Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Wa 1552/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska Andrzej Góraj (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie uznania za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 10 ust. 2 pkt 4 i ust. 7 pkt 2 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 71ust.1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r., poz. 149 ze zm.), Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] czerwca 2015 r. orzekającą o uznaniu z dniem [...] czerwca 2015 r. J. S. za osobę bezrobotną oraz o odmowie przyznania mu prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

J. S. w dniu [...] czerwca 2015 r. został zarejestrowany po raz kolejny

w Urzędzie Pracy W. jako osoba bezrobotna.

Prezydent W. decyzją z [...] czerwca 2015 r., na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 71 ust. 1 i 2 oraz art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b pow. ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz art. 104 k.p.a., orzekł o uznaniu J. S z dniem [...] czerwca 2015 r. za osobę bezrobotną oraz o odmowie przyznania prawa do zasiłku.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że dokumentacja zgromadzona

w sprawie potwierdza, że w dniu rejestracji J. S. spełniał warunki do uznania go za osobę bezrobotną, natomiast suma okresów, o których mowa w art. 71 ust.1 i 2 ww. ustawy, przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, jest krótsza niż 365 dni, lub podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy jest kwota niższa od minimalnego wynagrodzenia, co stanowi podstawę odmowy przyznania prawa do zasiłku.