Interpretacja indywidualna z dnia 9 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.557.2025.2.AW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

-prawidłowe w zakresie uznania, że działają Państwo w obszarze wykonywania usług,

-nieprawidłowe w zakresie uznania, że miejsce wpisu w deklaracji VAT-UE powinno pozostać jako eksport usług do krajów UE.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 2 września 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący ustalenia czy działalność Państwa firmy opisana we wniosku stanowi świadczenie usług i czy w dalszym ciągu powinni wykazywać Państwo sprzedaż w deklaracji VAT-UE w polu „Wewnątrzwspólnotowe Świadczenie Usług”, wpłynął 2 września 2025 r. Wniosek – w odpowiedzi na wezwanie Organu – uzupełnili Państwo pismem z 10 października 2025 r., które wpłynęło tego samego dnia.

Opis stanu faktycznego

Firma (...) jest przedsiębiorstwem z branży wysokich technologii i zajmuje się (...). Jest to proces, w którym (…). (...) stosuje się w różnych dziedzinach gospodarki. (...). Przedmiotem działalności firmy zgodnym z KRS jest – 25, 61, Z [jest] obróbka metali i nakładanie powłok na metale.

Firma świadczy usługi wśród klientów polskich, ale także klientom zagranicznym zlokalizowanym w UE poprzez swoją spółkę „siostrę” (działającą w grupie (...)) (...).

Wszelkie usługi zawsze świadczone są na narzędziach klienta (z kraju UE), które trafiają do Państwa firmy i nakładana jest na nich powłoka ((...)). Następnie wracają do klienta (po około 3-4 dniach). Powłoka jest (...).

Państwa firma nigdy nie rozporządza narzędziami jako właściciel oraz klient nie dokonuje sprzedaży swojego narzędzia dla Państwa firmy podczas wykonywania przez Państwa firmę ww. usługi.

Do wykonania tego procesu (...) zakupuje specjalne (…).

Firma (...) jest płatnikiem VAT.

Firma (...) składa deklarację VAT-UE wpisując w pole „Wewnątrzwspólnotowe Świadczenie Usług” wartość swojej sprzedaży świadczonej dla spółki „siostry” (...)

Ponadto w uzupełnieniu wniosku, na pytanie Organu:

Czy usługi świadczone przez Państwa są świadczone na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT?

Wskazali Państwo:

Tak. Świadczymy usługi na rzecz podmiotów klasyfikujących się jako podatnicy VAT.

Na pytanie Organu:

Czy usługi są świadczone dla siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatników, które znajdują się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej?

Wskazali Państwo:

Tak. Usługa świadczona jest dla stałego miejsca prowadzenie działalności gospodarczej podatnika, który znajduje się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Na pytanie Organu:

Jaką rolę przy świadczonych przez Państwa usługach pełni wskazana w opisie stanu faktycznego Spółka „siostra”? Proszę dokładnie opisać.

Wskazali Państwo:

Spółka „siostra” przekazuje narzędzia swoich klientów zlokalizowanych bliżej granicy z Rzeczpospolitą Polską na terytorium (...) do Państwa firmy aby wykonać na nich usługę (...). Ma to na celu skrócenie procesu usługi nakładania powłok. Państwa firma (...) bezpośrednio wystawia fakturę na spółkę „siostrę” (...). Spółka „siostra” zlokalizowana jest w znacznej odległości od swoich klientów we wschodniej części (...).

Na pytanie Organu:

Czy są Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik podatku VAT?

Wskazali Państwo:

Tak. (...) jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Na pytanie Organu:

Czy Państwa kontrahenci są podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju?

Wskazali Państwo:

Nie są podatnikiem od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski. Nie są zarejestrowane w Polsce.

Pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Czy w ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej działalność firmy (czyli nakładanie (...) powłoki na narzędzia) (...) jest usługą i spółka w dalszym ciągu powinna wykazywać sprzedaż w deklaracji VAT-UE w pole „Wewnątrzwspólnotowe Świadczenie Usług”?

Państwa stanowisko w sprawie

Według Państwa oceny działają Państwo w obszarze wykonywana usług, ponieważ sprzedają Państwo tylko usługę na narzędziach powierzonych przez klientów, które po jej wykonaniu wracają do nich w stanie identycznym (ilościowym, wielkościowym oraz wagowym). Nie rozporządzają Państwo narzędziami jako właściciel. Z tej przyczyny miejsce wpisu w deklaracji VAT-UE powinno w dalszym ciągu pozostać jako eksport usług do krajów UE. Usługa wykonywana jest na terenie Polski.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

-prawidłowe w zakresie uznania, że działają Państwo w obszarze wykonywana usług,

-nieprawidłowe w zakresie uznania, że miejsce wpisu w deklaracji VAT-UE powinno pozostać jako eksport usług do krajów UE.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przy tym, w myśl art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, w analizowanym przypadku Spółka dokonuje nakładania powłok (...) na narzędzia powierzane przez kontrahenta. Narzędzia te pozostają własnością kontrahenta, a Spółka nie uzyskuje prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Nie dochodzi zatem do sprzedaży ani żadnej innej czynności, która skutkowałaby przeniesieniem władztwa nad rzeczą. Czynność polega wyłącznie na wykonaniu procesu technologicznego na cudzym przedmiocie, którego właścicielem pozostaje kontrahent.

