Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2021 r., sygn. I FSK 207/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 października 2019 r. sygn. akt I SA/Łd 139/19 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 21 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2012 r., 2013 r. i 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 8.100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 października 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 139/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: sąd pierwszej instancji) oddalił skargę A. K. (dalej: skarżąca lub strona) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej: organ odwoławczy) z dnia 21 grudnia 2018 r. w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za poszczególne miesiące 2012, 2013 i 2014 r.

1.2. Z uzasadnienia wyroku wynika, że przyczyną zakwestionowania rozliczenia skarżącej w VAT było uznanie przez organy, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przyjęła ona i wystawiła faktury, które nie odzwierciedlały rzeczywistego obrotu towarowego. Według organów skarżąca nie nabyła towaru i nie dokonała jego wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz niemieckich kontrahentów, a zaewidencjonowane przez nią faktury były stricte "puste". Organy uznały przy tym, że materiał dowodowy wskazuje na pełną świadomość skarżącej co do dokonywania oszustw podatkowych.

1.3. Sąd pierwszej instancji uznał skargę skarżącej za niezasadną.