Wyrok SN z dnia 2 września 2003 r. sygn. I PK 345/02

1. Przez pozostawanie w dyspozycji pracodawcy jako element gotowości do pracy w rozumieniu art. 81 § 1 k.p. należy rozumieć stan, w którym pracownik może na wezwanie pracodawcy niezwłocznie podjąć pracę.

2. Zatrudnienie u innego pracodawcy nie przekreśla samo przez się gotowości do pracy w rozumieniu art. 81 § 1 k.p. Dotyczy to jednak sytuacji, w której praca taka nie wyłącza dyspozycyjności pracownika, to jest nie uniemożliwia niezwłocznego podjęcia pracy, którą pracownik zobowiązał się wykonywać na rzecz pracodawcy, ze strony którego doznał przeszkód w jej wykonywaniu.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Zbigniew Hajn (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2003 r. sprawy z powództwa Stanisława W. przeciwko W. Urzędowi Wojewódzkiemu w P. o zapłatę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 8 marca 2002 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Lesznie wyrokiem z 21 stycznia 2002 r. oddalił powództwo Stanisława W. o zapłatę i orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w W. Urzędzie Wojewódzkim na stanowisku dyrektora Wydziału Rolnictwa. Dnia 26 lutego 1998 r. Dyrektor Generalny pozwanego Urzędu rozwiązał z powodem stosunek pracy na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, za trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia, ze skutkiem na 31 maja 1998 r. Od tej decyzji powód wniósł odwołanie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o stwierdzenie nieważności. Ostatecznie 19 lutego 2001 r. Minister wydał decyzję stwierdzającą nieważność decyzji z 26 lutego 1998 r. Od 1 czerwca 1998 r. powód był zatrudniony u innego pracodawcy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, która została rozwiązana za porozumieniem stron 17 stycznia 1999 r. Od 18 stycznia 1999 r. powód pracował w Starostwie Powiatowym w L. Jako podstawę swego roszczenia powód podał art. 81 § 1 k.p., twierdząc, że po ustaniu zatrudnienia w Urzędzie Wojewódzkim był gotów do pracy w tym Urzędzie, jednakże doznał przeszkód ze strony pracodawcy. Wskazał także, że stwierdzenie nieważności decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy z mianowanym urzędnikiem państwowym ma charakter deklaratoryjny i skutek wsteczny, a więc reaktywuje rozwiązany w ten sposób stosunek pracy. Należy zatem jego zdaniem uznać, że skoro przez cały ten czas pozostawał w zatrudnieniu i był gotów do świadczenia pracy, a doznał w tym przeszkód ze strony pracodawcy, to należy mu się za ten okres wynagrodzenie z art. 81 k.p.