Interpretacja indywidualna z dnia 24 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDSL1-2.4011.588.2025.1.BR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 6 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

Pani A (dalej: Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej zarejestrowanej w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawczyni jest właścicielem na zasadzie współwłasności małżeńskiej (razem ze swoim mężem Z) następujących nieruchomości zlokalizowanych w:

·B (1 nieruchomość) nabyta w 1984 r. (Akt Notarialny (…)) obejmująca działki ewidencyjne (...). Nieruchomość jest zabudowana budynkiem jednorodzinnym. W tej nieruchomości Wnioskodawczyni zamieszkuje wraz z małżonkiem;

·C (3 nieruchomości):

a)lokal mieszkalny – C1 – pierwotnie zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (…) w 2003 r. Aktem Notarialnym (…) z (…) kwietnia 2022 r. została ustanowiona i przeniesiona odrębna własność lokalu (w trybie art. 17¹⁴ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych). W związku z nabyciem odrębnej własności lokalu w księdze wieczystej KW (…) zapisano udział w gruncie (…) części związanej z prawem własności lokalu (…), zapisanej w księdze wieczystej KW (…);

b)nieruchomość – C2 – nabyta w 2006 r. (Akt Notarialny (…) z (…) maja 2006 r. obejmująca zabudowaną działkę ewidencyjną (…)). Na tej działce znajduje się budynek jednorodzinny w zabudowie bliźniaczej;

c)nieruchomość – C3) – nabyta w 2010 r. (Akt Notarialny (…) z (…) grudnia 2010 r. obejmująca działki ewidencyjne (…). Nieruchomość jest zabudowana budynkiem biurowo-magazynowym wzniesionym przez dzierżawcę;

·D (1 nieruchomość) nabyta w 2008 r. obejmująca działkę ewidencyjną (...). Działka zabudowana budynkiem magazynowo-produkcyjnym z częścią biurową, wzniesionym przez dzierżawcę;

·E – lokal mieszkalny zakupiony (…) lipca 2025 r. Nieruchomość zakupiona z zamiarem wykorzystywania na własne cele wakacyjne. Wnioskodawczyni nie posiada (…) licencji turystycznej umożliwiającej najem/dzierżawę lokalu do podmiotów trzecich.

Na moment złożenia wniosku przedmiotem dzierżawy do spółki X sp. z o.o. (udziałowcami tego podmiotu są A i Z), która z kolei wydzierżawiała te obiekty do dalszych Dzierżawców są następujące obiekty zlokalizowane w:

·B – stosunek dzierżawy w zakresie części domu ((…)m²) trwa od (…) lipca 2007 r.;

·całej nieruchomości C1 – stosunek dzierżawy trwa od (…) czerwca 2015 r.;

·całej nieruchomości C3 – stosunek dzierżawy trwa od (…) maja 2011 r.;

·D – stosunek dzierżawy trwa od (…) marca 2012 r. (całość nieruchomości).

Umowa dzierżawy dla nieruchomości C1 zostanie zakończona (…) listopada 2025 r. Po tym terminie ta nieruchomość (C1) nie będzie dalej wynajmowana z uwagi na planowaną sprzedaż.

Nieruchomość C2 nie jest wynajmowana/wydzierżawiana do jakiegokolwiek podmiotu od (…) września 2024 r.

Wnioskodawczyni od 2005 r. jest czynnym podatnikiem VAT i opodatkowuje podatkiem VAT dzierżawę wskazanych powyżej nieruchomości na rzecz X sp. z o.o. Z tego tytułu Wnioskodawczyni jest opodatkowana od całości przychodów z dzierżawy tych nieruchomości według zasad ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tzw. najem prywatny).

(…) kwietnia 2024 r. Wnioskodawczyni (razem z mężem) dokonali sprzedaży nieruchomości zlokalizowanych w F oraz G. Kupującym była X sp. z o.o. (dotychczasowy dzierżawca tych nieruchomości zlokalizowanych w F oraz G).

Przedmiotowa sprzedaż podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie uzyskanej interpretacji o sygn. (…).

