Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 lipca 2005 r. - P. Charles i T. S. Charles-Tijmens przeciwko Staatssecretaris van Financiën. - Sprawa C-434/03., sygn. C-434/03

Sprawa C-434/03

P. Charles i T.S. Charles-Tijmens

przeciwko

Staatssecretaris van Financiën

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden)

Szósta dyrektywa VAT - Odliczenie podatku naliczonego - Nieruchomość wykorzystywana częściowo w ramach przedsiębiorstwa, a częściowo do celów prywatnych

Opinia rzecznika generalnego F.G. Jacobsa przedstawiona w dniu 20 stycznia 2005 r.  I-0000

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 14 lipca 2005 r. I-0000

Streszczenie wyroku

Postanowienia podatkowe - Harmonizacja ustawodawstw - Podatki obrotowe - Wspólny system podatku od wartości dodanej - Odliczenie podatku naliczonego - Dobro inwestycyjne wykorzystywane częściowo w ramach przedsiębiorstwa, a częściowo do celów prywatnych - Wyłączenie przez przepisy krajowe poprzedzające szóstą dyrektywę zaliczenia całego dobra do aktywów przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia całego podatku naliczonego przy jego nabyciu - Niedopuszczalność

(dyrektywa Rady 67/228, art. 11; dyrektywa Rady 77/388, art. 6 ust. 2 i art. 17 ust. 2 i 6)

Artykuł 6 ust. 2 oraz art. 17 ust. 2 i 6 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej dyrektywą 95/7, powinny być interpretowane w ten sposób, że sprzeciwiają się one ustawodawstwu krajowemu przyjętemu przed wejściem w życie tej dyrektywy, które nie pozwala podatnikowi na zaliczenie do aktywów jego przedsiębiorstwa całego dobra inwestycyjnego wykorzystywanego w części do celów przedsiębiorstwa, a w części do celów innych niż związane z jego działalnością, oraz nie pozwala w takim przypadku na pełne i bezpośrednie odliczenie podatku od wartości dodanej naliczonego przy nabyciu tego dobra.

O ile prawdą jest, że art. 17 ust. 6 szóstej dyrektywy pozwala państwu członkowskiemu zachować krajowy system, który istniał przed wejściem w życie tej dyrektywy, o tyle jednak przepis ten zakłada, że wykluczenia, które państwa te mogą na jego podstawie zachować, są zgodne z prawem w świetle drugiej dyrektywy 67/228, która poprzedza szóstą dyrektywę. W tym zakresie art. 11 drugiej dyrektywy przewidując w ust. 4, że państwa członkowskie mogą wyłączyć z systemu odliczeń „pewne towary i pewne usługi, w szczególności te, które mogą być wykorzystywane wyłącznie lub częściowo do celów prywatnych podatnika lub jego personelu”, nie przyznał państwom członkowskim nieograniczonego uprawnienia dyskrecjonalnego do wyłączenia prawa do odliczenia w zakresie wszystkich towarów i usług lub niemalże ich całości, a w szczególności wszystkich towarów, jeśli tylko były wykorzystywane do celów prywatnych podatnika.