umowy kredytowej (dotyczącej kredytu, który miał Pan wspólnie udzielony z B.B., ale który to był przedmiotem porozumienia, który spłacał Pan samodzielnie).
Na początku 2025 r. okazało się że Bank nie złożył apelacji do następującej części wyroku i poniższy punkt stał się prawomocny:
„2) Ustala nieistnienie stosunku prawnego między stronami wynikającego z umowy o kredyt nr (…) zawartej w dniu (…) 2007 r. między stroną powodową a (…);”.
Tym samem spełnione zostały warunki z pkt Ia Pełnomocnictwa i nabrał Pan prawa do swobodnego dysponowania nieruchomością.
6.Co oznacza stwierdzenie: „W 2025 r. kredyt został unieważniony.”? Proszę szczegółowo opisać w jaki sposób został unieważniony, na jakich zasadach, co potwierdzało jego unieważnienie i kogo konkretnie dotyczyło (czy obu kredytobiorców czy tylko Pana)?
Odpowiedź: Wyjaśnienia przedstawił Pan w punkcie powyższym.
7.Czy na dzień sprzedaży nieruchomości kredyt był całkowicie spłacony?
Odpowiedź: Tak. Na dzień sprzedaży nieruchomości kredyt był unieważniony. Część finansowa rozliczenia trafiła do apelacji, jednak suma spłat dokonanych na poczet kredytu przewyższała ciężar roszczeń. (…) lutego 2025 r. dostał Pan list mazalny z Banku, który potwierdzał możliwość wykreślenia roszczenia Banku z KW. (…) lutego 2025 r. otrzymał Pan z Banku propozycję porozumienia, który szczegółowo opisuje wzajemne roszczenia.
8.Kto faktycznie w chwili sprzedaży był właścicielem (współwłaścicielem) przedmiotowej nieruchomości oraz czy na moment sprzedaży Pan oraz drugi współwłaściciel widnieli w księdze wieczystej jako współwłaściciele nieruchomości?
Odpowiedź: W księdze wieczystej formalnie obaj (Pan i B.B.) byliście współwłaścicielami nieruchomości.
9.Czy prowadzi Pan jakąkolwiek działalność gospodarczą, jeśli tak to w jakim zakresie i od kiedy? W szczególności czy jest to działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, jaka jest forma opodatkowania, rodzaj prowadzonej dokumentacji podatkowej (np. podatkowa księga przychodów i rozchodów, księgi rachunkowe) oraz czy nieruchomość mieszkalna będąca przedmiotem wniosku była wykorzystywana w działalności gospodarczej, jeśli tak to w jaki sposób?
Odpowiedź: Nie prowadzi Pan żadnej działalności gospodarczej.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym, tj. sprzedaży w 2025 r. nieruchomości nabytej w 2008 r., przy czym w 2014 r. uzyskał Pan wyłączne prawo do dysponowania nią na podstawie porozumienia ze współwłaścicielem (które nabrało mocy w 2025 r. po unieważnieniu kredytu i w związku z tym wykreśleniem roszczenia banku z ww. nieruchomości), a środki ze sprzedaży w całości przypadły Panu, powstaje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych? Jeżeli tak, to w jakiej wysokości i w jakiej formie powinien on zostać rozliczony?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem sprzedaż nieruchomości w 2025 r. nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w PIT, ponieważ sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie udziału (2008 r.), a porozumienie z 2014 r. miało charakter zobowiązaniowy, a nie nabycia w rozumieniu ustawy o PIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści ww. przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Powyższa definicja przychodów ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie, o ile w przepisach szczególnych ustawodawca nie uregulował tej kwestii odmiennie. Zatem zgodnie z tą definicją, do przychodów zalicza się wszelkie przysporzenia o charakterze pieniężnym, jak i niepieniężnym, w tym wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cytowanej ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.
Wobec tego, w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.
Aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Pana nieruchomości (udziału swojego i drugiego współwłaściciela na mocy udzielonego pełnomocnictwa) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”, należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2025 r. poz. 1071).
W szczególności art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Zatem, pojęcie „nabycie” należy rozumieć szeroko, tzn., że nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.
Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Art. 196 § 1 i § 2 ww. Kodeksu stanowi, że:
§ 1. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.
§ 2. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.
Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.
Natomiast z art. 211 Kodeksu cywilnego wynika, że:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.
Art. 212 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
§ 1. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.
§ 2. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.
Z ww. przepisów wynika, że współwłasność charakteryzuje się trzema podstawowymi cechami: jednością przedmiotu, wielością podmiotów oraz niepodzielnością wspólnego prawa.
Jedność przedmiotu oznacza, że w stosunku współwłasności przedmiotem prawa własności przysługującego kilku osobom jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchomość. Jeśli rzecz wchodzi w skład zbioru rzeczy, stanowiącego pewną funkcjonalną całość, to współwłasność dotyczy każdej pojedynczej rzeczy wchodzącej w skład takiego zbioru, nie zaś zbioru.
Istotną cechą charakteryzującą współwłasność jest wielość podmiotów prawa własności jednej rzeczy. Chodzi tu o co najmniej dwie lub więcej osób, które pomimo łączącego je stosunku współwłasności są nadal odrębnymi podmiotami prawa. We współwłasności prawo własności przysługuje, jak wynika z brzmienia zacytowanego przepisu, niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli.
W przedmiotowej sprawie wskazać również należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się natomiast w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem, kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zgodnie z art. 366 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny:
Kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników).
Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.
Jak stanowi art. 376 § 1 ww. ustawy:
Jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.
Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w 2008 r. nabył Pan wspólnie z inną osobą (niespokrewnioną, z III grupy podatkowej) nieruchomość mieszkalną, przy czym udziały w nieruchomości wynosiły po 50%. Zakup został sfinansowany wspólnym kredytem hipotecznym. W 2014 r. zawarł Pan ze współwłaścicielem (i jednocześnie współkredytobiorcą) porozumienie, na mocy którego zobowiązał się Pan do dalszej spłaty również jego części kredytu. W zamian uzyskał Pan wyłączne prawo do dysponowania nieruchomością. Na potrzeby realizacji ww. ustaleń zostały podpisane dwa dokumenty:
· Przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości (…), której głównym celem było regulowanie przez Pana płatności rat kredytu. Sama sprzedaż części B.B. Panu nie doszła do skutku, ponieważ odwołał ją Pan przed ostateczną sprzedażą nieruchomości. Mając dalsze pełnomocnictwo, mógł Pan swobodnie dysponować niniejszą nieruchomością.
· Pełnomocnictwo do umowy sprzedaży (…), którego głównym celem było swobodne dysponowanie nieruchomością po zwolnieniu B.B. ze zobowiązania spłaty kredytu hipotecznego.
Gdy wzięli Panowie razem kredyt, to odpowiadali wspólnie, solidarnie do pełnej wysokości każdy z Panów. Po podpisaniu umowy, gdy przejął Pan wszelkie zobowiązania wynikające z kredytu, wówczas to Pan sam odpowiadał za cały kredyt. Bank nie został wówczas poinformowany o zawartym porozumieniu. W 2025 r. kredyt został unieważniony (suma spłat dokonanych na poczet kredytu przewyższała ciężar roszczeń). W tym samym roku, na podstawie wcześniej udzielonego pełnomocnictwa notarialnego, sprzedał Pan całą nieruchomość (swój udział oraz udział współwłaściciela).
W przedmiotowej sprawie, pomimo iż zawarli Panowie pomiędzy sobą przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku (w 2014 r. na mocy porozumienia) - to nie doszła ona ostatecznie do skutku (odwołał ją Pan), zatem w momencie sprzedaży formalnie obaj (Pan i Pan B.B.) byliście współwłaścicielami nieruchomości – zgodnie z zapisami w księdze wieczystej. Każdy z Panów (mimo, że działał Pan zarówno w imieniu swoim jak i w imieniu drugiego współwłaściciela na mocy udzielonego pełnomocnictwa) był więc właścicielem swojego udziału w nieruchomości, nabytej w 2008 r.
W związku z powyższym skutki podatkowe zbycia ww. nieruchomości przez Pana mogę ocenić jedynie w odniesieniu do udziału w nieruchomości, który Pan posiadał.
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzam, że odpłatne zbycie Pana udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Pana. W konsekwencji sprzedaż ta nie stanowił źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w rezultacie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Nie jestem uprawniony do analizowania i oceny załączonych dokumentów – jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pana we wniosku, zadanym pytaniem oraz zajętym stanowiskiem. W związku z powyższym załączone do wniosku dokumenty nie mogą stanowić przedmiotu merytorycznej analizy w niniejszej sprawie.
Ponadto, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacja wydawana jest w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie. Wobec powyższego, należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawnopodatkową tylko dla Pana, a nie dla współwłaściciela nieruchomości.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