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – na podstawie uzyskanych interpretacji sygn. (…) oraz sygn. (…) – sprzedaż nieruchomości zlokalizowanych w F oraz G nie stanowiło dla Wnioskodawczyni i jej męża przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tych nieruchomości. Tym samym, na Wnioskodawczyni ani na jej mężu nie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, gdyż w wyniku sprzedaży przedmiotowych nieruchomości nie powstał w ogóle przychód, o którym mowa w tym przepisie.

Obecnie Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży następujących Nieruchomości zlokalizowanych w C:

1)nieruchomość – C1,

2)nieruchomość – C2 (dalej oznaczone jako: Nieruchomości).

Wnioskodawczyni wspólnie z małżonkiem planuje dokonać przedmiotowych sprzedaży Nieruchomości w 2026 r. lub później w zależności od zainteresowania potencjalnych kupujących.

Sprzedaż każdej z opisanych w pkt 1 i pkt 2 powyżej Nieruchomości może zostać dokonana do tego samego kupującego, jak i do różnych kupujących w zależności od ich zainteresowania.

Przy planowanych transakcjach sprzedaży Wnioskodawczyni – celem ułatwienia transakcji – będzie korzystała z pośrednika w obrocie nieruchomościami. W zakresie przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży opisanych Nieruchomości Wnioskodawczyni wspólnie z małżonkiem rozważa przeznaczenie uzyskanych środków na następujące cele:

a)spłatę kredytu mieszkaniowego (na dzień (…) października 2025 r. pozostała kwota nominalna do spłaty to (…) zł wraz z odsetkami),

b)spłatę kredytu gotówkowego (na dzień (…) października 2025 r. kwota nominalna pozostała do spłaty to (…) zł wraz z odsetkami),

c)remont domu jednorodzinnego w B, gdzie obecnie zamieszkuje Wnioskodawczyni wraz z mężem,

d)zakup zabudowanej/niezabudowanej działki gruntu.

Niemniej jednak na moment złożenia wniosku Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić, który ze wskazanych powyżej celów i w jakim zakresie zostanie zrealizowany ze środków uzyskanych ze sprzedaży wskazanych nieruchomości zlokalizowanych w C.

Wnioskodawczyni informuje, iż analogiczny wniosek został złożony przez jego małżonka w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pytania

1.Czy transakcja sprzedaży przez Wnioskodawczynię Nieruchomości C1 oraz C2, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy w przypadku uznania, iż Wnioskodawczyni działa jako podatnik dla transakcji sprzedaży Nieruchomości C1 oraz C2 to Wnioskodawczyni będzie zobowiązany do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego ze sprzedaży tych nieruchomości stanowiącej majątek wspólny małżeński?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1.

W opinii Wnioskodawczyni, transakcje sprzedaży Nieruchomości C1 oraz C2, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem w odniesieniu do tych Nieruchomości upłynął okres 5 lat liczony od końca roku kalendarzowego ich nabycia przez Wnioskodawczynię.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Co do zasady, źródłem przychodu – zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT – jest odpłatne zbycie:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeżeli zatem odpłatne zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wyniku działalności gospodarczej, to taka transakcja nie stanowi źródła przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem PIT.

Podsumowując należy wskazać, iż przychody osiągnięte z tytułu sprzedaży nieruchomości zaliczone być mogą do jednego z dwóch źródeł przychodów, tj. przychodów z:

1)odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT) lub

2)działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy PIT)

-przy czym należy dodać, że klasyfikacja wskazana powyżej w pkt 2, tj. przychód z działalności gospodarczej, stanowi w tym zakresie jedynie uzupełnienie klasyfikacji (zasady) podstawowej wskazanej w pkt 1 (klasyfikacja jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości).

Na gruncie ustawy PIT, zgodnie z art. 5a pkt 6, przez działalność gospodarczą rozumie się „działalność zarobkową”:

1)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

2)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

3)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Podkreślić należy, iż o tym, czy transakcja przeprowadzana jest w ramach działalności gospodarczej, czy też jest tylko odpłatnym zbyciem nieruchomości, decyduje całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości.

