Interpretacja indywidualna z dnia 4 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.589.2025.1.RMA

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 października 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu dostawy posiłków na rzecz szkół. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w (...) jest wpisana do rejestru przedsiębiorców (...).

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 z późn. zm., dalej jako: ustawa o CIT).

Wnioskodawca jest podatnikiem zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 z późn. zm., dalej jako: ustawa o VAT lub ustawa).

Na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych Wnioskodawca przygotowuje oraz dostarcza gotowe posiłki do szkół, w których prowadzona jest stołówka szkolna. Celem tej współpracy jest zapewnienie uczniom szkół publicznych dostępu do pełnowartościowych posiłków w czasie pobytu w placówce oświatowej.

Szkoły, jako jednostki sektora finansów publicznych, nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży posiłków w celu osiągnięcia zysku, lecz wykonują zadanie publiczne z zakresu oświaty i wychowania, zgodnie z przepisami ustawy Prawo oświatowe.

Wnioskodawca dostarcza posiłki do szkół po cenie odpowiadającej faktycznym kosztom ich przygotowania, bez doliczania marży handlowej. Jedyny element, który stanowi nadwyżkę w stosunku do kosztów surowcowych, to koszt samej dostawy (transportu), wynikający z konieczności dowozu posiłków do poszczególnych placówek. Różnica ta nie ma jednak charakteru zysku w sensie ekonomicznym, lecz stanowi zwrot poniesionych kosztów logistycznych z doliczoną marżą.

Po otrzymaniu posiłków szkoła dokonuje ich odsprzedaży na rzecz uczniów, pobierając od nich należności w wysokości odpowiadającej kosztowi tzw. wsadu do kotła, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach prawa oświatowego. Szkoła pełni w tym zakresie wyłącznie rolę pośrednika administracyjnego, realizując obowiązek zapewnienia żywienia uczniom, a nie działalność komercyjną nastawioną na zysk.

Pytanie

Czy Wnioskodawca zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w opisanej transakcji w stanie faktycznym, tj. dostawa posiłków bez marży na rzecz organu władzy publicznej, nie jest uznawany za podatnika podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w transakcji będącej przedmiotem wniosku nie jest On uznawany za podatnika podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 15 ust. 6 ustawy, stanowi, że:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

·jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ;

·odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z powyższym wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z powołanych przepisów wynika, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności mające charakter odpłatny, wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jednakże sama odpłatność nie jest wystarczająca do uznania danego działania za podlegające VAT, konieczne jest również, aby czynność była wykonywana w warunkach działalności gospodarczej, tj. w sposób zarobkowy, z zamiarem osiągania zysku lub w ramach uczestnictwa w obrocie gospodarczym na zasadach rynkowych.

W analizowanym przypadku dostarczanie posiłków do szkoły odbywa się bez narzutu marży, a więc bez celu zarobkowego. Czynność ta stanowi element realizacji zadania o charakterze publicznym, jakim jest zapewnienie uczniom dostępu do wyżywienia. Podmiot prywatny realizuje to świadczenie w sposób ciągły i pomocniczy, na rzecz jednostki, która nie występuje w roli czynnego podatnika VAT w tym zakresie, lecz wykonuje zadania z zakresu edukacji publicznej.

W związku z tym nie sposób uznać, że dostarczanie posiłków w opisanym trybie stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie ma tu elementu konkurencyjności wobec innych podmiotów rynkowych, gdyż świadczenie to nie jest wykonywane na warunkach rynkowych ani w celu osiągnięcia zysku.

Podmiot prywatny nie uczestniczy w obrocie gospodarczym jako przedsiębiorca, lecz wykonuje zadanie o charakterze pomocniczym wobec jednostki publicznej, w zakresie służącym realizacji jej funkcji ustawowej. Tym samym, czynność ta powinna być traktowana analogicznie jak działania organów władzy publicznej wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, tj. jako świadczenie realizowane w ramach zadań o charakterze publicznym, bez elementu działalności gospodarczej. Czynność ta nie narusza zasady neutralności konkurencji, gdyż nie wpływa na warunki rynkowe i nie stanowi alternatywy dla usług komercyjnych oferowanych na rynku. Z powyższych względów dostarczanie posiłków do szkoły przez podmiot prywatny bez marży, w sposób ciągły i wyłącznie w celu realizacji zadań publicznych jednostki oświatowej, nie powinno być uznane za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek do stwierdzenia, że stanowi ono działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Usługą będzie jednak tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Przykładowo w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów albo świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Według art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”, zgodnie z którym:

Jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

·podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

·podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyłączenie podmiotów wskazanych w art. 13 Dyrektywy z grona podatników podatku VAT dotyczy sfery działań o charakterze władczym.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE - wyrok w sprawie C-174/14 Saudacor, pkt 51:

Ponadto w wyroku w sprawie C-288/07 Isle of Wight Council, pkt 21, TSUE wskazał:

Podobnie stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową, wpisaną do rejestru przedsiębiorców. Mają Państwo nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, są podatnikiem zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych przygotowują Państwo oraz dostarczają gotowe posiłki do szkół, w których prowadzona jest stołówka szkolna. Celem tej współpracy jest zapewnienie uczniom szkół publicznych dostępu do pełnowartościowych posiłków w czasie pobytu w placówce oświatowej.

