Rezerwy i rozliczenia międzyokresowe kosztów
Jakie są zasady tworzenia rezerw? W jakiej wysokości powinny być tworzone rezerwy? Czym różnią się rezerwy od rozliczeń międzyokresowych kosztów?
Jakie są zasady tworzenia rezerw? W jakiej wysokości powinny być tworzone rezerwy? Czym różnią się rezerwy od rozliczeń międzyokresowych kosztów?
W większości przedsiębiorstw prowadzone jest konto "Rozliczenie zakupu". Saldo kredytowe tego konta wykazuje dostawy niefakturowane, w związku z którymi na koniec roku pojawi się wątpliwość, jak je wykazać w księgach: czy dokonać biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, czy ująć jako zobowiązania? Przepisy prawa bilansowego nie są jednoznaczne w tym zakresie.
W wymiarze finansowym podstawowym celem przedsiębiorcy jest osiągnięcie zysku, czyli nadwyżki przychodów nad poniesionymi nakładami (kosztami). Często jednak jest tak, że mimo poczynionych starań nie udaje się osiągnąć pozytywnego efektu i działalność przynosi stratę. Fakt poniesienia straty ma bezpośredni wpływ na wysokość zobowiązań wobec fiskusa - oznacza bowiem, że nie wystąpił dochód, będący podstawą
W jaki sposób tworzyć rezerwy na świadczenia pracownicze i jak dokonać ujawnienia o nich informacji w sprawozdaniu finansowym? Poniżej przedstawimy przykład tworzenia rezerw wraz z metodą wyceny i sposobem ujawnienia informacji w sprawozdaniu finansowym, przy założeniu stosowania, w ramach prowadzonej polityki rachunkowości, postanowień KRS 6 "Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania
Rezerwy są jedną z trudniejszych kategorii finansowych. Mają one na celu zabezpieczenie się jednostki przed znanym i przewidywalnym ryzykiem gospodarczym oraz niepewnością dotyczącą przyszłych warunków jej funkcjonowania. Zagadnienia związane z ujęciem i ustalaniem wysokości rezerw są dosyć obszernie uregulowane zarówno w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), jak i w polskich
Jednostki sporządzające sprawozdanie finansowe mają obowiązek przedstawić w nim wierny i rzetelny obraz sytuacji finansowej jednostki. Obowiązek dokonywania odpisów aktualizujących wynika z zasady ostrożności. Kwestie dokonania odpisu z tytułu utraty wartości reguluje, poza ustawą o rachunkowości, również Krajowy Standard Rachunkowości nr 4 "Utrata wartości aktywów" oraz MSR 36 Utrata wartości aktywów
Spółka X planuje przejęcie w 2012 r. spółki Y. Spółka Y stosuje rachunkową metodę rozliczania różnic kursowych, natomiast spółka X - metodę podatkową. Zgodnie ze zmianami w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnym planowana jest rezygnacja z metody rachunkowej stosowanej przez spółkę Y przed upływem trzyletniego okresu. Jak prawidłowo rozliczyć różnice kursowe w związku ze zmianą stosowanej metody
Spółka otrzymała pozew sądowy w sprawie kar umownych za opóźnienia w realizacji przedmiotu umowy, które przewyższają jej kapitał zakładowy. Z oceny zarządu spółki wynika, że interpretacja umowy dokonana przez kontrahenta jest błędna, a wysoka kara - bezpodstawna. Jak postąpić, aby do momentu, gdy zapadnie wyrok sądowy, kwota kar nie zaniżała wyniku finansowego spółki?
Rezerwy tworzy się w związku ze zdarzeniami związanymi pośrednio z działalnością operacyjną, z operacjami finansowymi oraz z innym ryzykiem niż ogólne ryzyko prowadzenia działalności operacyjnej. W postaci rezerwy w księgach rachunkowych jednostki muszą być ujęte skutki wykonania obowiązku wynikającego ze zdarzeń przeszłych, istniejącego niezależnie od przyszłych działań jednostki lub jej intencji.
Proces restrukturyzacji jednostki, wynikający z istniejących przepisów prawa bądź dyktowany przyczynami ekonomicznymi, wymaga wiarygodnego oszacowania kosztów z tym związanych i utworzenia rezerw. Nie będzie to konieczne, jeśli działania określone w planie restrukturyzacji nie spowodują w przyszłości wypływu środków zawierających korzyści ekonomiczne.
W większości przedsiębiorstw prowadzone jest konto "Rozliczenie zakupu". Saldo kredytowe tego konta wykazuje dostawy niefakturowane, w związku z którymi na koniec roku pojawi się wątpliwość, jak je wykazać w księgach: czy dokonać biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, czy ująć jako zobowiązania? Przepisy prawa bilansowego nie są jednoznaczne w tym zakresie.