W orzecznictwie sądowym podkreślono, iż definicja działalności gospodarczej dotyczy stanu faktycznego a nie prawnego, stanowi ona bowiem zjawisko obiektywnie istniejące w danym czasie. Zamiar jej prowadzenia uzewnętrznia się poprzez faktyczne podejmowanie czynności o określonym charakterze. Rzeczywisty charakter tych czynności, a nie subiektywne przekonanie podatnika (czy organu podatkowego) decyduje o tym, czy wykonywane przez daną osobę działania stanowią pozarolniczą działalność gospodarczą. Działalność podatnika, niezależnie od jego zamiaru, woli lub przekonania, ma charakter gospodarczy, jeśli odpowiada przesłankom przewidzianym w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Nie ma przy tym znaczenia, czy podmiot prowadzący działalność gospodarczą dopełnia ciążących na nim obowiązków formalnych, gdyż o kwalifikacji danej działalności przesądza kryterium obiektywne, tj. ustalenie, że dana osoba faktycznie prowadzi działalność, która obiektywnie może przynieść dochód (tak w wyroku WSA w Łodzi z 30 kwietnia 2019 r. sygn. I SA/Łd 6/19).

Z tych względów, o tym, czy określone działania podatnika mieszczą się w ramach działalności gospodarczej czy też nie (wyprzedaż majątku prywatnego w ramach zarządzania jego aktywami) nie decyduje ani fakt rejestracji działalności gospodarczej (czy jej brak), ani nawet wewnętrzne przekonanie podatnika, że podejmowane przez niego działania nie są przejawem takiej działalności (tak w wyroku WSA w Łodzi z 11 kwietnia 2019 r. sygn. I SA/Łd 348/18).

W orzecznictwie sądowym podkreślone zostało, iż lokowanie kapitału w nieruchomości i ich późniejsza sprzedaż po dłuższym okresie czasu stanowi w praktyce zarząd majątkiem prywatnym. Tak wskazano m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 15 września 2020 r. sygn. I SA/Gd 273/20 cyt.: „Lokowanie kapitału w nabywane nieruchomości, które mają stanowić formę zabezpieczenia finansowego, zakłada raczej zachowywanie takiego składnika majątkowego przez dłuższy okres czasu niż szybkie jego zbycie. Obserwacja zjawisk gospodarczych pozwala bowiem dojść do przekonania, że poza okresowymi spadkami cen nieruchomości, ich wartość zwykle rośnie wraz z upływem czasu. Ta cecha czyni z nich korzystny instrument do długoterminowego lokowania środków pieniężnych. Ponadto, nabywanie nieruchomości jako lokata kapitału, nie wymaga raczej podejmowania aktywności, która ma służyć uzyskaniu efektu szybkiego wzrostu wartości gruntu. Oczywiście nie można wykluczyć, że działania takie jak podział gruntu na mniejsze działki czy uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy mogą być podejmowane także przez właściciela nieruchomości, który w ten sposób chce zwiększyć jej potencjalną atrakcyjność handlową. Niemniej jednak wydaje się uzasadnione postawienie tezy, że w przypadku, gdy rzeczywistym zamiarem właściciela nieruchomości było stworzenie bezpieczeństwa finansowego, to tego rodzaju działania podejmowane są wówczas, gdy po dłuższym okresie posiadania właściciel zamierza spieniężyć swój majątek nieruchomy”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł w wyroku z 19 września 2023 r. o sygn. akt I SA/Gd 311/23 cyt.: „Prowadzenie działalności gospodarczej oznacza podejmowanie w sposób zorganizowany i ciągły szeregu następujących po sobie w oznaczonym czasie i terminie, czynności faktycznych zmierzających do określonego celu w postaci zarobku mogącego przybrać formę zysku lub przychodu. Działalność zorganizowana to takie ułożenie i wyodrębnienie aktualnych i przyszłych działań danego podmiotu, które umożliwią jego racjonalne i prawidłowe funkcjonowanie w określonej dziedzinie. Do prowadzenia działalności w sposób zorganizowany nie jest konieczne ustanowienie określonych struktur organizacyjnych czy majątkowych. Sposób zorganizowania danej działalności wynika z jej przedmiotu, wymogów rynku oraz potrzeb prowadzącego taką działalność. Definicja działalności gospodarczej dotyczy stanu faktycznego, a nie prawnego, jej legalności lub nielegalności”.

