Wyrok NSA z dnia 6 września 2007 r., sygn. II FSK 994/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędziowie NSA: Jerzy Rypina, Jan Ruszyński (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 6 września 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1331/04 w sprawie ze skargi J. i M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnego we Wrocławiu, 2) zasądza od J. i M. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 1.062 (jeden tysiąc sześćdziesiąt dwa) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 10 lutego 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1331/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję, wstrzymał jej wykonanie oraz zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej kwotę 1.539 zł tytułem kosztów postępowania. Przedmiotem rozpoznania Sądu była sprawa ze skargi J. P. i M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że zaskarżona decyzja utrzymała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław - F. z [...] określającą podatnikom wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w wysokości 16.657,40 zł. Przyczyną zakwestionowania złożonego wspólnie przez małżonków P. zeznania podatkowego PIT-36 za 2000 r. była: korekta kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez M. P. działalności gospodarczej - o wydatki na reprezentację i reklamę do wysokości limitu 0,25 % przychodu przewidzianego dla reklamy niepublicznej (niezakwestionowane przez podatnika) oraz korekta darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnych osób prawnych (art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP; Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm. - zwanej dalej ustawą kościelną) i uwzględnienie odliczenia darowizny w wysokości 10 % dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) - zwanej dalej updof. Przedmiotem sporu są odliczenia "darowizn. kościelnych" - na rzecz Parafii Rzymskokatolickiej Matki Bożej Królowej Polski w R.. W badanym okresie rozliczeniowym podatnicy przekazali bowiem darowizny na działalność charytatywno - opiekuńczą kościelnych osób prawnych - łącznie w latach 1999 - 2001 w kwocie 140.000 zł, w tym w 2000 r. w kwocie 40.000 zł. Organ I instancji weryfikując rozliczenie uznał, że przekazane kwoty darowizny nie zostały wykorzystane zgodnie z ich przeznaczeniem - na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą. Nie kwestionował przy tym faktu przekazania darowizn oraz ich wysokości, uznał natomiast, że nie został spełniony jeden z dwóch warunków odliczenia tj. że nie zostało złożone odpowiednie sprawozdanie - wymagane przepisami art. 55 ust. 7 ustawy kościelnej. W przeprowadzonym postępowaniu podatkowym Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że nie wszystkie okoliczności wskazane w sprawozdaniu można zweryfikować, brak jest również udokumentowania na jaki cel została przeznaczona część darowizn. Z wyjaśnień złożonych przez proboszcza wynikało, że nie gromadził i nie przechowywał dokumentów potwierdzających wydatkowanie środków, odmówił też wskazania osób, którym udzielono pomocy, w tym wskazania nazwy parafii w Rosji, która miała być jednym z beneficjentów.