Prywatność podmiotów zewnętrznych a dostęp do informacji publicznej

Udostępnieniu podlegają te informacje, które mogą zostać zakwalifikowane jako informacje publiczne zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (dalej: u.d.i.p.). Ustawodawca w sposób dość enigmatyczny zdefiniował w tym przepisie informację publiczną jako każdą informację o sprawach publicznych. WSA w Gdańsku w wyroku z 7 stycznia 2015 r. (sygn. akt II SAB/Gd 126/14) podkreślił, że przeciwieństwem "sprawy publicznej" (stanowiącej tym samym informację publiczną) jest "sprawa prywatna", czyli niepubliczna, indywidualna, dotycząca sfery prywatnej człowieka. Z kolei WSA w Warszawie w wyroku z 1 marca 2016 r. (sygn. akt II SA/Wa 1648/15) wyjaśnił, że "z informacją publiczną nie mamy do czynienia wtedy, gdy dana informacja nie dotyczy sfery publicznej, ale co do zasady obejmuje sprawy prywatne, niepubliczne, osobiste, intymne (dane osobowe, życie prywatne, rodzinne), a także informacje, które naruszałyby dobra osobiste człowieka". Jeżeli jednak dana informacja ma powiązanie z aktywnością organów publicznych, to wtedy mamy do czynienia z informacją publiczną.

Sprawa publiczna a sprawa prywatna