Spółki, często przede wszystkim spółki dominujące, poręczają na rzecz dostawców spółek powiązanych np. weksel. Poręczenie to do momentu, gdy nie zaistnieje ryzyko ewentualnej zapłaty, należy wykazać w księgach jako zobowiązania warunkowe. Powstaje jednak pytanie, czy w momencie zaistnienia prawdopodobieństwa zapłaty należy utworzyć rezerwę, czy dokonać biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów?
Jednostki powinny dokonać RMK biernych na zobowiązania związane bezpośrednio z działalnością operacyjną, tj. z wytwarzaniem, sprzedażą (handlem) i fazą po sprzedaży, a także ogólnym zarządem. Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów stanowią specyficzną formę rezerw na przyszłe zobowiązania z tytułu kosztów działalności operacyjnej przypadających na bieżący okres sprawozdawczy. Ewidencja księgowa
Rezerwy związane z udzielonymi gwarancjami i poręczeniami są tworzone wówczas, gdy prawdopodobieństwo możliwego obowiązku wywiązania się z tych gwarancji i poręczeń jest większe niż prawdopodobieństwo jego braku. Podstawą oceny prawdopodobieństwa możliwego obowiązku jest analiza przebiegu wywiązywania się podmiotu, któremu udzielono gwarancji lub poręczenia, z zobowiązań objętych gwarancją lub poręczeniem
Inwentaryzacja za 2012 r. powinna być ukończona do 15 stycznia 2013 r. Ostatnim etapem inwentaryzacji jest rozliczenie różnic inwentaryzacyjnych. Sposób rozliczenia zależy od powodu ich powstania.
Spółka jest producentem okien. Z uwagi na powstały w listopadzie 2012 r. błąd w produkcji coraz częściej otrzymuje zgłoszenia reklamacyjne od nabywców. Okna są objęte dwuletnią gwarancją. Czy w zaistniałych sytuacjach jednostka jest zobligowana do utworzenia rezerwy na zobowiązania z tytułu świadczeń reklamacyjnych? W jaki sposób ująć je w księgach? Czy będzie można uznać te rezerwy za koszty uzyskania
Przy badaniu sprawozdania finansowego kilku szpitali za 2011 r. biegły rewident nakazał utworzyć rezerwę z tytułu niewykorzystanych urlopów. Po uzyskaniu stanowiska Departamentu Rachunkowości Ministerstwa Finansów w tej sprawie biegły rewident w kilku jednostkach odstąpił od swojego stanowiska. Jak można wyksięgować rezerwy tworzone na koniec 2011 r. i w latach następnych?
Roczne sprawozdanie finansowe jednostki podlega zatwierdzeniu przez organ zatwierdzający nie później niż sześć miesięcy od dnia bilansowego (art. 53 ust. 1 uor). Zatwierdzenie oznacza, że sprawozdanie zostało udostępnione organowi zatwierdzającemu w odpowiednim terminie, przeanalizowane, a dane w nim zawarte zostały zaakceptowane. Zatwierdzenie jest też akceptacją działań podejmowanych w ciągu roku
Komitet Standardów Rachunkowości na posiedzeniu 4 marca 2014 r. podjął uchwałę w sprawie przyjęcia nowelizacji Krajowego Standardu Rachunkowości nr 6 "Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe". Nowelizacja ma za zadanie dostosowanie standardu do zmienionych (od 1 stycznia 2013 r.) zapisów Międzynarodowego Standardu Rachunkowości nr 19 "Świadczenia pracownicze".
Podmioty gospodarcze stosujące w swojej działalności przepisy ustawy o rachunkowości (dalej: uor) zgodnie z art. 4 ust. 1 mają obowiązek jasno i rzetelnie przedstawiać swoją sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy. Jednostki spełniają ten obowiązek poprzez tworzenie rezerw.
Jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających m.in. z obowiązku wykonania związanych z bieżącą działalnością przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych. Zobowiązania te wykazuje się w bilansie jako rezerwy na zobowiązania.
W art. 35d oraz art. 39 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 i 5 uor określono, kiedy należy tworzyć rezerwy, a kiedy RMK bierne. Aby ułatwić klasyfikację rezerw na zobowiązania, do KSR nr 6 został dodany załącznik A, z którego wynika, że art. 35d odnosi się tylko do rezerw - niebędących RMK biernymi, tj. do rezerw, które tworzy się w związku ze zdarzeniami niezwiązanymi bezpośrednio z działalnością operacyjną.