Szkoły, jako jednostki sektora finansów publicznych, nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży posiłków w celu osiągnięcia zysku, lecz wykonują zadanie publiczne z zakresu oświaty i wychowania zgodnie z przepisami ustawy Prawo oświatowe.

Dostarczają Państwo posiłki do szkół po cenie odpowiadającej faktycznym kosztom ich przygotowania, bez doliczania marży handlowej. Jedyny element, który stanowi nadwyżkę w stosunku do kosztów surowcowych, to koszt samej dostawy (transportu), wynikający z konieczności dowozu posiłków do poszczególnych placówek. Różnica ta nie ma jednak charakteru zysku w sensie ekonomicznym, lecz stanowi zwrot poniesionych kosztów logistycznych z doliczoną marżą.

Po otrzymaniu posiłków szkoła dokonuje ich odsprzedaży na rzecz uczniów, pobierając od nich należności w wysokości odpowiadającej kosztowi tzw. wsadu do kotła, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach prawa oświatowego. Szkoła pełni w tym zakresie wyłącznie rolę pośrednika administracyjnego, realizując obowiązek zapewnienia żywienia uczniom, a nie działalność komercyjną nastawioną na zysk.

Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy w opisanej sytuacji, tj. dostawy posiłków bez marży na rzecz organu władzy publicznej, nie są Państwo uznawani za podatnika podatku od towarów i usług.

Wyłączenie przewidziane w art. 15 ust. 6 ustawy ma zastosowanie, gdy podmiot mający status organu władzy publicznej (urzędu obsługującego ten organ) wykonuje czynności o charakterze władczym, które związane są z realizacją zadań nałożonych na ten organ przepisami prawa, do których realizacji został on powołany (działanie w określonym reżimie publiczno-prawnym). Natomiast w odniesieniu do pozostałych czynności, mających cywilnoprawny charakter, organ władzy publicznej, co do zasady, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Innymi słowy organ (urząd obsługujący ten organ) będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach – gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (co wynika z pierwszej części art. 15 ust. 6 ustawy) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania – określonej prawem czynności wykonywanej w interesie publicznym, organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.

W opisanej we wniosku sytuacji bezsprzecznie nie są Państwo organem władzy publicznej (urzędem obsługującym ten organ), wykonującym czynności o charakterze władczym, które związane są z realizacją zadań nałożonych przepisami prawa, do realizacji których został on powołany.

Jak bowiem wynika z opisu sprawy, są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową, wpisaną do rejestru przedsiębiorców. Mają Państwo nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Są Państwo podatnikiem zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych przygotowują Państwo oraz dostarczają gotowe posiłki do szkół, w których prowadzona jest stołówka szkolna.

Są Państwo zatem odrębnym od szkół (jednostek sektora finansów publicznych) podmiotem gospodarczym – podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonującym działalność gospodarczą w zakresie dostawy posiłków.

Wbrew Państwa twierdzeniu, Państwa działalności nie można rozpatrywać jako czynności stanowiącej element realizacji zadania o charakterze publicznym, jakim jest zapewnienie uczniom dostępu do wyżywienia w zakresie wykonywania zadań z zakresu edukacji publicznej.

W tym zakresie należy powołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 22 lutego 2018 r. w sprawie C-182/17. TSUE w wyroku tym wskazał:

Następnie stwierdził, że:

Tym samym nie można uznać, że podmiot prywatny – Państwo, realizują świadczenie stanowiące część zadania publicznego w zakresie zapewnienia uczniom wyżywienia w ramach edukacji publicznej.

Bez znaczenia w tej sytuacji jest również fakt, że dostarczają Państwo posiłki do szkół po cenie odpowiadającej faktycznym kosztom ich przygotowania, bez doliczania marży handlowej. Jedyny element, który stanowi nadwyżkę w stosunku do kosztów surowcowych, to koszt samej dostawy (transportu), wynikający z konieczności dowozu posiłków do poszczególnych placówek.

Należy bowiem podkreślić, że uznanie danej czynności za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy nie jest uzależnione od osiągania zysku przez podmiot wykonujący tę działalność. Cel czy rezultat danej działalności nie są czynnikami determinującymi przyznanie statusu podatnika podatku od towarów i usług. Nie ma żadnego znaczenia dla podlegania opodatkowaniu tym podatkiem, jaki jest cel działalności, w szczególności, czy jest to cel zarobkowy. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru lub usługi z zyskiem. Możliwa jest sprzedaż po cenie niższej (nawet znacznie) niż rzeczywista wartość danego towaru czy usługi.

Nie można więc zgodzić się z Państwem, że dostarczając posiłki do szkół po cenie odpowiadającej faktycznym kosztom ich przygotowania + koszty dostawy, nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występują skonkretyzowane świadczenia wykonywane pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji - istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Opisane czynności w zakresie dostawy posiłków spełniają definicję dostawy towarów/świadczenia usług zawartą w art. 7 i 8 ustawy, a Państwo w zakresie tych czynności nie korzystają z wyłączenia , o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Zatem świadczą Państwo w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym) czynności wskazane w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, z tytułu wykonywania których występują Państwo w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

Państwa stanowisko jest zatem nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.