Artykuł
URLOP WYPOCZYNKOWY A ZWOLNIENIE CHOROBOWE W PRAWIE WSPÓLNOTOWYM
Prawo wspólnotowe dopuszcza uzależnienie skorzystania z prawa do urlopu wypoczynkowego od zdolności pracownika do pracy. Państwa członkowskie nie mają jednak możliwości pozbawienia tego prawa pracownika, który z powodu przebywania na zwolnieniu chorobowym nie ma możliwości skorzystania z urlopu.
Agnieszka Zwolińska
Prawo każdego pracownika do corocznego płatnego urlopu stanowi zasadę wspólnotowego prawa socjalnego. Znalazło to potwierdzenie w art. 31 ust. 2 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, który stanowi, że "każdy pracownik ma prawo do ograniczenia maksymalnego wymiaru czasu pracy, okresów dziennego tygodniowego odpoczynku oraz do corocznego płatnego urlopu". Wspólnotowe ramy prawa do corocznego płatnego urlopu (zwanego dalej urlopem wypoczynkowym) wyznacza dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2003/88 z 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy (zwana dalej dyrektywą), a dokładniej jej art. 7. Przepis ten nakłada na państwa członkowskie obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych środków w celu zagwarantowania każdemu pracownikowi prawa do urlopu wypoczynkowego. Jego wymiar wynosi co najmniej 4 tygodnie zgodnie z warunkami określonymi w prawie lub praktyce krajowej. Natomiast minimalny okres urlopu wypoczynkowego nie może być zastąpiony wypłatą ekwiwalentu pieniężnego, z wyjątkiem przypadku ustania stosunku pracy (art. 7 ust. 2 dyrektywy).