Warto także odwołać się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2023 r. (sygn. II FSK 21/23) gdzie wskazano: „Podzielić należy także wyrażone w orzecznictwie poglądy, że brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą (por. cyt. wyroki NSA w sprawach II FSK 855/14, II FSK 1423/14, II FSK 379/14 oraz wyrok z 1 grudnia 2020 r., sygn. akt II FSK 1931/18, publ. CBOSA). W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania”.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawczyni podkreśla, iż sprzedaż Nieruchomości stanowi element zarządzania majątkiem prywatnym. Przemawia za tym okres czasu ponad 15 lat pomiędzy zakupem Nieruchomości zlokalizowanych w C a ich sprzedażą, jak również brak aktywnego uczestnictwa Wnioskodawczyni w ramach transakcji sprzedaży.

Wnioskodawczyni nie prowadzi bowiem działalności gospodarczej, ani nie wprowadziła zbywanych Nieruchomości do jakiejkolwiek ewidencji środków trwałych.

Planowana sprzedaż dwóch Nieruchomości ma charakter sporadyczny. Środki pozyskane ze sprzedaży mają zostać wykorzystane na potrzeby osobiste Wnioskodawczyni takich jak – spłata kredytów, remont domu, ewentualnie zakup innej nieruchomości. Ponadto, o pasywnym charakterze zarządzania przeznaczonymi do sprzedaży nieruchomościami wskazuje fakt, iż obecnie nieruchomość C2 nie jest wynajmowana/wydzierżawiana do jakiegokolwiek podmiotu od (…) września 2024 r. Jest to argument, iż Wnioskodawczyni nie dokonuje maksymalizacji swojego zysku, co miałoby miejsce w ramach działalności gospodarczej.

Należy zatem wskazać, iż aktywność Wnioskodawczyni nie wykracza poza zwykłe wykonywanie prawa własności i zarządzanie swoim majątkiem.

Podsumowując, Wnioskodawczyni przy sprzedaży nie działa jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, a upływ okresu 5 letniego uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, planowana sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do planowanego zbycia lokalu mieszkalnego C1 należy także podkreślić, iż ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu powoduje, że osoba, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do mieszkania. Wobec tego samo przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębną własność (co dla tego lokalu zostało dokonane w 2022 r.) oznacza tylko zmianę formy prawnej tego mieszkania i nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia takiego mieszkania, jest chwila pierwotnego nabycia, tj. nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, co miało miejsce w 2003 r. Taka argumentacja znalazła też potwierdzenie, m.in. w interpretacji z 24 maja 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0112-KDSL1-1.4011.167.2024.2.AK.

Ad 2.

Wnioskodawczyni jest zdania, iż w sytuacji uznania, iż będzie ona działała jako podatnik dla transakcji sprzedaży Nieruchomości zlokalizowanych w C, to Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego ze sprzedaży tych nieruchomości, stanowiących majątek wspólny małżeński.

W przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i wymienionych praw nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ustawy PIT, ponieważ dochody z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania.

Zgodnie z art. 8 ustawy PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Oznacza to, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu jest odrębnie każdy z małżonków, a nie małżonkowie łącznie.

Obowiązek podatkowy obciąża zatem każdego z małżonków z osobna.

