Utrata prawa do zasiłku chorobowego przez ubezpieczonego – orzecznictwo SN

Ubezpieczony (np. przedsiębiorca, pracownik, zleceniobiorca) wykonujący pracę zarobkową w okresie orzeczonej niezdolności do pracy lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z jego celem - traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Jeśli jednak podjęta w czasie niezdolności do pracy aktywność zawodowa ubezpieczonego była sporadyczna, wymuszona okolicznościami - podważenie prawa do zasiłku przez ZUS może okazać się niezasadne. W praktyce często jednak powstają wątpliwości, jaki rodzaj aktywności podejmowanej przez ubezpieczonego w okresie choroby może prowadzić do utraty zasiłku, a jaki - umożliwi jego zachowanie.

Zasadniczo w czasie niezdolności do pracy ubezpieczony ma prawo do zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego. Jeśli w okresie orzeczonej niezdolności do pracy ubezpieczony podejmuje się pracy zarobkowej lub wykorzystuje zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z jego celem (np. wykonuje remont mieszkania), musi liczyć się z ryzykiem utraty prawa do zasiłku chorobowego (art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

Dwie odrębne przesłanki utraty prawa do zasiłku

Utrata prawa do zasiłku to sytuacja, w której prawo do tego świadczenia pierwotnie przysługuje ubezpieczonemu, ale określone zachowania ubezpieczonego prowadzą do pozbawienia go tego prawa. Ubezpieczony utraci prawo do zasiłku chorobowego, jeśli:

1. wykonuje pracę zarobkową

lub

2. wykorzystuje zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z jego celem.