Podróże służbowe pracowników - część II
Podróże służbowe zawsze są połączone z kosztami. Jedną z podstawowych zasad prawa pracy jest to, że koszty pracy ponosi pracodawca, a nie pracownik. Wydanie polecenia wyjazdu w podróż służbową nie może oznaczać narzucenia na pracownika dodatkowych kosztów z tym związanych. W artykule zostały omówione diety i zwrot kosztów podróży należne pracownikowi w związku z delegacją.
Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową (art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy; dalej: k.p.). Zakres oraz sposób naliczania świadczeń za czas podróży służbowej reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (dalej: rozporządzenie w sprawie podróży służbowych).
Zarówno z tytułu podróży krajowej, jak i podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:
1) diety;
2) zwrot kosztów:
● przejazdów,
● dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
● noclegów,
● innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb
- § 2 rozporządzenia w sprawie podróży służbowych.
Katalog świadczeń jest taki sam dla delegacji krajowej, jak i zagranicznej. Jednak w praktyce występują dosyć duże różnice nie tylko w odniesieniu do wysokości poszczególnych świadczeń, ale również w sposobie ich naliczania. Różnice dotyczą też przypadków, kiedy poszczególne świadczenia nie przysługują. Dodatkowo w delegacji zagranicznej występują także świadczenia nieprzewidziane w przepisach odnoszących się do podróży krajowych (np. ryczałt na dojazd z lotniska, dworca, portu morskiego, przewóz bagażu osobistego samolotem).