Nakładanie powłok (...) na powierzchnię narzędzi powierzonych przez kontrahenta stanowi więc w niniejszym przypadku świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1) ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy,

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy,

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 i 2 ustawy:

1. Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a,art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

2. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanych przepisów wynika więc, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego potwierdzono, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę są świadczone na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Usługa świadczona jest dla stałego miejsca prowadzenie działalności gospodarczej podatnika, który znajduje się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Kontrahenci nie są podatnikami od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski. Nie są zarejestrowani w Polsce.

Usługa świadczona przez Wnioskodawcę polegająca na nakładaniu powłok (...) na narzędzia powierzane przez kontrahentów stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W analizowanym stanie faktycznym usługa świadczona jest dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej. W konsekwencji miejscem świadczenia usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta, położone poza terytorium Polski.

Przechodząc do kwestii dotyczącej informacji podsumowującej wskazać należy, że zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15 i art. 15a, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W myśl art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 97 ust. 10 pkt 3 ustawy:

Podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT-UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Ponadto, zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT-UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Zgodnie z powołanym art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT-UE mają obowiązek składać informacje podsumowujące o usługach dokonanych na rzecz zagranicznych kontrahentów, opodatkowanych na podstawie art. 28b ustawy. Jednocześnie należy wskazać, że przez podatnika, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy należy rozumieć podatnika, o którym mowa w powołanym art. 28a ustawy, tj. również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Istotą przepisu art. 28a ustawy, jest bowiem odróżnienie podmiotów znajdujących się w sferze aktywności gospodarczej od konsumentów. Zatem, dla potrzeb stosowania przepisów o miejscu świadczenia usług, podatnikiem jest każdy przedsiębiorca, zarówno z Polski, jak i z innego państwa członkowskiego, oraz z kraju trzeciego.

Na podstawie art. 102 ust. 1 ustawy o VAT:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej.

Od 1 lipca 2020 roku obowiązuje wzór informacji podsumowującej VAT-UE określony w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 2020 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 332).

Na podstawie § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, określa się:

Wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz objaśnienia do tej informacji, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 rozporządzenia:

1. Wzory, o których mowa w § 1, stosuje się począwszy od rozliczenia za czerwiec 2020 r.

2. W przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1106 i 2123 oraz z 2021 r. poz. 694), wzory, o których mowa w § 1, stosuje się do rozliczenia za styczeń, luty, marzec, kwiecień lub maj 2020 r.

Zatem na podstawie § 1 rozporządzenia wskazano, że wzór informacji podsumowującej stanowi załącznik nr 1, natomiast objaśnienia do sposobu jej wypełnienia stanowi załącznik nr 2. Oznacza to, że załącznik nr 1 to formularz VAT-UE, który podatnik jest zobowiązany składać, a załącznik nr 2 pełni funkcję instrukcji, ułatwiającej prawidłowe sporządzenie i złożenie tej informacji.

Zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi dotyczącymi sposobu wypełniania informacji podsumowywującej w części E informacji (VAT-UE), która to odnosi się do informacji o wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług:

-w kolumnie „a” należy wpisać kod kraju kontrahenta (usługobiorcy),

-w kolumnie „b” należy wpisać poprawny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych kontrahenta (usługobiorcy) nadany przez państwo członkowskie właściwe dla kontrahenta,

-w kolumnie „c” należy wpisać łączną wartość usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, wykonywanych w miesiącu, za który składana jest informacja, dla poszczególnych kontrahentów.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT i jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE. W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy usługi polegające na nakładaniu powłok (...) na narzędzia powierzane przez kontrahentów. Jak wskazano w niniejszej interpretacji usługa świadczona jest dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej. W konsekwencji miejscem świadczenia usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta, położone poza terytorium Polski. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są świadczone na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Skoro więc usługobiorcą jest podatnik podatku od wartości dodanej z innego niż Polska państwa członkowskiego UE, na Spółce będzie ciążył obowiązek składania informacji podsumowujących o dokonanych usługach. W rezultacie Spółka będzie zobowiązana do wypełniania informacji podsumowującej stanowiącej załącznik nr 1 do omówionego rozporządzenia, zgodnie z instrukcjami określonymi w załączniku nr 2 tego rozporządzenia.

Przy czym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy zgodnie z którym, miejsce wpisu w deklaracji VAT-UE powinno w dalszym ciągu pozostać jako eksport usług do krajów UE. W analizowanym stanie faktycznym Spółka świadczy usługi na rzecz podatników podatku od wartości dodanej z innych państw członkowskich Unii Europejskiej, a więc mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym świadczeniem usług, które podlega wykazaniu w informacji podsumowującej VAT-UE zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy oraz z objaśnieniami ww. rozporządzenia.

Podkreślenia także wymaga, że na gruncie podatku VAT nie ma takich transakcji jak m.in. wskazany przez Wnioskodawcę „eksport usług do krajów UE”. Należy mieć na uwadze, że termin „eksport usług” w ogóle nie występuje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawa odnosi się jedynie do terminu „eksport towarów”, który z kolei stanowi wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej, tj. do krajów trzecich – nie jest to zatem przypadek opisany przez Wnioskodawcę w niniejszym stanie faktycznym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.