Ustalanie podstawy wymiaru zasiłków - część I
Dla płatników wypłacających świadczenia w razie choroby i macierzyństwa bardzo istotna jest znajomość zasad prawidłowego ustalania podstawy wymiaru przysługującego świadczenia czy okoliczności powodujących konieczność ponownego przeliczenia podstawy wymiaru. Przedstawiamy pierwszy z cyklu artykułów szczegółowo omawiających te zagadnienia.
Podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa; dalej: ustawa zasiłkowa). Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru zasiłku ustala się poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez pracownika za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy, przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte.
W przypadku gdy pracownik nie przepracował u danego pracodawcy okresu 12 miesięcy kalendarzowych, podstawę wymiaru zasiłku ustala się poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia przez liczbę tych miesięcy.
Przykład
Pracownica, zatrudniona od 12 grudnia 2012 r., przedłożyła zwolnienie lekarskie w związku z opieką nad chorym 3-letnim synem za okres od 4 do 12 marca 2013 r. Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia, tj. za styczeń i luty 2013 r., po podzieleniu przez 2 miesiące. Wynagrodzenia za grudzień 2012 r. nie uwzględnia się, gdyż jest on niepełnym kalendarzowym miesiącem zatrudnienia.
Zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków
Podstawę wymiaru zasiłku należy ustalać z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u danego płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. Oznacza to, że jeżeli pracownik zatrudniony jest bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych kolejnych umów. Ponadto przerwą w ubezpieczeniu nie jest przerwa przypadająca na dni ustawowo wolne od pracy - niedziele i święta (art. 57 § 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego w zw. z ustawą z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy).