Skoro każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem podatku dochodowego od przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to każdy z nich zobowiązany jest do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek wspólny małżeński i wyliczenia należnego podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

‒nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

‒nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Według art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

-zarobkowym celu działalności,

-wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

-prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie”, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, „organizować” to „przygotowywać”, „zakładać jakieś przedsięwzięcie”, bądź w znaczeniu drugim „nadawać czemuś reguły”, „wprowadzać porządek”.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 3 czerwca 2015 r. sygn. I SA/Po 919/14:

Natomiast przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie natomiast czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

W szczególności działania podatnika wypełniają definicję działalności gospodarczej, gdy podejmuje on pośrednio lub bezpośrednio aktywne czynności w zakresie sprzedaży nieruchomości (zarówno w fazie przygotowawczej, jak i w okresie realizacji), angażując środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. Istotne znaczenie, choć nie decydujące, mają również poszczególne elementy zdarzenia będące efektem aktywnych działań podatnika, np. to w jaki sposób i w jakim celu zostaną nabyte lub wytworzone składniki majątku będące przedmiotem sprzedaży (w drodze zakupu, spadku, darowizny), to czy zostaną nabyte de facto na cele inwestycyjne celem czerpania zysków z najmu lub sprzedaży, czy przede wszystkim na potrzeby osobiste podatnika i jego najbliższej rodziny.

Przy czym każdy przypadek należy oceniać indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy zdarzenia przyszłego.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może zatem stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy). Zakwalifikowanie do źródła przychodu ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak sposób opodatkowania, możliwość odliczenia kosztów uzyskania przychodu, możliwość skorzystania ze zwolnień przedmiotowych itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Przy czym, jeden przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Podkreślić należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna – sprzedając nieruchomości – działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną np. nabycie nieruchomości, podział nieruchomości, wystąpienie o pozwolenie na budowę, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, podjęcie działań marketingowych, korzystanie z usług podmiotów w zakresie pośrednictwa nieruchomościami, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności.

Ze złożonego przez Panią wniosku wynika, że jest Pani właścicielem na zasadzie współwłasności małżeńskiej m.in. nieruchomości zlokalizowanych w C: lokalu mieszkalnego (C1) – pierwotnie zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego C1 w 2003 r., a następnie aktem Notarialnym (…) z (…) kwietnia 2022 r. została ustanowiona i przeniesiona odrębna własność lokalu oraz nieruchomości (C2) nabytej w 2006 r. Na moment złożenia wniosku Nieruchomość (C1) jest przedmiotem dzierżawy do spółki X sp. z o.o. Umowa dzierżawy dla nieruchomości C1 zostanie zakończona (…) listopada 2025 r. Po tym terminie ta nieruchomość (C1) nie będzie dalej wynajmowana z uwagi na planowaną sprzedaż. Nieruchomość C2 nie jest wynajmowana/wydzierżawiana do jakiegokolwiek podmiotu od (…) września 2024 r. Z tytułu dzierżawy jest Pani opodatkowana od całości przychodów z dzierżawy nieruchomości według ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tzw. najem prywatny). Planuje Pani dokonać sprzedaży Nieruchomości C1 oraz C2 w 2026 r. lub później w zależności od zainteresowania potencjalnych kupujących. Sprzedaż każdej z Nieruchomości może zostać dokonana do tego samego kupującego, jak i do różnych kupujących w zależności od ich zainteresowania. Przy planowanych transakcjach sprzedaży – celem ułatwienia transakcji – będzie Pani korzystała z pośrednika w obrocie nieruchomościami. W zakresie przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży opisanych Nieruchomości, wspólnie z małżonkiem rozważa Pani przeznaczenie uzyskanych środków na następujące cele: spłatę kredytu mieszkaniowego, spłatę kredytu gotówkowego, remont domu jednorodzinnego w B, gdzie obecnie zamieszkuje Pani wraz z mężem, zakup zabudowanej/niezabudowanej działki gruntu. Jednak na moment złożenia wniosku nie jest Pani w stanie określić, który ze wskazanych powyżej celów i w jakim zakresie zostanie zrealizowany ze środków uzyskanych ze sprzedaży wskazanych nieruchomości zlokalizowanych w C.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pani wątpliwości dotyczą rozstrzygnięcia, czy planowana sprzedaż Nieruchomości C1 oraz C2, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W celu ustalenia prawidłowego źródła przychodów z tytułu planowanej sprzedaży ww. Nieruchomości należy rozważyć, czy czynność ich sprzedaży zawiera znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – skutków działań podjętych przez Panią do właściwego źródła przychodów należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem Nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku. Są to czynności polegające na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości.

Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

O zaliczeniu przychodów, które uzyska Pani z przyszłej sprzedaży Nieruchomości C1 oraz C2 do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą w sposób zasadniczy i wyłączny decydować takie okoliczności jak najem/wydzierżawienie Nieruchomości w ramach najmu prywatnego – jeżeli jak wynika z wniosku – od daty nabycia Nieruchomości upłynęło ponad kilkanaście lat. Umowa dzierżawy na Nieruchomość C1 została zawarta w czerwcu 2015 r. i zostanie zakończona (…) listopada 2025 r. – po tym terminie nieruchomość nie będzie dalej wynajmowana z uwagi na planowaną jej sprzedaż. Natomiast Nieruchomość C2 nie jest wynajmowana/dzierżawiona do jakiegokolwiek podmiotu od (…) września 2024 r.

W tej sprawie czynności podejmowane przez Panią wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Nie nabyła Pani przedmiotowych nieruchomości w celu sprzedaży. Nie podjęła Pani i nie zamierza podejmować takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami na gruncie przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Sprzedaż Nieruchomości nastąpi po upływie długiego okresu od ich nabycia. W konsekwencji, istotą Pani działań nie jest prowadzenie działalności gospodarczej lecz zarząd własnymi sprawami majątkowymi. Tym samym w realiach analizowanej sprawy działania podejmowane przez Panią nie pozwalają na zakwalifikowanie planowanej sprzedaży Nieruchomości do kategorii przychodu z działalności gospodarczej.

Wobec powyższego kwota uzyskana ze sprzedaży przedmiotowych Nieruchomości, nie będzie stanowiła przychodu ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, skutki podatkowe planowanej sprzedaży Nieruchomości C1 oraz C2 należy oceniać w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu, należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.):

Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę, przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie planowana sprzedaż przez Panią Nieruchomości C1 oraz C2 podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tych Nieruchomości.

Wskazała Pani, że lokal mieszkalny C1, nabyła Pani w 2003 r. – pierwotnie zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, a następnie w 2022 r. została ustanowiona i przeniesiona odrębna własność lokalu.

Wyjaśnić należy, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej ustawy Kodeks cywilny – „Własność i inne prawa rzeczowe”.

W myśl art. 17¹⁴ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 558 ze zm.):

Zgodnie z art. 17¹⁷ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych:

Wobec tego ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej i części wspólnych budynku, w którym znajduje się lokal mieszkalny. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz przeniesienie prawa własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem. Tym samym, przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność jest jedynie zmianą formy prawnej dysponowania lokalem mieszkalnym.

Z powyższego wynika, że na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia lokalu mieszkalnego przekształconego w trybie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w odrębną własność (wraz z udziałem w gruncie) należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu, tj. z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Mając na uwadze powyższe, skoro nabycie, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, następuje w momencie ustanowienia (nabycia) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a więc w analizowanej sprawie termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla lokalu mieszkalnego C1, należy liczyć od końca 2003 r.

Z opisu sprawy wynika także, że nabycie Nieruchomości C2, którą zamierza Pani również sprzedać, nastąpiło w 2006 r.

Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno w przypadku nieruchomości C1, jak i C2 w analizowanej sprawie niewątpliwie minął.

W konsekwencji planowana sprzedaż ww. Nieruchomościnastąpi po upływie 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 omawianej ustawy. Tym samym, sprzedaż przedmiotowych Nieruchomości nie będzie stanowić dla Pani źródła przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie i dochód z tego tytułu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując,planowana sprzedaż Nieruchomości C1 oraz C2, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie będzie ciążył na Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu ich sprzedaży.

Wobec takiego rozstrzygnięcia, nie udzielam odpowiedzi na pytanie nr 2, gdyż odpowiedź na to pytanie byłaby możliwa wyłącznie w przypadku uznania, że sprzedaż przedmiotowych Nieruchomości stanowi dla Pani źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionymi we wniosku zdarzeniami przyszłymi. Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzeń przyszłych. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniami przyszłymi podanymi przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W odniesieniu do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej wskazuję, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Panią wyroków sądów wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.