Ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne cudzoziemców

Artykuł 5 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, że nie podlegają ubezpieczeniom społecznym obywatele państw obcych, których pobyt na obszarze Polski nie ma charakteru stałego i którzy są zatrudnieni w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, misjach, misjach specjalnych lub instytucjach międzynarodowych, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.

Pozostali obywatele państw obcych przebywający na obszarze Polski i wykonujący tutaj pracę lub prowadzący działalność zarobkową podlegają ubezpieczeniom społecznym na zasadach określonych we wskazanej ustawie dla obywateli polskich.

Przy ocenie podlegania ubezpieczeniom społecznym należy pamiętać, że zgodnie z powołanym na wstępie przepisem zasady podlegania przez cudzoziemców ubezpieczeniom społecznym mogą być odmiennie uregulowane w umowach międzynarodowych, których RP jest stroną.

Jeżeli z krajem, z którego pochodzi cudzoziemiec, nie została zawarta umowa międzynarodowa albo nie ma uzasadnienia zwolnienie cudzoziemca z ubezpieczenia w Polsce, to cudzoziemiec pracujący w Polsce podlega ubezpieczeniom społecznym na tych samych zasadach, które stosuje się wobec obywateli polskich.

Jeżeli cudzoziemiec spełnia warunki do ubezpieczenia, tzn. posiada odpowiedni tytuł, a umowy międzynarodowe, których Rzeczpospolita jest stroną, nie stanowią inaczej, to do okresu podlegania ubezpieczeniu oraz do podstawy wymiaru składek stosuje się przepisy regulujące podleganie ubezpieczeniom z danego tytułu.

Cudzoziemiec zatrudniony na podstawie umowy o pracę podlega w Polsce obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu.