Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 maja 2008 r., sygn. I SA/Wr 320/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie Sędzia WSA Marek Olejnik, Asesor WSA Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Wilczek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 maja 2008 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. [...], w następstwie rozpoznania odwołania wniesionego przez J. L. (dalej: podatnik/ strona/ skarżący), Dyrektor Izby Skarbowej we W., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: O.p.), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. [...] z dnia [...] r. (nr [...]), określającą podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w wysokości [...]. Z uzasadnienia decyzji wynika, że skarżący w 1997 r. rozpoczął budowę budynku mieszkalnego z przeznaczeniem 10 lokali na wynajem i z tego tytułu ponosił wydatki od 1997 r. do 2000 r. Od 2001 r. podatnik nie ponosił już wydatków, dokonując tylko odliczeń od dochodu, do których nabył prawo w latach poprzednich, tj. odliczał wydatki, które nie znalazły pokrycia

w dochodach za te lata, zgodnie z art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej: u.p.d.f.), w brzmieniu mającym zastosowanie w sprawie, w związku

z art. 7 ust. 12 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104 ze zm. - dalej: ustawa zmieniająca). Organ odwoławczy podniósł, że